Πολλά ρητά και συμβουλές μαθαίνουν στους ανθρώπους από νεαρή ηλικία ότι η σκληρή δουλειά θα τους πάει παντού και θα τους προχωρήσει στη ζωή, ωστόσο, ο συγγραφέας Τζεφ Σάνον έχει διαφορετική γνώμη.
«Η σκληρή δουλειά είναι μια καλή αρχή», υποστηρίζει ο coach στελεχών και συγγραφέας του «Hard Work is Not Enough: The Surprising Truth about Being Believable at Work». Δηλαδή, αν κάποιος βρίσκεται στα πρώτα βήματα της καριέρας του σίγουρα μπορεί να τον βοηθήσει να εδραιωθεί σε μια δουλειά.
Αλλά δεν αρκεί για να σας πάει μέχρι την κορυφή. «Κάποια στιγμή κοιτάς γύρω σου και συνειδητοποιείς, ουάου, όλοι δουλεύουν σκληρά σε αυτό το επίπεδο. Η εξειδίκευση και η σκληρή δουλειά γίνονται απλά αυτό που περιμένουν να δουν οι άλλοι και δεν θα σας βοηθήσουν να ανεβείτε στη σκάλα ιεραρχίας», αναφέρει στο BBC.
Άρα δεν είναι ορθό να υποστηρίξει κανείς ότι το σύστημα δεν εκτιμά την σκληρή δουλειά. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι χρειάζεται να αποδεχθούν ότι αυτό δεν φτάνει και για να πάνε μπροστά πρέπει να κάνουν περισσότερα από απλά τη δουλειά τους.
Η σκληρή δουλειά, λέει ο Σάνον, δεν έχει μεγάλη σημασία αν κανείς δεν αναγνωρίζει ότι την κάνεις. Για να μεταφραστεί αυτή η προσπάθεια σε προαγωγές και ανέλιξη, ειδικά σε έναν αλλαγμένο κόσμο εργασίας, πρέπει να κάνεις τους ανθρώπους να το παρατηρήσουν – όπως άλλωστε και εσύ ο ίδιος.
«Κάποια άτομα δουλεύουν πραγματικά σκληρά και φέρνουν εξαιρετικά αποτελέσματα και ελπίζουν ότι οι κατάλληλοι άνθρωποι θα το προσέξουν και θα έρθουν να τους βάλουν μία τιάρα στο κεφάλι. Αυτό συνήθως δεν συμβαίνει», εξηγεί η Κάρολ Φροχλάινγκερ, πρόεδρος της εταιρείας συμβούλων Negotiating Women, Inc. Είναι το λεγόμενο «tiara effect».
«Ένα από τα πράγματα που μπορεί να συμβεί στους ανθρώπους που κάνουν καλή δουλειά και τίποτα άλλο είναι ότι βρίσκονται κάτω από το ραντάρ. Έτσι, όταν υπάρχει μία ευκαιρία για προαγωγή, κανείς δεν τους σκέφτεται. Απλά τους ξεχνούν, με έναν καλοπροαίρετο τρόπο», προσθέτει.
Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την κοινωνική εκπαίδευση που ξεκινά ήδη από το δημοτικό σχολείο, όταν οι μαθητές διδάσκονται ότι οι ήσυχοι, σκληρά εργαζόμενοι είναι αυτοί που είναι πιο πιθανό να έχουν καλύτερη τύχη. Επειδή οι δάσκαλοι επιβραβεύουν τέτοια στοιχεία στα πρώτα χρόνια, τείνουμε να περιμένουμε ότι θα το κάνουν και οι εργοδότες τους. Είναι απογοητευτικό, λοιπόν, να μπαίνεις στον εργασιακό κόσμο μόνο και μόνο για να ανακαλύψεις αυτό το ριζωμένο μάθημα είναι συχνά λάθος.
Στην πραγματικότητα, όπως σημειώνει ο Σάνον, η σκληρή δουλειά από μόνη της συνήθως περνά απαρατήρητη μετά από ένα ορισμένο σημείο, επειδή όλοι γύρω εργάζονται στο ίδιο επίπεδο ή περίπου. Εάν δεν τραβάτε την προσοχή στον εαυτό σας με άλλους τρόπους, είναι εύκολο να μείνετε στο παρασκήνιο.
