Ο Παίκτης

Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι έγραψε τον Παίκτη σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής του. Μετά από χρόνια εξορίας σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στη Σιβηρία, επέστρεψε στο σπίτι του και βρήκε τη γυναίκα του ετοιμοθάνατη. Λίγο αργότερα, ο αδελφός του και ο καλύτερός του φίλος βρήκαν πρόωρο θάνατο. Συντετριμμένος, ταξίδεψε στη Γερμανία προκειμένου να ξεφύγει από τους δανειστές του. Πολύ γρήγορα έχασε στον τζόγο τα τελευταία του χρήματα και τα δικαιώματα όλων των βιβλίων του. Έχοντας επειγόντως ανάγκη από χρήματα, έγραψε τον Παίκτη μέσα σε είκοσι έξι ημέρες.

Ο Φρανκ Κάστορφ, απερχόμενος καλλιτεχνικός διευθυντής της Φόλκσμπύνε, έχει ήδη διασκευάσει στο παρελθόν μυθιστορήματα του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα. Στον Παίκτη χρησιμοποιεί την τεχνική της ζωντανής κινηματογράφησης, σε συνδυασμό με το χαρακτηριστικό σκηνοθετικό του στυλ και ένα ισχυρό καστ ηθοποιών. Ο σκηνοθέτης βλέπει το λογοτεχνικό μανιφέστο που έγραψε ο Ντοστογιέφσκι για τον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια σαν «ένα μεγαλειώδες, ζωηρό, δυναμικό πυροτέχνημα στασιμότητας και ακινησίας», που εμπνέεται από τη σπαρακτική ζωή του συγγραφέα.