Το λαστιχένιο φέρετρο

Η όπερα δωματίου του Αργύρη Κουνάδη (1924-2011) Το λαστιχένιο φέρετρο, σε λιμπρέτο του θεατρικού συγγραφέαΒασίλη Ζιώγα, παρουσιάστηκε το 1968 στη Βόννη. Πρόκειται για σουρεαλιστική, μαύρη κωμωδία με στοιχεία γκροτέσκου, που χαρακτηρίζεται από την απαιτητική μουσική γραφή του Κουνάδη. Το έργο, που είναι από τα κορυφαία της εργογραφίας του συνθέτη, δεν έχει παρουσιαστεί στην Ελλάδα - η συγκεκριμένη εκδοχή του 2003, η οποία αποτελεί παραγγελία του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (ΟΜΜΑ) προς τον συνθέτη, παρουσιάζεται σε παγκόσμια πρώτη.

Το έργο μιλά για ένα παράξενο τύπο, τον Μάρκο, ο οποίος για λόγους ανεξήγητους, έχει οργανώσει ο ίδιος την κηδεία του. Έχει φροντίσει να βρει ένα παράξενο λαστιχένιο φέρετρο και καλεί φίλους, συγγενείς και επίδοξους κληρονόμους να παρευρεθούν. Ο μηχανισμός της Τελετής μπαίνει μπρος: λουλούδια για να στολίσουν τον «ωραίο νεκρό», μοιρολόγια, καφές της παρηγοριάς. Αλλά ο Μάρκος, αλλάζει γνώμη: «ποιος ο λόγος να πεθάνω, αφού το ίδιο κάνει και να ζω», μια απίθανη φράση που ανοίγει το έργο σε σκοτεινές μεταφυσικές διαστάσεις. Η κηδεία όμως έχει ξεκινήσει κι η Τελετή δεν γυρνάει πίσω. Ο ανεψιός, με τη βοήθεια όλου του πλήθους των γειτόνων, εκτελεί τον Μάρκο. Το παράξενο φέρετρο μένει άδειο στο σκηνή, ευρύχωρο κι ελαστικό, προκαλώντας άλλους να το κατοικήσουν…