Υπάρχει κάποιου είδους συμβολισμός στην επιλογή του Δημαρχείου Κορυδαλλού για την παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του Λάκη Γαβαλά; Είναι η σύνδεση με τα παιδικά χρόνια, με κάτι πιο σκοτεινό ή τίποτα από αυτά;
«Δεν αντικρίζω τη ζωή με μούτρα. Δε μαζεύω λύπες. Δε δίνω υποσχέσεις και όρκους που δε θα μπορέσω να τηρήσω. Προσπαθώ να έχω υπομονή, επιμονή και σύνεση υμνώντας την καινούρια αλλά και την παντοτινή ομορφιά», λέει στην εισαγωγή της αυτοβιογραφίας του, που κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό, ο Λάκης Γαβαλάς. Αφήγηση μιας συναρπαστικής ζωής με πείσμα, όραμα, πίστη, απόλυτη βεβαιότητα για την ολοκλήρωση του στόχου.
Μια πορεία πολυποίκιλη και περιπετειώδης σε αναζήτηση της ομορφιάς και της δημιουργικότητας, που κάποια στιγμή (ήταν, άραγε, νύχτα και ο καπετάνιος δεν πρόσεξε;) έπεσε πάνω σε έναν σκόπελο που παραλίγο να οδηγήσει το όνειρο σε ναυάγιο και να χαθεί στην άβυσσο. Κι όμως, αναδύθηκε στην επιφάνεια με ακόμα μεγαλύτερη λάμψη. Η ιστορία του Λάκη Γαβαλά, ενός κοσμοπολίτη με όραμα για τη μόδα και την προώθηση του πρωτοποριακού στυλ, μιας περσόνας εκκεντρικής αλλά και ενός απίστευτα μεθοδικού ανθρώπου.
Παρακολουθήσαμε την παρουσίαση του βιβλίου «Λάκης Γαβαλάς Loaded» από τις εκδόσεις Άγκυρα στο Δημαρχείο Κορυδαλλού, λίγα μόλις μέτρα από το σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο ίδιος και όχι μακριά από τις ομώνυμες φυλακές όπου πέρασε την πιο σκοτεινή του περίοδο ως έγκλειστος για χρέη στο δημόσιο.
