Σε μία δημόσια καταγγελία για εν ψυχρώ ξυλοδαρμό στη μέση του δρόμου, προέβη η συμβουλος επικοινωνίας και ιδρυτικό στέλεχος του βιβλιοπωλείου Free Thinking Zone, Αρετή Γεωργιλή.
«Σήμερα είχα μία από τις πιο δυσάρεστες εμπειρίες της ζωής μου. Ξυλοκοπήθηκα άσχημα από έναν άγνωστό μου νταή τύπο γιατί του ζήτησα να μετακινήσει το φορτηγό του από το γκαράζ μου για να βγω» γράφει στο προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook η αρχαιολόγος.
Όπως σημειώνει, η ίδια ζήτησε επανειλημμένα από τον οδηγό να μετακινήσει το όχημα του, και εκείνος άρχισε να τις μιλά πρόστυχα και να απειλεί ότι θα την χτυπήσει. Όταν κάλεσε την Άμεση Δράση και άρχισε να βιντεοσκοπεί το φορτηγό του, εκείνος κατέβηκε από τη θέση του οδηγού και τις επιτέθηκε: «...άρχισε να με χτυπάει με χέρια και με πόδια, με έπιασε από τον λαιμό, από τον αυχένα, από τα μαλλιά απόπου μπορούσε», σημειώνει η κα Γεωργιλή.
«Δεν τον ενόχλησαν ούτε οι ηλικιωμένοι περαστικοί που φώναζαν να σταματήσει ούτε οι άνθρωποι που βγήκαν στα μπαλκόνια τους, ούτε η μητέρα μου εκλαίγε ούτε τίποτα. Σταμάτησε μόνο όταν ένας νεαρός από διπλανή πολυκατοικία του είπε οτι αν δεν σταματήσει θα κατέβει κάτω να τον σταματήσει αυτός. Αυτό μόνο. Ανδρας προς άνδρα. Χτυπούσε στο κεφάλι κατά κύριο λόγο και όπου δεν μπορεί να φανεί το χτύπημα. Ηξερε τι έκανε. Πιθανά το έχει ξανακάνει στο παρελθόν και σε κάποια άλλη καψερή. Πονάω πολύ, ζαλίζομαι και με κλόνισε πολύ αυτή η ιστορία. Οχι τόσο για το ξύλο ούτε τον πόνο αλλά γιατί έζησα για 5' αυτό που πολλές γυναίκες τραβούν πιθανά κάθε μέρα. Έδειρε γιατί μπορούσε. Τόσο απλά.»
Το θύμα καταγγέλλει και τα αργά αντανακλαστικά της αστυνομίας και την διαδικασία περισυλλογής κρίσιμων στοιχείων: «Με κλόνισε όμως περισσότερο η στάση της αστυνομίας. Καταρχήν η άμεση δράση δεν ήρθε ποτέ και περίμενα επί τόπου 40 λεπτά μετά το συμβάν και φυσικά είχε φύγει ήδη άνετος ο κύριος. Αναγκάστηκα και πήγα στο τοπικό τμήμα για να καταθέσω μήνυση και για τις επόμενες τρεις περίπου ώρες που κατέθετα είχα αφήσει κάποιον δικό μου να περιμένει. Δεν ήρθαν ποτέ. Μετά στο τμήμα, ενώ η αξιωματικός υπηρεσίας(ευτυχώς ήταν γυναίκα γιατί ο άνδρας αστυνομικός έσπευσε να με συμβουλεύσει να μην "πυροδοτώ" εντάσεις!!) αλλά και η αξιωματικός, παρότι πρόθυμη και συμπονετική δεν είχε απολύτως καμμία ενημέρωση για τη διαφορά ανάμεσα στη βία και την έμφυλη βία και φυσικά για τις αλλαγές του ποινικού κώδικα. Επιπλέον, πρέπει να πάω σε ιατροδικαστή για να καταγράψει την ιατρική μου εικόνα και πρέπει να ξαναπάω στην αστυνομία γιατί το οπτικοακουστικό υλικό που είχα πάνω μου δεν τον δέχτηκαν παρά μόνο σε στικάκι.»
«Πρέπει να βοηθήσουμε όλοι να αλλάξει η διαδικασία. Πολλά περιστατικά έμφυλης βίας δεν καταγγέλλονται ακριβως γιατί η διαδικασία είναι τόσο γραφειοκρατική και ψυχοφθόρος», δήλωσε στο Ampa της LiFO, λίγο μετά τη δημόσιά καταγγελία της.