Ενώ τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες είναι επιρρεπείς στους προϊστάμενους που παραβλέπουν τη σκληρή δουλειά τους, η Φροχλάινγκερ λέει ότι οι γυναίκες συχνά επηρεάζονται περισσότερο αρνητικά, επειδή γενικά θεωρείται πιο αποδεκτό για τους άνδρες να μιλούν για τα επιτεύγματά τους. «Για τις γυναίκες, μπορεί να θεωρηθεί ως καυχησιολογία και οι γυναίκες που καυχιούνται μπορεί να τιμωρηθούν», λέει.
Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουν οι εργαζόμενοι;
Μα φυσικά να βρουν τρόπους να τραβήξουν το ενδιαφέρον στα επιτεύγματά τους, χωρίς να περιμένουν την ώρα της αξιολόγησης που ενδεχομένως γίνεται κάθε χρόνο. «Αυτό που συμβαίνει σε πολλές εταιρείες και οργανισμούς είναι ότι περιμένετε μέχρι το τέλος της χρονιάς, όταν κάνετε το σημείωμα [αυτοαξιολόγησης] «I love me»», λέει η Φροχλάινγκερ. «Αλλά δεν μπορείς να περιμένεις ένα χρόνο», τονίζει.
Αυτό που προτείνει είναι να βλέπετε πιο συχνά τον εργοδότη σας. «Θα μπορούσε να είναι ένα γρήγορο email με μερικά σημεία: Αυτές είναι οι νίκες μου και αυτό είναι το αποτέλεσμά τους για την εταιρεία», επισημαίνει, υπογραμμίζοντας ότι η συχνότητα και η επιλογή των λέξεων θέλουν προσοχή. «Κανείς δεν θέλει να το ακούει κάθε μέρα. Η χρήση φράσεων όπως ‘η ομάδα μου και εγώ’ βοηθά να φαίνεστε καλοί ενώ μοιράζεστε τα εύσημα», συμπληρώνει.
Βέβαια, στα περισσότερα γραφεία, οι ικανότητες από μόνες του δεν δίνουν την απαραίτητη ώθηση. Πρέπει να είστε συμπαθείς και να μένετε αξέχαστοι. «Αν θέλετε να έχετε αντίκτυπο και επιρροή, οι άνθρωποι πρέπει να σας εμπιστεύονται και να πιστεύουν σε εσάς», λέει η Σάνον, παρομοιάζοντας τον τρόπο αυτό με εκείνον των πολιτικών.
Βασικά, για να ανέβετε στην ιεραρχία, είναι απαραίτητο να είστε όχι απλά σπουδαίος εργαζόμενος, αλλά και λίγο πολιτικός. «Πρέπει να σε βλέπουν ως ηγέτη», λέει ο Frohlinger. «Πρέπει να είστε αρεστός: από άτομα στο επίπεδό σας, από άτομα από πάνω σας και από άτομα κάτω από εσάς. Όταν αξιολογείτε η εργασία σας, η έρευνα είναι αρκετά σαφής – οι άνθρωποι που αρέσουν παίρνουν καλύτερες βαθμολογίες, ακόμα κι αν η δουλειά τους είναι η ίδια». Και εκεί βρίσκεται η άδικη αλήθεια: εσείς και ένας συνάδελφος μπορεί να έχετε τις ίδιες ακριβώς δεξιότητες και ηθική στην δουλειά, αλλά αν έχουν αφιερώσει περισσότερο χρόνο κάνοντας φίλους και επηρεάζοντας τους συναδέλφους τους, θα φαίνονται καλύτεροι. Μην ξεχνάτε ότι και οι εργοδότες είναι επίσης άνθρωποι.
Τι να κάνετε για να αρέσετε;
«Πρέπει να σκέφτεστε πώς θα συνδεθείτε μαζί τους σε κάτι άλλο πέραν της δουλειάς», εξηγεί η Φροχλάινγκερ. «Μήπως έχουμε ένα κοινό χόμπι ή ενδιαφέρον; Ας πούμε ότι ξέρω πως σου αρέσει η κηπουρική, βλέπω ένα άρθρο για την κηπουρική και στο στέλνω. Είναι αρκετά απλό, αλλά θα με συμπαθήσεις περισσότερο».
Αν και μπορεί να φαίνεται λίγο χειριστικό, αυτό δεν βλάπτει κανέναν και μπορεί να είναι απαραίτητο για να προχωρήσετε. «Αν δεν φροντίσετε εσείς την καριέρα σας, κανείς άλλος δεν πρόκειται να το κάνει», καταλήγει η Φροχλάινγκερ.
Με πληροφορίες BBC
