Ένα πόρισμα «φάντασμα» που αγνοείται η τύχη του τρεισήμισι χρόνια. Ένα μαχαίρι που «φυτεύτηκε» στα χέρια του θύματος. Αστυνομικοί σε υπεύθυνες θέσεις που λένε σε δικαστικές αίθουσες ότι έχουν καταθέσει τρεις φορές για το ίδιο περιστατικό και δεν θυμούνται τι έχουν πει. Μια πλεκτάνη αποφυγής ευθυνών για τη δολοφονία ενός ακτιβιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ένα περίεργο αίτημα λογοκρισίας δημοσιογράφου, που ευτυχώς το απέρριψε η έδρα. Η δίκη των δολοφόνων του/της Ζακ/Ζάκι Κωστόπουλου εξελίσσεται σε ένα δικαστικό θρίλερ, βγαλμένο από τα πιο ευφάνταστα αστυνομικά λογοτεχνικά κείμενα.
Η Ομάδα ΛΟΑΤΚΙ+ του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία βρέθηκε από την πρώτη μέρα έναρξης της δίκης στο πλάι της οικογένειας Κωστόπουλου, τόσο έξω από το δικαστήριο όσο και με την πρωτοβουλία (στο YouTube): «Οι καλλιτέχνες ζητούν δικαιοσύνη για τον/τη Ζακ/Zackie Oh», με σκοπό να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα για τα δικαστικά έξοδα της οικογένειας μέσω crowd funding, αλλά και για την ηθική και δίκαιη συμπαράσταση προς τα μέλη της.
Εβδομήντα καλλιτέχνες έχουν ήδη δηλώσει τη συμμετοχή τους, καθώς σήμερα μετά την 5η ημέρα της δίκης προστέθηκαν οι (αλφαβητικά): Μαρία Κανελλοπούλου, Κωστής Καπελώνης, Idra Kayne, Τζώρτζια Κεφαλά, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Κατερίνα Μακαβού, Νίκος Μωραΐτης, Γιώτα Νέγκα, Εμμανουέλα Νινιράκη, Χρίστος Παπαδόπουλος, Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, Όμηρος Πουλάκης, Απόστολος Ρίζος, Ράνια Σχίζα και Μαρία Φαραντούρη.
Οι 17 καλλιτέχνες απαντούν στο ερώτημα «γιατί αποφασίσατε να υποστηρίξετε αυτό τον σκοπό;», δηλώνοντας μεταξύ άλλων στα παρακάτω βίντεο:
Μαρία Φαραντούρη (ερμηνεύτρια):
Η περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου δεν ήταν μόνο βία, ήταν κτηνωδία, που γίνεται ακόμα χειρότερη, γιατί συνοδεύτηκε από την αδιαφορία των παρευρισκόμενων. Δηλαδή ήταν μια δολοφονία σε κοινή θέα.
Λυπάμαι πολύ για τα σημάδια Μεσαίωνα και φασισμού, που όλο και πληθαίνουν στην εποχή μας.
Γιώτα Νέγκα (ερμηνεύτρια):
Για τον Ζακ δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα πια. Ό,τι ήταν να κάνουμε σαν κοινωνία, το κάναμε.
Μπορούμε όμως να κάνουμε πολλά, για όλους τους Ζακ του κόσμου, που αύριο ίσως είναι τα δικά μας παιδιά, τα δικά σας παιδιά.
Μπορούμε όλοι μαζί, να γίνουμε μια πανοπλία για τη Δικαιοσύνη. Να τη φορέσει, να είναι άτρωτη, δυνατή, για να μπορέσει να δώσει μια δίκαιη δίκη. Μια πανοπλία λοιπόν όλοι μαζί.
Όμηρος Πουλάκης (ηθοποιός):
Συμμετέχω και εγώ στη δράση «οι καλλιτέχνες ζητούν δικαίωση για τον Ζακ, για τη ZackieOh», γιατί θεωρώ αδιανόητο το ενδεχόμενο να ζούμε σε ένα κόσμο όπου η διαφορετικότητα, η ετερότητα, όχι μόνο θα είναι περιθωριοποιημένη, αλλά θα είναι και δολοφονημένη. Και επιθυμώ ένα μέλλον στο οποίο η ετερότητα, η διαφορετικότητα και η μοναδικότητα των ανθρώπων, θα είναι απελευθερωμένη.
