Πλούτος

Ο Πλούτος είναι η τελευταία σωζόμενη κωμωδία του μεγάλου αττικού κωμωδιογράφου. Γράφτηκε το 388 π.Χ., στη διάρκεια του Κορινθιακού πολέμου, και σηματοδοτεί το πέρασμα από την Αρχαία στη Νεότερη Αττική Κωμωδία με κύρια χαρακτηριστικά τη μείωση του ρόλου του χορού, τον περιορισμό του πολιτικού σχολίου, την επιλογή αστικών θεμάτων, την εύθυμη, χωρίς πολλές βωμολοχίες, ατμόσφαιρα, και με ηθικοπλαστικό περιεχόμενο.

Ήρωας του έργου είναι ο χρεοκοπημένος κτηματίας Χρεμύλος που απορεί γιατί, παρότι τίμιος και ευσεβής πολίτης, κατέληξε να χάσει όλα του τα αγαθά. Ο Χρεμύλος με τον δούλο του Καρίωνα περιθάλπουν τον Πλούτο, που τυφλωμένος από τον Δία, δεν μπορεί να διακρίνει τους δίκαιους από τους άδικους, τους έντιμους από τους αχρείους.

Χάρη στη φιλοξενία του Χρεμύλου, ο Πλούτος ξαναβρίσκει το φως του και αποκαθίσταται το δίκαιο ή ό,τι ο Αριστοφάνης, κλείνοντάς μας το μάτι, θα θεωρούσε δίκαιο στην ιδανική πολιτεία: κάθε πολίτης να ανταμείβεται όπως του πρέπει.