Το όνομα της Τόμπι Άμουσαν φιγουράρει πλέον στις λίστες των παγκόσμιων ρεκόρ. Και στα χέρια της, έχει το χρυσό μετάλλιο από το Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου. Όμως, ακόμη θυμάται εκείνη τη φορά που ο πατέρας της έκαψε τον αθλητικό εξοπλισμό της, γιατί δεν ήθελε η κόρη του να είναι αθλήτρια.
Η 25χρονη Νιγηριανή έγραψε ιστορία όταν τερμάτισε σε 12.12 στον ημιτελικό των 100 μ. εμπόδια, στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου που διεξήχθη στο Όρεγκον. Ο χρόνος της ήταν κατά 0.08 δευτερόλεπτα καλύτερος από το παγκόσμιο ρεκόρ που είχε πετύχει η Κέντρα Χάρισον το 2016.
Λιγότερο από δύο ώρες αργότερα, η Άμουσαν κέρδισε και το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα- το πρώτο της Νιγηρίας στην ιστορία της διοργάνωσης- τερματίζοντας στον τελικό σε 12.06. Επίδοση που δεν αναγνωρίζεται ως παγκόσμιο ρεκόρ, καθώς ο ευνοϊκός άνεμος ήταν πάνω από το όριο (+2,5 μ./δ.).
Όλα αυτά φαντάζουν ακόμη πιο εντυπωσιακά, αν αναλογιστεί κανείς πώς έκανε τα πρώτα της βήματα. «Οι γονείς μου είναι δάσκαλοι και απαιτούν αυστηρή πειθαρχία», δήλωσε στο ΒΒC. «Όταν μεγαλώνεις σε τέτοια οικογένεια, νιώθουν ότι πρέπει να επικεντρωθείς στο σχολείο. Όταν είσαι κορίτσι, νομίζουν ότι θα πάρεις τον στραβό δρόμο, θα χάσεις τη συγκέντρωσή σου», συμπλήρωσε.
«Όμως, επειδή η μαμά μου είδε αυτό που δεν έβλεπα εγώ στον εαυτό μου, ένιωσε ότι μπορούσε να μου δώσει ευκαιρία. Και μου έλεγε συνέχεια να μην την απογοητεύσω. Η μαμά μου έλεγε στον μπαμπά μου ότι ήμουν στην εκκλησία όταν πήγαινα κρυφά στην προπόνηση, ή του έλεγε ότι ήμουν σε σχολική συζήτηση, όταν έλειπα για αγώνες. Έτσι ξεκίνησαν όλα», περιέγραψε.
Μάλιστα, περιέγραψε μια φορά που ο πατέρας της αντέδρασε με μεγάλο θυμό όταν ανακάλυψε την πραγματικότητα. «Ο μπαμπάς μου έγινε πραγματικά έξαλλος μια φορά όταν το ανακάλυψε (ότι έτρεχα). Έκαψε όλο τον προπονητικό εξοπλισμό μου και είπε στη μαμά μου ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που ήθελε να με δει σε στάδιο», διηγήθηκε η 25χρονη.
Το ταξίδι της στον στίβο ξεκίνησε από τύχη, στο σχολείο της. «Ήμουν στην ομάδα ποδοσφαίρου, αλλά έτρεχα παντού στο γήπεδο. Ο προπονητής πρότεινε να δοκιμάσω στην ομάδα στίβου, ήμουν η ταχύτερη και έτσι μπήκα στη σχολική ομάδα σκυταλοδρομίας», περιέγραψε.
Αρχικά, ασχολήθηκε με τα σπριντ και το μήκος. Παραδέχθηκε ότι σκεφτόταν να τα παρατήσει, επειδή δεν την επέλεγαν στην εθνική ομάδα σκυταλοδρομίας. Έτσι, όταν κάποιοι προπονητές της πρότειναν να στραφεί στα 100 μ. εμπόδια έκανε την αλλαγή και αυτό αποδείχθηκε η πιο σωστή επιλογή.
Η ζωή της άλλαξε όταν κατέκτησε το πρώτο μετάλλιο στα 100 μ. εμπόδια, στους Αφρικανικούς αγώνες του 2015. «Έτσι πήρα υποτροφία για τις ΗΠΑ. Μπορώ να πω ότι τότε ξεκίνησε πραγματικά η καριέρα μου στον στίβο. Ποτέ δεν είχα ονειρευτεί ότι θα πήγαινα στις ΗΠΑ. Απλά ήθελα να τρέχω γρήγορα και να γίνω μια από τις καλύτερες αθλήτριες της Νιγηρίας», παραδέχθηκε.
Από τη στιγμή που εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, στο πανεπιστήμιο του Τέξας, δεν κοίταξε ξανά πίσω και άρχισαν να πληθαίνουν τα μετάλλια. Όμως, στις μεγάλες διοργανώσεις, έφτανε πολύ κοντά στο βάθρο, αλλά όχι σε ένα από τα σκαλιά του. Ήταν τέταρτη τόσο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2019, όσο και στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο.
«Το 2019 ήταν δύσκολο γιατί έκανα την καλύτερη επίδοση του προκριματικού, πέτυχα περίπου τον ίδιο χρόνο στον ημιτελικό και μετά στον τελικό. Έτρεξα τόσο γρήγορα, αλλά όχι αρκετά γρήγορα για ένα μετάλλιο. Ήμουν συντετριμμένη. Ήταν από τις πιο φριχτές εμπειρίες», εξομολογήθηκε.
Όμως, στο Όρεγκον ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, με δάκρυα χαράς στα μάτια. Και πέρα από το μετάλλιο, θα εισπράξει πριμ 100.000 δολαρίων για τα επιτεύγματά της στη διοργάνωση.
«Ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Έδινα το 100% μου σε κάθε διοργάνωση και απλά ποτέ δεν ήταν αρκετό. Κάθε φορά ήμουν τέταρτη. Αυτή τη φορά το 100% μου δεν σήμαινε μόνο ένα χρυσό μετάλλιο, αλλά ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Η εμπιστοσύνη στον εαυτό μου τα έκανε όλα πιο εύκολα. Όταν ο Θεός λέει ότι είναι η ώρα σου, είναι η ώρα σου», δήλωσε.
Όσο για τους γονείς της, η μητέρα της την υποστηρίζει διαρκώς, αλλά ο πατέρας της δεν εντυπωσιάζεται από τα επιτεύγματά της. «Ειλικρινά, ακόμη δεν υποστηρίζει την ενασχόλησή μου με τον στίβο. Απλά πιστεύει ότι υπάρχουν περισσότερα στη ζωή από το να τρέχεις. Κάθε φορά που του τηλεφωνώ όταν είμαι σε αγώνες, απλά λέει “ΟΚ, κάνε το καλύτερο που μπορείς, ο Θεός θα σε βοηθήσει” και αυτό είναι», δήλωσε η Άμουσαν.
