Αυτοκράτωρ Αδριανός

Ένας μονόλογος του Χρήστου Λιακόπουλου για την περιπετειώδη ζωή, του μεγάλου φιλέλληνα και λάτρη του Ελληνικού πνεύματος, αυτοκράτορα Αδριανού. Ένας συνδυασμός ιστορικών και φανταστικών γεγονότων με στόχο να καταδείξει πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις  ίδιες ανάγκες, τους ίδιους φόβους και τις ίδιες επιθυμίες.

 
Ο Πόπλιος Αίλιος Αδριανός( 76μΧ - 138 μΧ ), ήταν ένας από τους ''5 καλούς αυτοκράτορες'' της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Διέγραψε τα χρέη των πολιτών προς το  κράτος, μοίρασε στους αγρότες κτήματα που οι μεγάλοι ιδιοκτήτες είχαν αφήσει ακαλλιέργητα,αύξησε την ελευθερία των γυναικών, απαγόρευσε να  κακομεταχειρίζονται τους δούλους και εξανθρώπισε τον νομικό κώδικα. Έχτισε βιβλιοθήκες, υδραγωγεία,λουτρά,ναούς και θέατρα. Ηταν ουμανιστής, βαθύτατα φιλέλληνας και λάτρης του Ελληνικού πνεύματος. Αγαπούσε ιδιαίτερα τις διδαχές των Στωϊκών(Επίκτητου) και του Επίκουρου. Στην Αθήνα, αποπεράτωσε το ναό του Ολυμπίου Διός, που επί 600 χρόνια παρέμενε ημιτελής (προς τιμήν του χτίστηκε η Πύλη του Αδριανού), κατασκεύασε ένα υδραγωγείο,που ύδρευε την πόλη μέχρι το 1930,την μεγάλη βιβλιοθήκη δίπλα στη Ρωμαϊκή αγορά και επέκτεινε την Αθήνα κατά μήκος του Ιλισσού. Ίδρυσε το Πανελλήνιον, ένα είδος περιφερειακής βουλής, με σκοπό να  ενώσει όλες τις Ελληνικές πόλεις και να υπάρξει συνεργασία ανάμεσα στους Ελληνες. Οι προσπάθειές του δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έζησε έναν πολύ μεγάλο έρωτα,μ’ έναν Έλληνα της Κλαυδιόπολης, τον Αντίνοο, που κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Νείλο βρέθηκε πνιγμένος, σε ηλικία 20 ετών. Ο Αδριανός, πόνεσε βαθύτατα. Θεοποίησε τον Αντίνοο, έδωσε τ' ονομά του σε πόλεις, έκοψε μετάλλια με τη μορφή του και παντού στην αυτοκρατορία κατασκευάστηκαν προς τιμήν του αγάλματα. Κατά τη διάρκεια του Ιουδαϊκού πολέμου,αρρώστησε  βαριά και στα 62 του χρόνια πέθανε.