Ένα Masturdating

“Masturdating” ή αυτοραντεβού ονομάστηκε τα τελευταία χρόνια το ραντεβού με τον ίδιο μας τον εαυτό για τη πραγματοποίηση μιας δράσης (π.χ. γεύμα, σινεμά, παράσταση κ.α.).

Με σαφή υπαινιγμό στην λέξη masturbation (αυνανισμός ή ονανισμός), μίας λέξης και μίας σεξουαλικότητας που δεν συζητήθηκε όσο καμία άλλη στους τρεις τελευταίους αιώνες, 7 ερμηνευτές προετοιμάζονται για ένα masturdating στην πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης.

Η σύνδεση με ότι γονεΐκα, κοινωνικά προσδοκάται είναι μοιραία. Το ερώτημα είναι πως επηρεάζει τη σχέση  με τον εαυτό τους και με τους άλλους. Φορούν τα “καλά” τους  και διαπραγματεύονται την  σχέση τους με μία επίπεδη επιφάνεια σε ένα διάλογο-μονόλογο,  σε μία ομολογία όπου το υποκείμενο που μιλά συμπίπτει με το υποκείμενο που εκφέρει.

Το έργο εμπνέεται από την ιστορία της σεξουαλικότητας του αυνανισμού, διαπερνά τα στάδιά της από τον 17ο αιώνα έως και σήμερα,  χωρίς εν τέλει ποτέ να ξεπερνά εντελώς το προηγούμενο.

Ξεκινά ως συμβάν, γίνεται “λάθος δρόμος ή αυτό-μολυσματικό βίτσιο που μπορεί να προκαλέσει ακόμη και το θάνατο” και καταλήγει να αποτελεί “πρακτική ατομικής αυτονομίας, σεξουαλικού δυναμισμού και αγάπης προς τον εαυτό.” Σημερινά φαινόμενα όπως ομαδικοί αυνανισμοί, διαδικτυακές κοινότητες live αυνανιζόμενων καθώς και  φαινόμενα όπως solo-γάμοι, coaching για να ερωτευτείς, δίκτυα που εμφανίζουν τη διαθεσιμότητα γειτόνων για sex ομολογούν “κάτι άλλο” στο τρόπο που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος τον έρωτα σήμερα.

Παράλληλα, τα 7 solo που έχουν προετοιμαστεί και η παράσταση η ίδια, όλα μαζί συνθέτουν  μία ομολογία επιτέλεσης, μία αμοιβαία συνάρθρωση όπου επί της ουσίας  οι συμμετέχοντες, θεατής-ερμηνευτής-δημιουργός, μόνο να φανταστούμε μπορούμε τις επιθυμίες του άλλου.

Ομολογούμε την εξουσία μιας  κουλτούρας που ζυγιάζει την πραγματικότητα με το βλέμμα και τον λόγο, όπου το οποιοδήποτε μυστικό της μύησης σε μία δράση έχει πρωτίστως επεξηγηθεί και φαντασιωθεί, δηλαδή έχει απλά εξομολογηθεί.