Αναλυτικά η ανάρτηση της κυρίας Γεωργιλή:
Σήμερα είχα μία από τις πιο δυσάρεστες εμπειρίες της ζωής μου. Ξυλοκοπήθηκα άσχημα από έναν άγνωστό μου νταή τύπο γιατί του ζήτησα να μετακινήσει το φορτηγό του από το γκαράζ μου για να βγω.
Το είπα μία ευγενικά, το είπα δυο πιο αυστηρά και την τρίτη όταν πια άρχισε να με κοροιδευει και να μου λέει προστυχιές πεζοδρομίου, να με απειλεί ότι θα με δείρει, κάλεσα φυσικά το 100 και άρχισα να φωτογραφίζω και να βιντεοσκοπώ το φορτηγό, την πινακίδα κλπ. 'Ο,τι δηλαδή πρέπει να κάνει ένας πολίτης για να προστατευθεί στην ασήμαντη καθημερινότητά του από τέτοιους τύπους. Εκεί ήταν φαίνεται το σημείο που ο άνδρας ο πολλά βαρύς δεν μπορεί να ανεχτεί, οπότε κατέβηκε από το φορτηγό και άρχισε να με χτυπάει με χέρια και με πόδια, με έπιασε από τον λαιμό, από τον αυχένα, από τα μαλλιά απόπου μπορούσε.
Δεν τον ενόχλησαν ούτε οι ηλικιωμένοι περαστικοί που φώναζαν να σταματήσει ούτε οι άνθρωποι που βγήκαν στα μπαλκόνια τους, ούτε η μητέρα μου εκλαίγε ούτε τίποτα. Σταμάτησε μόνο όταν ένας νεαρός από διπλανή πολυκατοικία του είπε οτι αν δεν σταματήσει θα κατέβει κάτω να τον σταματήσει αυτός. Αυτό μόνο. Ανδρας προς άνδρα.
Χτυπούσε στο κεφάλι κατά κύριο λόγο και όπου δεν μπορεί να φανεί το χτύπημα. Ηξερε τι έκανε. Πιθανά το έχει ξανακάνει στο παρελθόν και σε κάποια άλλη καψερή.
Πονάω πολύ, ζαλίζομαι και με κλόνισε πολύ αυτή η ιστορία. Οχι τόσο για το ξύλο ούτε τον πόνο αλλά γιατί έζησα για 5' αυτό που πολλές γυναίκες τραβούν πιθανά κάθε μέρα. Έδειρε γιατί μπορούσε. Τόσο απλά.
Με κλόνισε όμως περισσότερο η στάση της αστυνομίας.
Καταρχήν η άμεση δράση δεν ήρθε ποτέ και περίμενα επί τόπου 40 λεπτά μετά το συμβάν και φυσικά είχε φύγει ήδη άνετος ο κύριος. Αναγκάστηκα και πήγα στο τοπκό τμήμα για να καταθέσω μήνυση και για τις επόμενες τρεις περίπου ώρες που κατέθετα είχα αφήσει κάποιον δικό μου να περιμένει. Δεν ήρθαν ποτέ. Μετά στο τμήμα, ενώ η αξιωματικός υπηρεσίας(ευτυχώς ήταν γυναίκα γιατί ο άνδρας αστυνομικός έσπευσε να με συμβουλεύσει να μην "πυροδοτώ" εντάσεις!!) αλλά και η αξιωματικός, παρότι πρόθυμη και συμπονετική δεν είχε απολύτως καμμία ενημέρωση για τη διαφορά ανάμεσα στη βία και την έμφυλη βία και φυσικά για τις αλλαγές του ποινικού κώδικα.
Επιπλέον, πρέπει να πάω σε ιατροδικαστή για να καταγράψει την ιατρική μου εικόνα και πρέπει να ξαναπάω στην αστυνομία γιατί το οπτικοακουστικό υλικό που είχα πάνω μου δεν τον δέχτηκαν παρά μόνο σε στικάκι.
Αυτή διαδικασία δεν αντέχεται! Είναι προφανές ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Όλες αυτές οι γυναίκες που βρίσκουν το κουράγιο να δηλώσουν σοβαρότερα περιστατικά βίας, βαριές κακοποιήσεις, βιασμούς, έχοντας ταυτόχρονα τον φόβο της επανάληψής τους, πώς είναι δυνατόν να υφίστανται όλη αυτή τη ψυχοφθόρο διαδικασία και να προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες;
Μου είπαν τάγκαρε τον Υπουργό.
Οχι δεν το κάνω. Δεν μπορεί το facebook να υποκαταστήσει τις αρχές. Πρέπει να μπορεί ο κάθε πολίτης να αισθάνεται ασφαλής και ήσυχος και ότι θα βρει το δίκιο του μπροστά στο σπίτι του, χωρίς την παρέμβαση του Υπουργού.
