Γκιλγκαμές

Ο Γκιλγκαμές, βασιλιάς της πόλης της Μεσοποταμίας Ουρούκ της οποίας τα ερείπια έχουν εντοπιστεί στο σημερινό Ιράκ, ήταν, σύμφωνα με την παράδοση, τρισέγγονος του Νώε. Το έπος που περιγράφει τις περιπέτειές του, θεωρείται το παλαιότερο ποίημα της ανθρωπότητας. Στην αφήγησή του διαπλέκονται δεκάδες ιστορίες, πολλές από τις οποίες εμφανίζονται στις μυθολογίες ύστερων λαών, όπως οι Έλληνες και οι Εβραίοι.

Το «Γκιλγκαμές» είχε επιβιώσει μέσα στις χιλιετίες στην προφορική μνήμη των λαών τις Καυκασίας μέσα από τις απαγγελίες των ασόκ, των παραδοσιακών αφηγητάδων. Έξαφνα, στα τέλη του 19ου αιώνα, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν σε ανασκαφές στην αρχαία Βαβυλώνα τις πρώτες πήλινες πλάκες σε σφηνοειδή γραφή πάνω στις οποίες ήταν χαραγμένο το πρωτότυπο, ίδιο, σχεδόν λέξη προς λέξη, όπως είχε διασωθεί με το λόγο. Πινακίδες που βρέθηκαν από τότε σε πολλά σημεία της Μέσης Ανατολής επιβεβαίωσαν τη γνησιότητα του έργου. Σήμερα πλέον έχουν ανασυνταχθεί τρεις διαφορετικές εκδοχές του, η λεγόμενη Βαβυλωνιακή, η Σουμεριακή και η Ασσυριακή.

Ο Γκιλγκαμές εμφανίζεται σαν το πρότυπο της ανδρικής δύναμης και ομορφιάς. Ακαταμάχητος και ασυναγώνιστος στα πλαίσια της πόλης του, καταλήγει να καταπιέζει τους κατοίκους της, μέχρι που συναντά τον Ενκιντού, αρχικά αντίπαλό του και τελικά αδελφικό του φίλο. Οι δύο μαζί επιχειρούν ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες. Ο Ενκιντού πεθαίνει, τιμωρημένος από τους θεούς, τιμωρία για τις ύβρεις που απευθύνουν οι δύο φίλοι στην Ιστάρ, τη θεά του έρωτα. Συντετριμμένος ο Γκιλγκαμές από το θάνατο του Ενκιντού και φοβισμένος μπροστά στο αναπόφευκτο δικό του τέλος, αρχίζει ένα φοβερό ταξίδι στον κάτω κόσμο αναζητώντας την αθανασία. Η περιπλάνησή του θα του φέρει την κατανόηση για τη ζωή και τη σοφία που θα τον απαλλάξει από το άγχος του θανάτου.