Θα διαβάσω ένα ποίημα του Πιερ Πάολο Παζολίνι σε μετάφραση του Κωνσταντίνου Μούσσα, με τίτλο ο «Πειρασμός»:
Βλέπω τη ζωή που έζησα
κάτω από το σημάδι μιας αλήθειας άγνωστης
έτσι, που όλη χάνεται
κι όλη πάνω μου θα ξαναπέσει…
Ήρθα από μακριά
από το άγνωστο, σχεδόν στην καρδιά
στον χρόνο, σχεδόν αισθάνομαι ήδη
τον τρόμο εκείνου που πεθαίνει…
Κι είναι ανέγγιχτη ακόμα η ζωή μου.
Ακόμα την ονειρεύομαι, την χάνω.
Από άγνωστο σε άγνωστο είναι ατέλειωτη
η φυγή στον χρόνο της νεότητας
σ’ έναν άκτιστο χρόνο που σκορπίζει
στις μέρες που έζησα στο όνειρο.
Στο όνειρο που ο αγνός το νομίζει
για παιχνίδι με το κακό και τη συγχώρεση.
Ήρθα αγνός στη ζωή.
Όσο περισσότερο αμάρτησα, τόσο πιο άδολος
κι άφοβος έπαιξα την παρτίδα.
Χαμένη ή κερδισμένη, άλλο τόσο επιμένω.
Απόστολος Ρίζος (τραγουδοποιός):
Όταν σε μια οργανωμένη κοινωνία, φτάνουν κάποιοι στο σημείο να κατασπαράζουν σαν αγέλη ένα ανυπεράσπιστο πλάσμα, τότε αυτή η κοινωνία πάσχει βαθιά. Μην αφήσουμε αυτή την αρρώστια να εξαπλωθεί.
Δικαιοσύνη για τον Ζακ.
Τζώρτζια Κεφαλά (ερμηνεύτρια):
Όταν κάποιος έχει ανάγκη, τι σκέφτεσαι;
Όταν κάποιος ζητάει τη βοήθειά σου, την κατανόησή σου, πώς νιώθεις; Αισθάνεσαι φόβο, αποστροφή, μίσος, απειλείσαι;
Αυτός ο φόβος και όλα όσα έχουμε βάλει χρόνια τώρα κάτω από το χαλί, είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος.
Δικαιοσύνη για τον Ζακ - Αυτή είναι η στροφή που δεν πρέπει να χάσουμε!
Νίκος Μωραΐτης (στιχουργός):
Τη δική μας εξιλέωση ζητάμε στηρίζοντας τον Ζακ.
Τη δική μας τιμή ζητάμε πίσω.
Τη δική μας αξιοπρέπεια πίσω.
Για να μπορούμε να λεγόμαστε άνθρωποι.
Χρίστος Παπαδόπουλος (στιχουργός):
Στον ακούνητο Ζακ - Κάϊρο 19 Σεπτεμβρίου 2019:
Άρχισαν πάλι τα ζικ ζακ.
Μην κουνιέσαι, Ζακ.
Αυτοί σκοτώνουν και νεκρούς
και γδύνουνε αγγέλους,
αμύρωτους,
με τους καραμπινέρους
να βρούν το φύλο τους
και να αθωωθούν.
Οι νοικοκυραίοι δεν ποθούν.
Άρχισαν πάλι τα ζικ ζακ.
Μην κουνιέσαι, Ζακ.
Αυτοί σκοτώνουν και νεκρούς.
Μην κουνιέσαι, Ζακ.
Αυτοί σκοτώνουν.
Μην κουνιέσαι.
Οι νεκροί δεν κουνιούνται, Ζακ.
Ακούνητος, Ζακ.
Αγαλματάκια ακούνητα,
αγέλαστα, αμίλητα,
μέρα ή νύχτα;
Ελισάβετ Κωνσταντινίδου (ηθοποιός):
Επειδή μερικές φορές μένω άναυδη, δεν μπορώ να βρω λέξεις, να πω τι νιώθω για πράγματα που γίνονται, που εκφράζονται... που συμβαίνουν. Διάβαζα, ένα ποίημα τις προάλλες της Κικής Δημουλά με τίτλο «Σαν να διάλεξες» και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας:
Παρασκευή είναι σήμερα θα πάω στη λαϊκή
να κάνω έναν περίπατο στ' αποκεφαλισμένα περιβόλια
να δώ την ευωδιά της ρίγανης
σκλάβα σε ματσάκια.
Πάω μεσημεράκι που πέφτουν οι τιμές των αξιώσεων
βρίσκεις το πράσινο εύκολο
σε φασολάκια κολοκύθια μολόχες και κρινάκια.
