Ο Ιαβέρης –κατά κόσμον Τάσος Μαρκουίζος.

Ιαβέρης: «Το δικό μου Ράλλυ Ακρόπολις»

Ο θρύλος των ελληνικών ράλλυ και γκουρού της οδικής ασφάλειας αποκαλύπτει τις συγκλονιστικότερες στιγμές που έχει βιώσει στον εθνικό μας αγώνα και εξηγεί γιατί έδωσε στο αυτοκίνητό του το όνομα ενός Έλληνα οπλαρχηγού του ’21.

Πέτρος Πιτσίνης, 10.9.2022 | 10:38

Μια σχέση έρωτα και πάθους συνδέει τον Ιαβέρη –κατά κόσμον Τάσο Μαρκουίζο– με το Ράλλυ Ακρόπολις. Απολαύστε τον κατά πολλούς γρηγορότερο Έλληνα οδηγό αγώνων σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση για το λατρεμένο του «Ράλλυ των Θεών», όπου τη δεκαετία του ’70 έγραψε χρυσές σελίδες με συνοδηγό τον Κώστα Στεφανή.

— Tι σημαίνει το Ράλλυ Ακρόπολις για τον Ιαβέρη;

Όντας ερωτευμένος με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, το έβλεπα ως ευκαιρία να αναμετρηθώ με τους κορυφαίους οδηγούς του παγκόσμιου πρωταθλήματος ράλλυ WRC. Τολμήσαμε, λοιπόν, να μετρήσουμε μαζί με τον συνοδηγό μου Κώστα Στεφανή στα τέλη της δεκαετίας του ’70 τις δυνάμεις μας απέναντι σε αυτούς τους θεούς και θα έλεγα με επιτυχία, αφού κερδίσαμε συνολικά 21 βάθρα σε ισάριθμες ειδικές διαδρομές του Ράλλυ Ακρόπολις. Συγκεκριμένα 7 νίκες, 7 δεύτερες θέσεις και 7 τρίτες.

— Θα μπορούσες να έχεις κάνει διεθνή καριέρα;

Η διεθνής καριέρα ήταν αδύνατη λόγω σοβινισμού, καθώς οι εργοστασιακές ομάδες προτιμούν παραδοσιακά οδηγούς από τη χώρα τους. Οι ξένοι μάνατζερ των επίσημων ομάδων έβλεπαν την απόδοσή μου, όμως δεν βοηθούσε το πολύ χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης των μηχανοκίνητων αθλημάτων στη χώρα μας. Σε κάποιο Ράλλυ Ακρόπολις της δεκαετίας του ’70 με πλησίασε ο διευθυντής της ομάδας της Ford, Πίτερ Άσκροφτ, στην ανασυγκρότηση της Ολυμπίας, και μου είπε ότι αν είχα γεννηθεί σε άλλη χώρα με ανεπτυγμένα motorsports θα ήμουν οδηγός του WRC.

Θεωρούμαι ο γρηγορότερος Έλληνας οδηγός αγώνων όλων των εποχών και ήμουν όντως άφοβος στα ράλλυ. Ωστόσο τρέμω στον δρόμο από τους επιθετικούς οδηγούς που δεν σέβονται ούτε την οικογένειά τους. Κάθε εμπλοκή με αυτούς μπορεί να εξελιχθεί σε τραγωδία, πρόκειται για γενοκτονία λόγω οδηγικής εγκληματικότητας.

— Ποιες ήταν οι σημαντικότερες στιγμές σου στο Ράλλυ Ακρόπολις;

Δεν ήταν μία, αλλά 21, όσα δηλαδή και τα βάθρα μου σε ειδικές διαδρομές. Πετούσα από χαρά όταν έβλεπα το δικό μου όνομα και του Κώστα Στεφανή στις πρώτες θέσεις της κατάταξης ανάμεσα σε αυτά ξένων επαγγελματιών οδηγών. Η πιο συγκινητική στιγμή, που δεν την αλλάζω με τίποτα, ήταν όταν τερματίσαμε πρώτοι το 1980 στην ειδική της Πάρνηθας, στο τιμόνι ενός υποδεέστερου Ford Escort Group 2, και είδα τον Στεφανή να έρχεται κρατώντας τους χρόνους και να χοροπηδάει από χαρά για την πρωτιά μας. Απίστευτο!

— Σε τι διαφέρουν τα σύγχρονα ράλλυ από τα παλαιότερα;

Η καλπάζουσα τεχνολογία των εργοστασίων που διεκδικούν το WRC κάνει σίγουρα τη διαφορά. Η σύγκριση του Ford Escort που προανέφερα με ένα σημερινό Puma 550 αλόγων θυμίζει αναμέτρηση μονοκινητήριου αεροπλάνου του ’50 με ένα σύγχρονο F35. Επίσης, τα παλιά Ράλλυ Ακρόπολις ξεπερνούσαν τα 1.000 χιλιόμετρα και κατά τη διάρκειά τους γυρνούσες όλη την Ελλάδα. Σήμερα είναι της τάξης των 300-400 χιλιομέτρων, γι’ αυτό και στο παρελθόν έπαιρναν το τιμόνι και οι συνοδηγοί στις απλές διαδρομές, για να ξεκουράζονται οι οδηγοί.

Ράλλυ Ακρόπολις, 1980.

— Ποιο ήταν το αγαπημένο σου αυτοκίνητο και ο αγαπημένος σου συνοδηγός;

Στα Ράλλυ Ακρόπολις είχα πάντα δίπλα μου τον κορυφαίο Κώστα Στεφανή, οπότε η επιλογή του είναι αυτονόητη. Φέτος τρέχει ο Κώστας στο Ράλλυ Ακρόπολις με τον γιο του και εγώ του είπα χαριτολογώντας να συνεχίσει άλλα 10 χρόνια, για να πάει συνοδηγός με τον εγγονό μου. Το πιο αγαπημένο μου αυτοκίνητο είναι ο… Πλαπούτας, ένα Ford Escort του 1979 με 172 άλογα και ταμπούρα, που έχω ακόμη στην κατοχή μου. Το βαφτίσαμε «Πλαπούτα» επειδή νικούσε ακόμα και σε ηλικία 10 ετών, θυμίζοντας οπλαρχηγό του ’21 που πολεμά με λιανοντούφεκο αντιπάλους άλλου επιπέδου.

— Στους αγώνες ήσουν ιπτάμενος, σήμερα θεωρείσαι γκουρού της οδικής ασφάλειας. Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο;

Ξεκαθαρίζω πάντα ότι είναι άλλο πράγμα ο μηχανοκίνητος αθλητισμός και άλλο οι αθλιότητες στους δρόμους. Θεωρούμαι ο γρηγορότερος Έλληνας οδηγός αγώνων όλων των εποχών και ήμουν όντως άφοβος στα ράλλυ. Ωστόσο τρέμω στον δρόμο από τους επιθετικούς οδηγούς που δεν σέβονται ούτε την οικογένειά τους. Κάθε εμπλοκή με αυτούς μπορεί να εξελιχθεί σε τραγωδία, πρόκειται για γενοκτονία λόγω οδηγικής εγκληματικότητας.