«Φθινόπωρο», η νέα παράσταση της bijoux de kant στο Faust

Τρία νέα παιδιά, ο Στέφανος, η Μαρίκα και η Ευανθία ζουν εκεί, όπου βασιλεύει ο νόμος της αδράνειας. Εκεί όπου η επιθυμία είναι ισχυρή, αλλά η πραγματική ζωή εξασθενεί σαν ένα αέναο φθινόπωρο. Πλανώνται μέσα σε ένα απείκασμα ζωής, ενδεδυμένο με την μπαναλιτέ της καθημερινότητας. Μιλούν με «στυλ», φέρονται «αλλόκοτα» μέσα σε αυτό το ιμπρεσιονιστικό σπίτι, που λούζεται από το λυκόφως του παρόντος, του παρελθόντος και του μέλλοντος.

Οι αντιδράσεις τους μένουν μετέωρες. Οι εκκωφαντικές σιωπές τους υφαίνουν ένα τοπίο, όπου η στάση του σώματος, το χρώμα της φωνής, οι κινήσεις των δακτύλων μαρτυρούν όσα ο λόγος αποτυγχάνει να μαρτυρήσει. Μαζί τους, η παρουσία της μυστηριώδους Νίνα Νάη σηματοδοτεί την αρχή και το τέλος τους, το ανείπωτο και ανοίκειο του εσωτερικού τους κόσμου.

Η bijoux de kant, επιστρέφει με ένα φθινόπωρο στην καρδιά της άνοιξης. Επιστρέφει με μια παράσταση για το άρρητο, γι’ αυτό που διακατέχεται από την σπαρακτική σιωπή της επιθυμίας για επικοινωνία.

«Φθινόπωρο», η νέα θεατρική παράσταση στη σκηνή του Faust

Σκηνοθετικό σημείωμα

Το αέναο «Φθινόπωρο» του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου Μία παράσταση της bijoux de kant.Το «Φθινόπωρο» είναι μία προσχηματική παράσταση. Η αποσπασματική της αφήγηση γίνεται ένα άλλοθι για τη δημιουργία μιας «ατμόσφαιρας» και την υποβολή μιας διάθεσης μελαγχολίας. Φασματικοί χαρακτήρες, αόριστη πλοκή, αναιμική δράση, φθισικοί διάλογοι, ελλειπτικές περιγραφές. Ένα φθινόπωρο της πλοκής και της δράσης. Ένα φθινόπωρο των διαλόγων και των περιγραφών, ένα φυλλορρόημα. Το ολότελα ανοίκειο μέσα στο ολωσδιόλου οικείο. Μια υπνωτιστική φθίνουσα νότα σε μια χορδή με αποχρώσεις της κίτρινης φθινοπωρινής φύσης. Μια παράσταση για το λυκόφως του παρόντος, του παρελθόντος και του μέλλοντος. Μια παράσταση για το λυκόφως του θεάτρου.