Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ

Το studio Μαυρομιχάλη τιμώντας την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του σπουδαίου Γερμανού Νομπελίστα συγγραφέα Χάϊνριχ Μπέλ, παρουσιάζει σε θεατρική διασκευή το εμβληματικό μυθιστόρημά του, «Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ», σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή.

Λίγα λόγια για το έργο

Την Τετάρτη, 20 Φεβρουαρίου 1974, καθώς το καρναβάλι έχει φτάσει στο απόγειό του, σε μια πόλη της Γερμανίας, μια νέα γυναίκα βγαίνει από το σπίτι της για να πάει σε μια γιορτή. Τέσσερεις μέρες αργότερα, η γυναίκα αυτή παρουσιάζεται σε ένα αστυνομικό τμήμα και ομολογεί ότι πυροβόλησε και σκότωσε έναν δημοσιογράφο.

Η Καταρίνα Μπλουμ είναι μία νέα γυναίκα που ζει στη Δυτική Γερμανία, δουλεύει ως οικιακή βοηθός και δεν ασχολείται με την πολιτική. Γνωρίζει και ερωτεύεται σε ένα πάρτι έναν άντρα καταζητούμενο από την αστυνομία για υποθέσεις ληστείας και αδικημάτων που εμπλέκονται με την τρομοκρατία. Οι δυό τους περνούν τη νύχτα στο σπίτι της και όταν εκείνος φεύγει ξημερώματα, ξεκινά η καταδίωξη της Καταρίνα από τους κρατικούς μηχανισμούς και από τον Τύπο. Η προσωπική της ζωή γίνεται εξώφυλλο, η προσωπικότητά της ευτελίζεται και υφίσταται τον κανιβαλισμό των ΜΜΕ και του κράτους. Στο τέλος, όμως, θα πάρει την εκδίκηση της.

Ο Γερμανός Νομπελίστας Χάϊνριχ Μπελ στήνει ένα γαϊτανάκι βίας, μία σπουδή για την εξέλιξή της και το πού αυτή μπορεί να οδηγήσει (όπως άλλωστε σημειώνει και στον υπότιτλο του βιβλίου), μία παραβολή για τη χαμένη αθωότητα αλλά και μία στυγνότατη κοινωνική κριτική στα ανεξέλεγκτα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και στο κιτρινισμό – η εφημερίδα η οποία ξεσκίζει στα εξώφυλλά της την τιμή της Καταρίνα Μπλουμ δεν είναι άλλη από την Bild, το διάσημο δεξιόστροφο ταμπλόιντ έντυπο της Γερμανίας.

«Η Χαμένη Τιμή της Καταρίνα Μπλουμ» μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1975 (Σκηνοθεσία: Φόλκερ Σλέντορφ και Μαργκαρέτε Φον Τρότα), ενώ έχουν παρουσιαστεί πολλές θεατρικές μεταφορές σε όλο το κόσμο.

Ο συγγραφέας

Ο Χάϊνριχ Μπελ (HeinrichTheodorBöll, 21 Δεκεμβρίου 1917 - 16 Ιουλίου 1985) ήταν Γερμανός πεζογράφος, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας 1972. Γιος επιπλοποιού, από καθολική και αντιναζιστική οικογένεια, πολέμησε στο ρωσικό και σε άλλα μέτωπα στα έξι χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τραυματίστηκε αρκετές φορές και αιχμαλωτίστηκε από τους Αμερικανούς. Σπούδασε φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Τα έργα του άρχισαν να δημοσιεύονται το 1947. Στα πρώτα απ’ αυτά περιγράφει την άθλια ζωή των στρατιωτών κατά την διάρκεια του πολέμου, ενώ στη συνέχεια η κριτική του στράφηκε στις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της σύγχρονής του Γερμανίας.