Aκούω εκεί τι θαρρετά εκφράζονται τα δέντρα
με την κομμένη γλώσσα των καρπών
ρήτορες σωροί τα πορτοκάλια και τα μήλα
και παίρνει να ροδίζει λίγη ανάρρωση
στις κιτρινιάρικες παρειές
μιας μέσα βουβαμάρας.
Σπάνια να ψωνίσω. Γιατί εκεί σου λένε διάλεξε.
Eίναι ευκολία αυτή ή πρόβλημα; Διαλέγεις και μετά
πώς το σηκώνεις το βάρος το ασήκωτο
που έχει η εκλογή σου.
Eνώ εκείνο το έτυχε τι πούπουλο. Στην αρχή.
Γιατί μετά σε γονατίζουν οι συνέπειες.
Aσήκωτες κι αυτές. Kατά βάθος είναι σαν να διάλεξες.
Tο πολύ ν' αγοράσω λίγο χώμα. Όχι για λουλούδια.
Για εξοικείωση.
Eκεί δεν έχει διάλεξε. Eκεί με κλειστά τα μάτια.
Idra Kayne (ερμηνεύτρια- ηθοποιός):
Στις 21 Σεπτεμβρίου του 2018, ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, απλά και μόνο επειδή ήταν διαφορετικός.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, στεκόμαστε δίπλα στην οικογένεια του Ζακ και απαιτούμε να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Απαιτούμε μία κοινωνία δημοκρατική που αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα και κάθε ανθρώπινη ζωή έχει αξία!
Ράνια Σχίζα (ηθοποιός):
Εκείνες οι εικόνες της φρίκης, τρία χρόνια πριν, δεν ξεχνιούνται. Δεν σε αφήνουν, να τις ξεχάσεις. Πρέπει/είναι επιτακτική ανάγκη, να αποδοθεί Δικαιοσύνη.
Πρωτίστως για τη μνήμη του Ζακ Κωστόπουλου, τους γονείς του, τον αδερφό του, τους ανθρώπους που τον αγάπησαν. Αλλά και για όλους αυτούς, που ονειρεύονται και αγωνίζονται για ένα κόσμο, απαλλαγμένο από κάθε μορφή βίας, χωρίς φόβο. Έναν κόσμο, που το δικαίωμα να είσαι ο εαυτός σου, θα είναι απλώς αυτονόητο.
Κατερίνα Μακαβού (τραγουδοποιός):
Μπροστά σε κάθε αδικία, σε κάθε απανθρωπιά, σε κάθε αβοήθητο άνθρωπο, ας γίνουμε η ασπίδα απέναντι στο μίσος.
Όλοι μαζί ενωμένοι. Ο ένας για τον άλλο.
Δικαιοσύνη για τον Ζακ!
Εμμανουέλα Νινιράκη (μουσικός):
Γιατί δε μπορώ να γυρίσω την πλάτη στο χαμό ενός ανθρώπου, γιατί με νοιάζει η ζωή - η κάθε ζωή.
Γιατί δε θέλω να επιτρέπω στην αδικία, τον φόβο και τη βία να έχουν τη θέση της κανονικότητας γύρω μας, γιατί δε θέλω να ζω στο μικρόκοσμό μου ενώ εκεί έξω υπάρχουν κυρ-παντελήδες έτοιμοι να κατασπαράξουν, γιατί δε θέλω να κρύβονται οι αλήθειες και να κουκουλώνονται τα στοιχεία.
Θέλω δικαίωση για τον/τη Ζακ/Zackie Oh, θέλω η δικαιοσύνη των ανθρώπων να είναι για τους ανθρώπους.
Εβελίνα Αγγέλου (ερμηνεύτρια - ηθοποιός):
Ενώνω τη φωνή μου, μαζί με όλες τις άλλες φωνές, απέναντι σε ένα άγριο, ρατσιστικό έγκλημα, ενός συνανθρώπου μας.
"Στη φυλακή" της Δάφνης Αλεξανδρή και της Λίνας Νικολακοπούλου. Παίζει μπουζούκι ο Στέλιος Βαμβακάρης. Να είστε σίγουροι, πως αν ήταν και εκείνος εδώ, θα εναντιωνόταν στις φονικές προκαταλήψεις, που δυστυχώς είναι ακόμα ζωντανές, στα δηλητήρια της σκέψης και στα απόβλητα της ψυχής.
Πρόσεχε Ζακ και κάθε Ζακ. Θα προσέχουμε και εμείς μαζί σας, για πάντα.
Κωστής Καπελώνης (σκηνοθέτης):
Απόσπασμα από το ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη ΥΠΟΘΗΚΑΙ
Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν νὰ πονῆς
μποροῦνε μὲ χίλιους τρόπους.
Ρίξε τὸ ὅπλο καὶ σωριάσου πρηνής,
ὅταν ἀκούσης ἀνθρώπους.
Ὅταν ἀκούσης ποδοβολητὰ
λύκων, ὁ Θεὸς μαζί σου!
Ξαπλώσου χάμου μὲ μάτια κλειστὰ
καὶ κράτησε τὴν πνοή σου.
Κράτησε κάποιον τόπο μυστικό,
στὸν πλατὺ κόσμο μιὰ θέση.
Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν τὸ κακό,
τοῦ δίνουν ὄψη ν’ ἀρέση.
Τοῦ δίνουν λόγια χρυσά, ποὺ νικοῦν
μὲ τὴν πειθώ, μὲ τὸ ψέμα,
ὅταν ἄνθρωποι διαφιλονεικοῦν
τὴ σάρκα σου καὶ τὸ αἷμα.
Ὅταν ἔχεις μιὰ παιδικὴ καρδιὰ
καὶ δὲν ἔχεις ἕνα φίλο, (...)
Μαρία Κανελλοπούλου (ερμηνεύτρια):
Ο Ζακ είναι ο άνθρωπος της διπλανής μας πόρτας. Είναι ο φίλος μας. Είναι το ίδιο το παιδί μας.
Και εμείς, πρέπει να σταθούμε απέναντι στην αδικία και το σκοτάδι. Για το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στην ταυτότητά του.
Κοιμήσου Ζακ, είμαστε δίπλα σου και είμαστε πολλοί. Κοιμήσου αγόρι μου!
Δημήτρης Αναγνωστόπουλος (στιχουργός - μεταφραστής):
Περνάω συχνά από την οδό Zackie Oh. Με κερδίζει πάντα ένα συναίσθημα εφιαλτικό... Είδαμε όλοι καθαρά να σκοτώνουν έναν άνθρωπο. Να τον πατάνε κάτω με κάθε κρατική επισημότητα. Έπειτα, κάποιος σκούπισε τα αίματα και τα γυαλιά στο πεζοδρόμιο και η ζωή συνεχίστηκε ίδια όπως την ξέραμε από πάντα.
Δεν ήταν άμυνα, τόση μανία· δεν ήταν δικαιολογημένη αντίδραση σε κάτι· δεν ήταν -σίγουρα- αθώα πράξη. Ας κοιτάξουμε λίγο βαθύτερα να δούμε τι ήταν.
Η μεγαλύτερη αδικία είναι να πεθαίνεις για το τίποτα.
Περιμένουμε απόδοση δικαιοσύνης.
Κατερίνα Πολυχρονοπούλου (σκηνοθέτις):
ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΑΚ
21 Σεπτεμβρίου 2018 δολοφονήθηκε ο Ζακ Κωστόπουλος. Μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας. Μια ανθρώπινη ζωή αφαιρέθηκε γιατί κάποιοι δεν αντέχουν τη διαφορετικότητα. Από κάποιους που έδειραν, χωρίς αιτία, έναν ανυπεράσπιστο άνθρωπο, μέχρι θανάτου. Και από κάποιους που παρακολουθούσαν τη σκηνή αμέτοχοι, που δεν αντέδρασαν, δεν προσπάθησαν να αποτρέψουν τη φρικτή δολοφονία.
Περιμένουμε η δικαιοσύνη να καταδικάσει εκείνους που αφαίρεσαν μια ζωή και κυκλοφορούν ελεύθεροι και κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια. Που χθες σκότωσαν τον Ζακ και αύριο; Ποιοι θα αφαιρέσουν τη ζωή ποιού/ποιας;
Περιμένουμε την καταδίκη όσων αφαίρεσαν μια ζωή. Για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Γιατί, παρόλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, εξακολουθούμε να ελπίζουμε σε μια κοινωνία με σεβασμό στη ζωή, στην επιλογή, στη διαφορετικότητα.
Είναι καιρός να τελειώνουμε μια για πάντα με όλες τις μορφές ρατσισμού, σεξισμού, ομοφοβίας. Και να προχωρήσουμε μπροστά, με αγάπη και αποδοχή για τις επιλογές των συνανθρώπων μας. Να τελειώνουμε μια για πάντα με την τραγική οπισθοδρόμηση και να υπερασπιζόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στη ζωή! Και τα παιδιά μας να μεγαλώσουν ελεύθερα, χωρίς φόβους, ενοχές και κυρίως, χωρίς να κινδυνεύουν. Με αξιοπρέπεια!
