Λιθουανία

Η «Λιθουανία» δεν είναι έργο κάποιου θεατρικού συγγραφέα, αλλά ενός ποιητή. Ενός ποιητή που δεν πρόλαβε καν να κρατήσει στα χέρια του την έντυπη έκδοσή της, αφού η ζωή του τερματίστηκε πρόωρα, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. 

Το ένα και μοναδικό αυτό θεατρικό του έργο θυμίζει αρχαία ελληνική τραγωδία. Ο φιλέλληνας Ρούπερτ Μπρουκ (1887-1915) όχι μόνο επηρεάστηκε πνευματικά από την Ελλάδα, όχι μόνο κατετάγη στο αγγλικό εκστρατευτικό σώμα για την απόβαση στην Καλλίπολη, αλλά του έλαχε να αφήσει την τελευταία του πνοή στην καρδιά του Αιγαίου Πελάγους, και να ταφεί στη Σκύρο. 

Ο Μπρουκ κατηγορήθηκε από τους κριτικούς για τους "αφελείς και συναισθηματικούς" του στίχους. Στίχους που από την άλλη, εκθείασαν η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Χένρι Τζέιμς, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ. Πιο συναισθηματικός, προσωπικός, πιο αυτοβιογραφικός από ποτέ, καθρεφτίζεται μέσα στη "Λιθουανία" (1912) ως ένας γοητευτικός ταξιδιώτης του κόσμου. Ένας περιπλανώμενος ευεργέτης, που στο τέλος γίνεται βορά των ευεργετημένων θηρίων του. 

Η παράσταση ολοκληρώνεται με την προσθήκη ενός ακόμα -εξίσου σημαντικού- "αφελούς και συναισθηματικού" κειμένου: "Ο Αλιόσα, το Τσουκάλι" του Λέοντος Τολστόι (1828-1910), διήγημα γραμμένο 7 χρόνια πριν τη "Λιθουανία", έρχεται να συμπληρώσει το πορτρέτο του δοτικού, μοιραίου ταξιδιώτη, που περνά τη σύντομη ζωή του προσπαθώντας να ικανοποιήσει τον περίγυρο, χωρίς να κρατά ποτέ τίποτε για τον ίδιο.