Η Νεφέλη Θεοδότου μιλάει τη γλώσσα του χορού από όταν θυμάται τον εαυτό της. Όνειρό της, να βρισκόταν εδώ που είναι σήμερα.

Στην συλλογή της Φθινόπωρο ’21, η Calvin Klein, ένα brand που έχει χτίσει εδώ και χρόνια το χαρακτηριστικό της μινιμαλιστικό στυλ, θέλησε να γράψει το επόμενο κεφάλαιο του #mycalvins: το «The Language of Calvin Klein» («Η γλώσσα της Calvin Klein»). Στην καμπάνια της πρωταγωνίστησαν ξεχωριστοί δημιουργικοί άνθρωποι -από τον μουσικό Moses Sumney μέχρι την κόρη του Martin Scorsese, την ηθοποιό Francesca Scorsese- καθένας από τους οποίους αρθρώνει τη δική του γλώσσα μέσα από τον εκφραστικό δρόμο που έχει επιλέξει.

Η LiFO σε συνεργασία με την Calvin Klein και με αφορμή το νέο e-shop του brand, φέρνει την ιδέα στην Ελλάδα και δίνει το βήμα σε 3 ανθρώπους, τον μουσικό Πάνο Δημητρόπουλο (The Steams), τη χορεύτρια Νεφέλη Θεοδότου και τον DJ Bobito για να εξηγήσουν τι σημαίνει να εκφράζεσαι με μία γλώσσα που πάει πέρα από τις λέξεις.

Είδα πρώτη φορά τη Νεφέλη Θεοδότου να χορεύει στη σκηνή, σε μια guest χορευτική εμφάνιση σε live των Bonnie Nettles. Αργότερα, ξαναβλέποντας τη μπάντα ζωντανά, αντιλήφθηκα πως αυτό αποτελεί μια σταθερή «ιεροτελεστία»-σήμα κατατεθέν των συναυλιών τους.

Έκτοτε, η νεαρή χορεύτρια έχει καταφέρει μέσα σε λίγα μόλις χρόνια να διαγράψει μια πολυποίκιλη και ανοδική επαγγελματική πορεία στον χορό. Από τη μία, αγαπά το underground και από την άλλη, βάζει τη δική της σφραγίδα στο commercial, που έχει προσεγγίσει με πολλούς τρόπους: έχει χορέψει σε μεγάλα clubs, έχει συμμετάσχει στο «So You Think You Can Dance» ενώ η φετινή σεζόν τη βρίσκει να χορεύει δίπλα στην Ελένη Φουρέιρα, στο Teatro Music Hall όπου η τραγουδίστρια εμφανίζεται. Όλα αυτά (και αρκετά ακόμα), στα 23 της χρόνια.

Η Νεφέλη Θεοδότου χόρεψε πρώτη φορά πριν καλά-καλά μιλήσει. Κι έχει σκοπό να συνεχίσει να το κάνει, παρά τις όποιες δυσκολίες έρχονται συχνά μαζί με τη νύχτα, μιας και με τον χορό αποκτά μια αυτοπεποίθηση που δεν έρχεται εύκολα αλλιώς.

— Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τον χορό;

Χορεύω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

— Και πότε κατάλαβες ότι είναι κάτι που θες να ακολουθήσεις σοβαρά;

Η σοβαρότητα της ενασχόλησης μου με τον χορό δεν επηρεάστηκε από κάποιο συγκεκριμένο γεγονός, πάντα ήθελα και πίστευα ότι αυτό θα κάνω στη ζωή μου και νιώθω ευγνώμων που αυτό συμβαίνει μέχρι και σήμερα.

