Τα μοναχικά ταξίδια δεν θεωρούνταν ασφαλή, πόσο μάλλον ιδανικά ή «της μόδας» για τις γυναίκες της Ινδίας πριν από 25 χρόνια.
Όσες ταξίδευαν μόνες γίνονταν πολύ συχνά αντικείμενο αρνητικής κριτικής επειδή αψηφούσαν πολιτισμικά και κοινωνικά πρότυπα- απορρίπτονταν ως ανυποχώρητες, ανύπαντρες γυναίκες που δεν νοιάζονταν για την προσωπική τους ασφάλεια.
Αλλά αυτό δεν πτόησε ποτέ την Dr. Sudha Mahalingam. Συνοδεύοντας τον σύζυγό της, στα ταξίδια εργασίας του στο εξωτερικό, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να αξιοποιήσει την περιπετειώδη πλευρά της.
Ο σύζυγός της, που δεν του άρεσαν οι εξερευνήσεις, ζητούσε από τη Mahalingam να επισκεφθεί τα τουριστικά αξιοθέατα με έναν τοπικό οδηγό. Σε εκείνη δεν άρεσαν όμως τα προγραμματισμένα ταξίδια και τα πακέτα περιηγήσεων. «Είναι τόσο προβλέψιμα», λέει στο CNN Travel. «Σου δείχνουν αυτό που θέλουν, όχι αυτό που θέλεις να δεις».
Πριν από δύο δεκαετίες, η Mahalingam παράτησε τη δουλειά της στην έντυπη δημοσιογραφία και άλλαξε καριέρα για να ασχοληθεί με την έρευνα στον τομέα της ενέργειας. Λίγο αργότερα, άρχισε να λαμβάνει προσκλήσεις για να μιλήσει σε διεθνή συνέδρια σε χώρες παραγωγής πετρελαίου οπότε και άνοιξε για εκείνη ο κόσμος των ταξιδιών.
Σήμερα, στα 70 της, έχει επισκεφτεί 66 χώρες σε έξι ηπείρους, τα οποία αφηγείται στο blog «Footloose Indian» καθώς και στο βιβλίο «The Travel Gods Must be Crazy».
Πτώση με αλεξίπτωτο στην Αυστραλία, πεζοπορία στο Βόρνεο
Προσπαθώντας να διαχειριστεί ταυτόχρονα εργασία και οικογένεια, η Mahalingam συχνά δεν είχε χρόνο να οργανώσει το ταξίδι της, οπότε τα περισσότερα από τα πρώτα ταξίδια της ήταν ξαφνικά και απρογραμμάτιστα.
Προσγειώθηκε στην Τσεχική Δημοκρατία χωρίς έγκυρη βίζα, κλήθηκε να βρει χορτοφαγικά τρόφιμα στην Κίνα, κλειδώθηκε κατά λάθος σε ένα μνημείο στο Ιράν και πιάστηκε χωρίς απόδειξη εμβολιασμού για κίτρινο πυρετό στο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι στην Κένυα. Αν και μερικές φορές ταξίδευε με φίλους, τα περισσότερα ταξίδια της είναι σόλο.
Το πιο πρόσφατο διεθνές της ταξίδι, για να δει λεμούριους στη Μαδαγασκάρη το 2019, ήταν μια από τις αγαπημένες περιπέτειές της. «Ήταν μια εντελώς αχαρτογράφητη περιοχή, μη τουριστική και με ελάχιστες εγκαταστάσεις. Ήταν ένα δύσκολο ταξίδι ταξίδι, ακριβώς όπως μου άρεσε. Ήμουν σε μια βάρκα για τρεις ημέρες και δεν είχε καν τουαλέτα», λέει.
Μια άλλη περιπέτεια που ξεχωρίζει ήταν το ταξίδι στο Βόρνεο της Νοτιοανατολικής Ασίας. «Περπατάς και δεν ξέρεις αν ένα φίδι θα στριφογυρίσει γύρω από το πόδι σου ή θα σε τσιμπήσει ένας σκορπιός. Έβρεχε όλη την ώρα. Έχω πάει στη ζούγκλα του Αμαζονίου, αλλά ήταν παιχνιδάκι συγκριτικά με το Βόρνεο», σημειώνει.
Η Sudha Mahalingam έχει επίσης δοκιμάσει διάφορα extreme sports, όπως κατάδυση και αιωροπτερισμό. Βρέθηκε στο Έβερεστ και, σε ηλικία 66 ετών, έκανε skydiving στο Ουλούρου της Αυστραλίας. Ωστόσο, δεν πιστεύει ότι αυτές οι δραστηριότητες είναι μεγάλη υπόθεση, καθώς «καθένας μπορεί να τις κάνει αν έχει τα χρήματα».
Βέβαια, υπήρξαν στιγμές που βρέθηκε σε επικίνδυνες καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας νύχτας στην κοιλάδα του Κασμίρ. το 1997. Ταξίδεψε με έναν άγνωστο -έναν αξιωματικό του στρατού που της ζήτησε να τον πάει κάπου- και μετά από λίγες ώρες είδαν ένα ναρκαλιευτικό όχημα να κατευθύνεται προς το μέρος τους από την αντίθετη κατεύθυνση, το οποίο είχε καθαρίσει το δρόμο από τυχόν εκρηκτικά.
Καθώς πήγαινε στο αεροδρόμιο την επόμενη μέρα, η Mahalingam λέει ότι το αυτοκίνητο στο οποίο βρισκόταν δέχθηκε πυροβολισμούς από ένοπλους μαχητές.
«Το ταξίδι εκεί δεν ήταν ιδιαίτερα αγχωτικό, αλλά αποδείχθηκε πολύ διαφορετικό από ό,τι θα περίμενε κανείς. Εκ των υστέρων, είχε πλάκα. Ο οδηγός πήγαινε σαν τρελός και μας πυροβολούσαν. Οι σφαίρες διαπέρασαν το αυτοκίνητο και μία χτύπησε το φτερό. Είχα σκύψει πίσω και γκρίνιαζα. Δεν συνειδητοποίησα τη σοβαρότητα. Τώρα, όταν κοιτάζω πίσω, σκέφτομαι ότι ίσως ήταν ανοησία που το έκανα», λέει.
«Προσγειωμένη» λόγω πανδημίας
Η Mahalingam, ωστόσο, σημειώνει ότι δεν αγχώνεται εύκολα και πάντα αναζητά το διασκεδαστικό στοιχείο σε κάθε ταξίδι. Τα ταξίδια τής έμαθαν άλλωστε να πιστεύει στους ανθρώπους και ενίσχυσαν την πίστη της στην ανθρωπότητα.
Η επίσκεψη σε απομακρυσμένα εδάφη και άγνωστους πολιτισμούς την έκανε να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ζεις τη ζωή. Για παράδειγμα, λέει ότι οι Αβορίγινες που συνάντησε στην Αυστραλία, ζουν σε αρμονία με τη φύση. «Έχουν τεράστια εκτίμηση για τη γη και σέβονται όλα τα ζωντανά όντα και δεν πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι ανώτεροι», εξηγεί.
Τώρα, αν και μπαίνει στα 70, ο πόθος της για ταξίδια δεν έχει ξεθωριάσει. Τους τελευταίους μήνες, λόγω των παγκόσμιων ταξιδιωτικών περιορισμών εξαιτίας της πανδημίας, επικεντρώνεται στα εσωτερικά ταξίδια - συμπεριλαμβανομένων πολλών road trips.
Κολομβία, Παταγονία, Χιλή και Αργεντινή είναι μερικά μόνο από τα μέρη που ελπίζει να επισκεφτεί στο μέλλον. «Ακόμη κι αν ταξιδεύω σε τρία μέρη ετησίως τα επόμενα 10 χρόνια, δεν θα ολοκληρώσω τη λίστα μου. Υπάρχουν πάρα πολλά!», παραδέχεται.
