Εκατό χρόνια από τον θάνατο του Μαρσέλ Προυστ (18 Νοεμβρίου 1922) το θέμα που μας απασχολεί είναι γιατί εξακολουθεί να μας γοητεύει και να μας υπνωτίζει το μεγάλο μυθιστόρημά του «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο».
Τι καινούργιο φέρνει αυτή η επέτειος και τι είναι αυτό το μυθιστόρημα; Σίγουρα δεν είναι μια ανεκδοτολογική αυτοβιογραφία, όπως δεν είναι και η γραφική πλέον ιστορία της μαντλέν.
Ο Παναγιώτης Πούλος, που ανέλαβε να ολοκληρώσει τη μετάφραση αυτού του κορυφαίου έργου του 20ού αιώνα, την οποία είχε αρχίσει ο Παύλος Ζάννας στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, όντας έγκλειστος στις φυλακές της Αίγινας, μας παρουσιάζει όψεις του μυθιστορήματος, αλλά και του ίδιου του Προυστ. Ανάμεσα στα θέματα που θίγονται είναι κι αυτό της σεξουαλικότητάς του.