— Η γλώσσα του χορού είναι αυτή με την οποία «μιλάς». Τι νιώθεις ότι λες μέσα από αυτόν που δεν μπορείς να εκφράσεις αλλιώς;

Ο χορός είναι η πρώτη μου γλώσσα. Αφενός επειδή χόρευα πριν καταφέρω να μιλήσω κανονικά και αφετέρου επειδή προτιμώ να χορεύω από το να μιλάω στη καθημερινότητα μου. Όταν νιώθω πολύ έντονα συναισθήματα δεν μπαίνω στη διαδικασία να επικοινωνήσω με κάποιον ή να εξηγήσω αυτό που σκέφτομαι, απλά βάζω μουσική και το συζητάω με τον εαυτό μου έτσι όπως ξέρω. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως όταν χορεύω μπορώ να διακρίνω μια αυτοπεποίθηση και σιγουριά που δε βλέπω συχνά στον εαυτό μου. Προσπαθώ πια να μην το βλέπω ως κάτι παράξενο και να αποδεχτώ πως όλα αυτά είναι κομμάτια μου.

— Ασχολείσαι παράλληλα τόσο με το commercial όσο και με πιο underground είδη χορού. Πόσο διαφορετική είναι η προσέγγιση που έχεις σε κάθε περίπτωση και σε τι βαθμό βάζεις το προσωπικό σου στοιχείο σε κάθε περίσταση;

Όταν πρέπει να χορογραφήσω μια δουλειά αποφεύγω να σκέφτομαι αν είναι commercial ή όχι γιατί είναι ένας διαχωρισμός που με μπλοκάρει. Συνήθως όταν είναι μια δουλειά που αφορά κάποιον καλλιτέχνη (ειδικά έναν που θέλει να χορεύει), προσπαθώ να ταιριάξω την κινησιολογία μου με τη δική του αισθητική. Κάθε δουλειά είναι πολύ διαφορετική και εστιάζω περισσότερο στο τι μου βγάζει το κάθε τραγούδι χωρίς να το βάζω σε κουτάκια. Όταν η χορογραφία άφορα μόνο το δικό μου σώμα προσπαθώ να κάνω πάντα κάτι καινούργιο και να δοκιμάζω κινήσεις που δεν είναι προφανείς.

— Έχεις δουλέψει σε κλαμπ αλλά και πάνω στη σκηνή με ονόματα όπως η Ελένη Φουρέιρα, μεταξύ άλλων. Είναι η νύχτα «ζόρικη», ιδίως για μία γυναίκα;

Το να δουλεύω νύχτα ξεκίνησε χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα, είναι μια επιλογή που έρχεται με δεσμεύσεις, την ιδιαιτερότητα του προγράμματος και κίνδυνους. Το πιο δύσκολο είναι η σωματική κόπωση και το ότι ερχόμαστε σε τριβή με κόσμο που κάποιες φόρες δεν αντιλαμβάνεται πως εκείνη τη στιγμή που διασκεδάζει εμείς εργαζόμαστε. Στην αρχή φοβόμουν αρκετά να γυρίσω σπίτι, πλέον έχω συνηθίσει να προσέχω πολύ. Προσπαθώ να μη σκέφτομαι τα αρνητικά γιατί μου αρέσει αυτό που κάνω και περνάμε πολύ όμορφα στη δουλειά.

— Όταν κάνεις το χόμπι/την τέχνη σου δουλειά ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο κρατάς την ισορροπία μεταξύ αυτών που «πρέπει» να γίνουν και της δικής σου φλόγας;

Αποφεύγω να πιέζω τον εαυτό μου να κάνει κάτι αν δεν μου βγαίνει αυθόρμητα. Το να δουλεύει κάποιος πάνω σε αυτό που αγαπάει είναι μια πολύ έντονη κατάσταση αφού καταλαμβάνει ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής του. Προσπαθώ να κρατάω κάποια σχεδία για μένα και δε βιάζομαι να δημιουργώ πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Είναι σημαντικό να μην απαιτούμε από τον εαυτό μας να παράγει συνέχεια επειδή όλα τρέχουν τόσο γρήγορα πια. Επίσης η φλόγα είναι κάτι το οποίο δεν φεύγει ποτέ αν στα αλήθεια δίνεις τροφή στον εαυτό σου και δεν επαναπαύεσαι στο να αναπαράγεις αυτό που ξέρεις ότι θα πετύχει. Το θέμα είναι να μπορείς να ενθουσιάζεις τον εαυτό σου με μικρές σκέψεις και ιδέες.

