Πριν από τέσσερα χρόνια, στην Πιονγκτσάνγκ, ο Άνταμ Ρίπον κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στο καλλιτεχνικό πατινάζ έγινε ο πρώτος ανοιχτά γκέι Αμερικανός αθλητής που ανεβαίνει στο βάθρο των Χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων.
Μια ανάλογη ιστορική στιγμή θα μπορούσε να καταγραφεί στη διοργάνωση του Πεκίνου. Για πρώτη φορά ένα non binary άτομο συμπεριλήφθηκε στην ομάδα των ΗΠΑ για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες. Πρόκειται για την περίπτωση Τίμοθι ΛεΝτουκ.
Σε ηλικία 31 ετών, με παρτενέρ την Άσλεϊ Κέιν- Γκριμπλ κέρδισαν τον δεύτερο εθνικό τίτλο τον προηγούμενο μήνα και εξασφάλισαν για πρώτη φορά τη συμμετοχή τους σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες. Αν και έχουν λίγες πιθανότητες να ανέβουν στο βάθρο των ζευγαριών στο Πεκίνο, θα μπορούσαν να βοηθήσουν τις ΗΠΑ να κατακτήσουν άλλο ένα ομαδικό μετάλλιο.
Ανεξάρτητα από την εξέλιξη, όταν πατήσουν στον πάγο, για πρώτη φορά ένα non binary άτομο θα μετάσχει με την αμερικανική ομάδα σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες. «Ήταν ένα πραγματικά μακρύ ταξίδι για εμένα, να αποδεχθώ το φύλο μου. Είχα στη ζωή μου κάποιους απίστευτους ανθρώπους που με βοήθησαν σε αυτό το ταξίδι», δηλώνει ο άνθρωπος που θα πετύχει αυτή την πρωτιά. Αρχικά, έκανε coming out ως γκέι σε ηλικία 18 ετών και πέρυσι δήλωσε ανοιχτά πως είναι non binary άτομο.
«Αλλά ελπίζω ότι όταν οι άνθρωποι δουν την ιστορία μου δεν θα μιλούν για το πρώτο non binary άτομο που φτάνει σε τέτοια επιτυχία στον αθλητισμό. Τα queer άτομα μπορούν να είναι ανοιχτά και να ασχολούνται με τον αθλητισμό. Πάντα ήμασταν εδώ, πάντα μετείχαμε στον αθλητισμό. Απλά, δεν μπορούσαμε πάντα να είμαστε ανοιχτοί», συμπληρώνει.
Αυτό είναι αλήθεια, ακόμη και στο καλλιτεχνικό πατινάζ, που ιστορικά ήταν ανάμεσα στα πιο ανοιχτά σε όλους χειμερινά αθλήματα, επισημαίνει το Associated Press.
Ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο Μπράιαν Μποϊτάνο, που κέρδισε το χρυσό για τις ΗΠΑ στη διοργάνωση του 1988 στο Κάλγκαρι. Η κόντρα του με τον Καναδό Μπράιαν Όρσερ είναι από τις πιο αξέχαστες στην ιστορία του αθλήματος. Όμως, ο Μποϊτάνο έκανε coming out ως ομοφυλόφιλος το 2014, όταν επελέγη ως μέλος της αποστολής των ΗΠΑ για τους Αγώνες στο Σότσι. Ο Όρσερ, από τους κορυφαίους προπονητές παγκοσμίως τώρα, δήλωσε ανοιχτά ότι είναι ομοφυλόφιλος μια δεκαετία μετά τη διοργάνωση στο Κάλγκαρι.
Ακόμη και ο Τζόνι Γουίρ, ένας από τους πιο αγαπημένους Αμερικανούς αθλητές του καλλιτεχνικού πατινάζ, είπε δημόσια ότι είναι ομοφυλόφιλος μετά τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2006 και το 2010.
«Δεν ντρέπομαι που είμαι εγώ», έγραψε ο Γουίρ στην αυτοβιογραφία του. «Περισσότερο από κάθε άλλον που ξέρω, αγαπώ τη ζωή μου και αποδέχομαι τον εαυτό μου. Γιατί είναι κακό να είσαι μοναδικός; Είμαι υπερήφανος για όσα είμαι και όσα θα γίνω», ανέφερε ακόμη.
Το στίγμα που θα μπορούσε να υπάρχει κάποτε για τους ομοφυλόφιλους ή transgender αθλητές έχει εξασθενίσει, καθώς έχει ενισχυθεί η αποδοχή του κόσμου, σημειώνει το Associated Press. Πέρυσι υπήρξε η περίπτωση Quinn, μέλος της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου του Καναδά, που έγινε το πρώτο ανοιχτά transgender και non binary άτομο που κέρδισε Ολυμπιακό μετάλλιο, το χρυσό στο Τόκιο.
Οι transgender αθλήτριες Λορέλ Χάμπαρντ (άρση βαρών), Αλάνα Σμιθ (σκέιτμπορντ) και Τσέλσι Γουλφ (ποδηλασία) επίσης αγωνίστηκαν στο Τόκιο, ανάμεσα στα 186 ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ άτομα που μετείχαν στους περσινούς Ολυμπιακούς αγώνες σύμφωνα με το Outsports.
Αυτό έδωσε σε αθλητές όπως ο Τζέισον Μπράουν- που δήλωσε ανοιχτά ότι είναι ομοφυλόφιλος τον περασμένο Ιούνιο και θα αγωνιστεί με την αμερικανική ομάδα στο Πεκίνο- την ελευθερία και το κουράγιο να κάνουν coming out όσο είναι εν ενεργεία, αντί να περιμένουν μέχρι να αποσυρθούν από τον αθλητισμό, σημειώνει το ειδησεογραφικό πρακτορείο.
«Είναι απίστευτα σημαντικό για non binary νέους να βλέπουν ανθρώπους παρόμοιους με εκείνους να αγωνίζονται στο υψηλότερο επίπεδο του αθλητισμού και να γίνονται αποδεκτοί για αυτό που είναι», δήλωσε ο Ροντρίγκο Χενγκ- Λέτινεν, επικεφαλής του Εθνικού Κέντρου για την Ισότητα των Transgender, στην Ουάσινγκτον.
«Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι non binary άνθρωποι είναι αυτή η αίσθηση ότι είναι μόνοι και ότι κανένας άλλος δεν έχει περάσει αυτό που νιώθουν. Δείχνουν σε άλλους non binary αθλητές και όλους τους άλλους ότι μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, να ζεις την αληθινή ζωή σου και να πετυχαίνεις τα όνειρά σου, όσο μεγάλα κι αν είναι», πρόσθεσε.
