Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μάς γυρίζει πίσω στον γενέθλιο τόπο του, την Κύπρο, στις αναμνήσεις του πριν και μετά την εισβολή των Τούρκων, τις μουσικές που άκουγαν στο σπίτι τους και τους ήχους με τους οποίους μεγάλωσε. Ταξιδεύουμε μαζί του στην Αθήνα, στις σπουδές του στη Φιλοσοφική και το Εθνικό Θέατρο, όπου ήταν συμμαθητής με τον Νίκο Καραθάνο, την Έλλη Παπαγεωργακοπούλου και τη Φωτεινή Μπαξεβάνη, και στον πρώτο του δίσκο.
Παιδί του εικαστικού και ποιητή Ανδρέα Ιωαννίδη, αδερφός του ποιητή Λίνου Ιωαννίδη και γιος της ηθοποιού, ραδιοφωνικής παραγωγού και εκφωνήτριας του ΡΙΚ Μαριλένας Ιωαννίδη, έγινε ένας σπουδαίος δημιουργός, αν και, όπως αποκαλύπτει, αν δε γινόταν μουσικός, θα ήθελε να γίνει μελισσοκόμος, αρχαιολόγος ή σκηνοθέτης του κινηματογράφου.
Η σχέση του με το κοινό, οι αγωνίες του και η επαφή του με τον κόσμο, η απόφασή του να ζήσει εκτός Αθηνών και ο δρόμος του στη μουσική, σε μια ζωντανή και συγκινητική αφήγηση, μέσα από την οποία περιγράφεται και ο τρόπος με τον οποίο συγκροτήθηκε η μουσική του προσωπικότητα μέσα στην εποχή μας.
Στην καραντίνα ασχολήθηκε με επιμονή και μεγάλη προσήλωση με τον ήχο, μέσα σε κονσόλες σε ένα μικρό στούντιο και τώρα ετοιμάζεται να συναντηθεί με την παρέα των μουσικών που έγραψαν μαζί, πριν από είκοσι χρόνια, το live στον Λυκαβηττό. Με συνοδοιπόρους του τον Σταύρο Λάντσια στο πιάνο και τα πλήκτρα, τον Μιλτιάδη Παπαστάμου στο ηλεκτρικό βιολί, το μαντολίνο και τη φυσαρμόνικα, τον Γιώτη Κιουρτσόγλου στο ηλεκτρικό μπάσο και το άταστο ηλεκτρικό μπάσο και τον Μιχάλη Καπηλίδη στα τύμπανα, ετοιμάζονται, όπως λέει ο ίδιος, να παίξουν «ξανά μαζί σε μια ηλεκτρική γιορτή, τραγουδώντας όσα μας φέρνουν σήμερα εδώ», ενώ έχει γράψει τη μουσική στους στίχους του Νίκου Γκάτσου στον «Ματωμένο Γάμο», σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, και αφηγείται πόσο του λείπει και πόσο εκτιμά την εμπειρία του θεάτρου. Αυτή είναι η πρώτη φορά που γράφει μουσική για θέατρο στην Ελλάδα.
