Αυτό το επεισόδιο της σειράς «Ιστορία Μίας Πόλης» αγγίζει μία ευαίσθητη χορδή στην ιστορία της Αθήνας, τη δικτατορία.
Κατά την επταετία το αθηναϊκό αστικό τοπίο διαρκώς εξελίσσεται. Ο δημόσιος χώρος είναι ασφαλώς εξαιρετικά περιορισμένος, γεγονός που οδηγεί αφενός σε κοινωνικά ξεσπάσματα, αφορμή των οποίων αποτελούν εμβληματικές ιστορικές συγκυρίες όπως, για παράδειγμα, η κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου και μετέπειτα η κηδεία του Γιώργου Σεφέρη, αφετέρου σε μία αναμενόμενη πλην όμως ενδιαφέρουσα μετακίνηση του πεδίου διαλόγου: η έκφραση και ανταλλαγή απόψεων μεταφέρεται σε χώρους εντός και εκτός εισαγωγικών υπόγειους και αόρατους.
Μετά το 1970 η πόλη μας μετατρέπεται σε ένα πεδίο διαρκούς αντιπαράθεσης με συνεχείς συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Πλατείες και λεωφόροι γίνονται έδαφος ανοιχτών συγκρούσεων.
Παράλληλα η Αθήνα αλλάζει πρόσωπο. Ήδη από τη δεκαετία του 1960 ανεγείρονται μερικά από τα γνωστότερα κτίριά της. Τα ύψη όμως εκτινάσσονται στη διάρκεια της δικτατορίας. Η πόλη μας βρίσκεται ταυτοχρόνως σε τέλμα και σε μετάβαση.