— Ποια ήταν ως τώρα η μεγαλύτερη πρόκληση που είχες να αντιμετωπίσεις στο αντικείμενό σου;

Τον Νοέμβρη ανέλαβα χορογραφίες και το art direction στα MadWalk. Ήταν κάτι για το οποίο δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένη, έπρεπε ξαφνικά να μπω σε έναν ρόλο που δεν είχε χρειαστεί μέχρι τώρα, να δίνω ιδέες και να παίρνω αποφάσεις. Ήμουν αρκετά αγχωμένη αλλά όταν είδα το αποτέλεσμα κατάλαβα πόσο εθιστικό είναι το να βλέπεις κάτι που έχεις στήσει να πραγματοποιείται.

— Ξέρουμε πως ο χορός είναι μια από τις πιο απαιτητικές τέχνες. Πόσες ώρες της ημέρας καταλαμβάνει η ενασχόλησή σου με αυτόν, για να διατηρηθείς στο επίπεδο που βρίσκεσαι;

Στη δική μου περίπτωση δεν υπάρχει πρόγραμμα. Κάθε μέρα ορίζεται από την προηγούμενη, πέρα από τις ώρες που δουλεύω σταθερά σε σκηνές. Όταν υπάρχει κάποιο πρότζεκτ μπορεί να κάνουμε έως 7 ώρες πρόβα τη μέρα, συν τις ώρες που χρειάζονται για να χορογραφηθεί το κάθε κομμάτι. Οπότε, συνήθως τις μέρες που δεν έχουμε πρόβα ή δουλειά τις εκμεταλλεύομαι για να ξεκουραστώ.

— Το στυλ σε τι βαθμό υπάρχει στη ζωή σου; Είτε μιλάμε για τον χορό, είτε για την εμφάνισή σου, είτε για οτιδήποτε θεωρείς εσύ στυλ.

Μου αρέσει να πειραματίζομαι. Το στυλ είναι κάτι πολύ γενικό στο κεφάλι μου και σίγουρα δε θα με έβαζα σε κάποια κατηγορία. Μου αρέσει πολύ να φτιάχνω ρούχα και να τα ζωγραφίζω, προσπαθώ να μην ντρέπομαι και να φοράω ό,τι με κάνει χαρούμενη. Όσον άφορα τον χορό, το τελευταίο διάστημα μου λένε πολλοί πως καταλαβαίνουν όταν επιμελούμαι μια χορογραφία και πως έχω το δικό μου χορευτικό στυλ, αλλά δεν το αντιλαμβάνομαι τόσο. Ίσως είναι αρχή ακόμη.

— Σε 10 χρόνια από τώρα, τι θα ήθελες να έχεις καταφέρει ως χορεύτρια;

Θα ήθελα να ασχολούμαι παραπάνω με το art direction και να έχω μια δική μου χορευτική ομάδα. Πάντως σίγουρα πριν 10 χρόνια ονειρευόμουν να είμαι εδώ που είμαι τώρα και αυτό είναι πιο σημαντικό.

Όλα τα ρούχα της Νεφέλης Θεοδότου είναι Calvin Klein.

Styling: Παρή Ακριτίδη

Η νέα συλλογή Calvin Klein υπάρχει διαθέσιμη στο ολοκαίνουριο calvinklein.gr, στα ομώνυμα καταστήματα στο Golden Hall και The Mall Athens στην Αθήνα, στο Mediterranean Cosmos στη Θεσσαλονίκη και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης