Από τους κορυφαίους κωμικούς και τηλεπαρουσιαστές στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο Άλαν Καρ άφησε εποχή με τo σόου «Alan Carr: Chatty Man» που προβαλλόταν επί σειρά ετών στο Channel 4 και από το οποίο «παρέλασαν» ένα σωρό διασημότητες – δεν αποκλείει μάλιστα το ενδεχόμενο να επιστρέψει στη μικρή οθόνη.
Χάρη σε αυτή και άλλες επιτυχημένες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, καθώς επίσης και στις σπαρταριστές του ζωντανές εμφανίσεις στη Βρετανία και διεθνώς, απέσπασε πολλές διακρίσεις και βραβεία, με κορυφαίο ένα BAFTA για το «Chatty Man» (2013), ενώ έχει επίσης κερδίσει τρεις φορές το British Comedy Award.
Ανοικτά γκέι και ο ίδιος, συμμετέχει από το 2019 ως κριτής στο «RuPaul’s Drag Race UK» (BBC One & Three) και έχει να πει τα καλύτερα τόσο για την ίδια τη RuPaul, που τη χαρακτηρίζει «επίγεια θεότητα», όσο και για τον απελευθερωτικό ρόλο του drag, ενώ παρουσιάζει επίσης τον τηλεοπτικό διαγωνισμό «Interior Design Masters».
Οι δουλειές του που ξεχωρίζει, η σάτιρα και τα όριά της, η προσωπική του αίσθηση του «γκέι χιούμορ», ο διδακτικός όσο και θεραπευτικός χαρακτήρας της κωμωδίας τόσο για το κοινό όσο και για τον ίδιο τον καλλιτέχνη (ο Άλαν είχε παλιότερα διαγνωστεί με κατάθλιψη), οι «περιπέτειές» του στα ελληνικά νησιά και το μοναδικό πράγμα για το οποίο δεν σηκώνει… αστεία ήταν ανάμεσα στα όσα ειπώθηκαν στη διασκεδαστική αυτή στιχομυθία.
— Θα είναι αυτή η πρώτη σου επίσκεψη στη χώρα; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται κατά νου όταν ακούς για την Ελλάδα και τους Έλληνες;
Θα είναι σίγουρα η πρώτη μου φορά στην Αθήνα και είμαι πολύ ενθουσιασμένος, έχω ακούσει τόσο καλά λόγια γι' αυτή την πόλη και έχοντας εξασφαλίσει μερικές μέρες ρεπό θα έχω αρκετό χρόνο για να την εξερευνήσω.
Έχω όμως επισκεφθεί πολλές φορές στο παρελθόν ελληνικά νησιά όπως η Κέρκυρα, η Ρόδος και φυσικά η Μύκονος – κάθε γκέι άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να πιει ένα pornstar μαρτίνι στο Jackie-O's το ηλιοβασίλεμα, είναι νόμος! Αλλά και η Σαντορίνη, όπου παντρεύτηκε ο αδελφός μου, θα έχει πάντα μια θέση στην καρδιά μου. Θυμάμαι ότι κολυμπούσα στις Θερμές Πηγές την επομένη του γάμου πολύ μεθυσμένος και μια από τις κατσίκες του βουνού ήρθε κι έχεσε εκεί από πάνω και παραλίγο να με πετύχει στο κεφάλι, κόντεψα να ξεράσω! Είχαμε πάει στην τοποθεσία αυτή πριν από χρόνια, πριν γίνει «αγαπημένη» στο Instagram, και είχαμε τη θέα όλη δική μας, ήταν απλώς πανέμορφα.
Νομίζω ότι ο μοντέρνος κόσμος είναι τόσο παλαβός που είναι πέρα από κάθε σάτιρα! Υπάρχει τόση παραπληροφόρηση στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο ώστε πραγματικά δεν ξέρεις τι αληθεύει και τι όχι για να το διακωμωδήσεις. Δεν θέλεις να σατιρίσεις κάτι που δεν είναι καν αληθινό, αλλιώς καταλήγεις να φαίνεσαι ανόητος και άσχετος.
— Η σάτιρα είχε φανατικούς φίλους και εχθρούς ήδη από την εποχή του Αριστοφάνη, ενώ τα όριά της δοκιμάζονται σήμερα όχι τόσο από τη λογοκρισία της εξουσίας και τα κοινωνικά ήθη όσο από την πολιτική ορθότητα και την ακυρωτική κουλτούρα. Για το καλύτερο ή για το χειρότερο, λες;
Νομίζω ότι ο μοντέρνος κόσμος είναι τόσο παλαβός που είναι πέρα από κάθε σάτιρα! Υπάρχει τόση παραπληροφόρηση στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο ώστε πραγματικά δεν ξέρεις τι αληθεύει και τι όχι για να το διακωμωδήσεις. Δεν θέλεις να σατιρίσεις κάτι που δεν είναι καν αληθινό, αλλιώς καταλήγεις να φαίνεσαι ανόητος και άσχετος.
Πολύς λόγος γίνεται για την ευθιξία και την προσβολή, δεν έχω ωστόσο συναντήσει ποτέ κανέναν από αυτούς τους ανθρώπους που προσβάλλονται με το παραμικρό. Ποιοι είναι; Πού βρίσκονται; Είναι στ’ αλήθεια υπαρκτοί;
Πρέπει να υπενθυμίζετε συνεχώς στον εαυτό σας ότι ο διαδικτυακός κόσμος δεν είναι ο πραγματικός και ότι «βολεύει» κάποιους ανθρώπους να προσβάλλονται, ειδικά αν έτσι τερματίζεται η όποια συζήτηση. Και τώρα πλέον έχει υπονομευτεί ολόκληρη η συζήτηση για την κουλτούρα της ακύρωσης, σε σημείο να θεωρείται τίτλος τιμής το να σε έχουν ακυρώσει, κι αυτό πραγματικά δεν μπορώ να το καταλάβω! Σε αυτές τις περίεργες στιγμές σκέφτομαι την αγαπημένη μου φράση «θολώνουν τα νερά για να φαίνονται βαθιά».
— Η «αποθέωση» της βασίλισσας Ελισάβετ, η μονοπώληση της ειδησεογραφίας επί μέρες, το πολυήμερο –και πολυέξοδο– δημόσιο προσκύνημα και όλες αυτές οι θεατρινίστικες τελετουργίες θα μπορούσαν άραγε να σατιριστούν ή πρόκειται για θέμα-ταμπού;
Υποθέτω ότι ναι, μπορείς να διακωμωδήσεις τον θάνατο της βασίλισσας, αν θέλεις να φανείς μεγάλο «πειραχτήρι», εμένα πάντως μου άρεσε η Ελισάβετ. Νομίζω ότι ακόμη και ο φανατικότερος οπαδός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας θα αναγνώριζε ότι προσέφερε εξαιρετικές υπηρεσίες στο Ηνωμένο Βασίλειο – ναι, ξέρω, ακούγεται σαν να προσπαθώ να χριστώ ιππότης!
Ωστόσο η διακωμώδηση του θανάτου μιας 96χρονης γυναίκας μου φαίνεται πολύ εύκολος στόχος, υπάρχουν πραγματικά πολύ χειρότεροι άνθρωποι σε θέσεις εξουσίας που θα μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο ανελέητης σάτιρας.
Ίσως κάποιοι μη Βρετανοί να βρήκαν την κηδεία λίγο υπερβολική, αλλά πιστεύω ότι αυτό είναι που κάνει το Ηνωμένο Βασίλειο τόσο μοναδικό, το ότι μας αρέσουν λίγο παραπάνω η μεγαλοπρέπεια και οι πομπώδεις τελετουργίες. Εμένα οι θεατρινισμοί αυτοί που λέτε μου άρεσαν πολύ, σε κάποιο σημείο η κατάσταση έγινε εντελώς «Game Of Thrones»!
— Από το 2019 είσαι κριτής στο «RuPaul's Drag Race UK», ένα από τα πιο επιτυχημένα τηλεοπτικά σόου. Τι αποκόμισες από τη μέχρι τώρα συμμετοχή σου σε αυτό και πόσο πιστεύεις ότι έχει συμβάλει στην προώθηση και την αποδοχή της διαφορετικότητας;
Α, λατρεύω να είμαι κριτής στο «RuPaul’s Drag Race», είναι τόσο καταπληκτικό να είσαι μέρος ενός πραγματικού φαινομένου!
Μια μέρα, πριν από μερικά χρόνια, όταν έκανα τo σόου του «Chatty Man», μου είπαν ότι κάποια Michelle Visage ήθελε να είναι ανάμεσα στο κοινό και να παρακολουθήσει την εκπομπή που καταγραφόταν. Φυσικά την αναγνώρισα από το «RuPaul’s Drag Race US», συναντηθήκαμε και τα πήγαμε μια χαρά στα παρασκήνια του «Chatty Man» – πού να’ ξερα τότε ότι θα ήμασταν μαζί στο πάνελ της βρετανικής έκδοσης! Είχε καθοριστική συμβολή στο να συμμετάσχω στο σόου και θα της είμαι πάντα ευγνώμων.
Αγαπώ το «Drag Race» επειδή μπορείς να το απολαύσεις σε πολλά διαφορετικά επίπεδα, μπορείς απλά να θαυμάσεις τις υπέροχες μεταμφιέσεις, να ευθυμήσεις με τις πνευματώδεις ατάκες και το επιτηδευμένο σούφρωμα των χειλιών ή μπορείς να εμβαθύνεις περισσότερο και να συνειδητοποιήσεις πώς το drag έχει μια μεταμορφωτική επίδραση στη ζωή αυτών των προσώπων, δίνοντάς τους ταυτόχρονα μια δημιουργική διέξοδο για να καταπολεμήσουν την ομοφοβία, τις διακρίσεις, την προκατάληψη, την ανεργία, την έλλειψη στέγης, τις διατροφικές διαταραχές κ.λπ. Δεν είναι μόνο εξωφρενικά μακιγιάζ, ξεκαρδιστικές περούκες, παγιέτες και βυζόκωλα – υπάρχει πραγματική καρδιά σε αυτό το σόου.
— Έχεις συναντήσει τη RuPaul αυτοπροσώπως, συνεργαστήκατε, της πήρες και συνέντευξη. Πώς θα την περιέγραφες, τι σε εντυπωσίασε, τι βρήκες πιο ελκυστικό σε αυτή την πληθωρική περσόνα;
Πρόκειται καταρχάς για μια πρωτοπόρα, θαρραλέα, αληθινή εξερευνήτρια που δεν διστάζει να αναμετρηθεί με οποιοδήποτε εμπόδιο ή στερεότυπο, που είναι σαν να υπήρχε από πάντα και που τα καταφέρνει μια χαρά. Είναι χαρισματική, διαθέτει μαγνητισμό και ακαταμάχητη ενέργεια.
Όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα του «Drag Race», η πρώτη φορά που την είδαμε ήταν όταν κατέβηκε από την πασαρέλα, δεν είχαμε κουβεντιάσει στα παρασκήνια, δεν είχαμε συναντηθεί στο πάρκινγκ ή κάτι τέτοιο. Τα φώτα άναψαν, η μουσική ξεκίνησε, «Start your engines...», και η RuPaul στεκόταν εκεί σαν πραγματική θεότητα! Είμαι τόσο μεγάλος θαυμαστής της που είναι ίσως ό,τι κοντινότερο έχω σε θρησκευτική εμπειρία.
Στιγμιότυπο από την τρίτη σεζόν του «RuPaul’s Drag Race UK»
— Το ντοκιμαντέρ του Netflix «Disclosure: Trans Lives on Screen» ήταν μια εξαιρετική καταγραφή της στερεοτυπικής έως κακοποιητικής παρουσίασης και απεικόνισης των τρανς ατόμων στη βιομηχανία του θεάματος. Πόσο πιστεύεις ότι έχει αλλάξει αυτό σήμερα;
Σίγουρα έχουν γίνει κάποια βήματα προόδου, αλλά υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος να διανύσουμε ώστε τα βήματα αυτά να γίνουν άλματα. Οι δραματικές σειρές «Pose» και «Euphoria», δύο από τις πλέον αγαπημένες μου, τα κατάφεραν αρκετά καλά φέρνοντας τους τρανς ανθρώπους στα σαλόνια μας και το έκαναν με πολύ στυλ και φινέτσα αφενός, με ιστορίες και χαρακτήρες που μπορούν να αγγίξουν τον κάθε θεατή και να τον κάνουν να συμμετέχει, να συμπάσχει, αφετέρου.
— «Δεν μιλάω για το ότι είμαι γκέι και δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερη ένδειξη ισότητας για τους γκέι από αυτό», είχες δηλώσει παλιότερα.
Αυτή ήταν μια απάντηση σε έναν δημοσιογράφο που όταν είδε την παράστασή μου αποφάνθηκε ότι δεν υπήρχε πολύ «γκέι υλικό» σε αυτή. Είμαι όμως ένας κωμικός που τυχαίνει να είναι γκέι, δεν είμαι ένας γκέι κωμικός – υπάρχει μεγάλη διαφορά.
Η τωρινή μου παράσταση «Regional Trinket» αναφέρεται στην πανδημία του Covid, στον γάμο μας με τον Πολ και το διαζύγιο που ακολούθησε, στην πολύμηνη απομόνωση σε μια φάρμα στην εξοχή στη διάρκεια της καραντίνας, στις άθλιες δουλειές που πολλοί από μας υποχρεωνόμαστε να κάνουμε, στα ταξίδια, και ναι, έχει γκέι στοιχεία, φανταστείτε όμως πόσο βαρετό θα ήταν να αναφέρομαι συνέχεια στο ότι είμαι γκέι. Και τι στην ευχή είναι αυτό το «γκέι υλικό» τέλος πάντων, πώς ακριβώς προσδιορίζεται;
— Παρουσιάζεις επίσης τον ζωντανό τηλεοπτικό διαγωνισμό «Interior Design Masters». Ποιος είναι ο δικός σου αγαπημένος σχεδιαστής εσωτερικών χώρων και σε ποιο άτομο εμπιστεύτηκες το design του δικού σου σπιτιού;
Είμαστε καλοί φίλοι με την Kelly Hoppen, η οποία έχει αυτό το καταπληκτικό μάτι, αυτή την έκτη αίσθηση που λέμε.
Θυμάμαι ότι όταν εγώ και ο πρώην σύζυγός μου ο Πολ ζούσαμε μαζί, ήρθε στο νέο μας σπίτι και μπαίνοντας τακτοποίησε κάπως καλύτερα τον καναπέ, έσπρωξε το τραπεζάκι του καφέ δύο εκατοστά δεξιά, άλλαξε θέση σε μερικά μαξιλάρια και voila! Αμέσως ο χώρος έδειξε πολύ καλύτερος. Είναι κανονική θαυματοποιός, δεν είναι λοιπόν περίεργο που είναι τόσο περιζήτητη.
— Ποια από τις μέχρι τώρα δουλειές σου σε γέμισε περισσότερο;
Μου άρεσε πολύ η εκπομπή μου «Chatty Man», είμαι πολύ περήφανος, καθώς χάρη σε αυτή κέρδισα τόσα βραβεία και γνώρισα τόσους πολλούς καταπληκτικούς ανθρώπους, από την Bete Midler και τον Robin Williams μέχρι τη Lady Gaga και τον Kanye West – το να κάθομαι στο τέλος σε εκείνη την καρέκλα και να βλέπω τη Rihanna, την Adele ή τη Mariah Carey να τραγουδούν στην εκπομπή ΜΟΥ με ξετρέλαινε πραγματικά. Μου λείπει αυτό το σόου, αναρωτιέμαι όμως αν σήμερα θα μπορούσε να λειτουργήσει το ίδιο καλά.
Τα chat shows μοιάζουν πια λίγο υπερβολικά επιτηδευμένα και κάπως «κατεστημένο». Σε αυτά φαίνεται να δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στην προώθηση της νέας ταινίας ή του νέου άλμπουμ ενός καλλιτέχνη, ενώ με τα podcasts παίρνεις περισσότερη διορατικότητα, περισσότερη προσωπικότητα, μπορείς επίσης να γνωρίσεις μια διαφορετική πλευρά της τάδε ή της δείνα διασημότητας. Ποιος ξέρει όμως, μπορεί ο «Chatty Man» να επανέλθει – έχουν συμβεί και πιο παράξενα πράγματα!
— Υπήρξε κάποια μέρα που να ένιωσες τόσο «down» ώστε να αναρωτήθηκες «Ωχ, και τώρα πώς θα βγω να διασκεδάσω τον κόσμο;».
Η stand up comedy είναι η θεραπεία μου και αυτό το διαπίστωσα ειδικά την περσινή χρονιά, όταν είχα να αντιμετωπίσω ένα διαζύγιο και τον θάνατο του αγαπημένου μου σκύλου Bev, συν ένα ιδιαίτερα φορτωμένο και απαιτητικό πρόγραμμα. Υπήρξαν όντως στιγμές που ήμουν πολύ πεσμένος και η κούραση δεν βοηθάει, μπορεί να χάσεις την προοπτική, αλλά το να βγαίνεις έξω και να ανεβαίνεις στη σκηνή σε τονώνει και σε ενδυναμώνει όσο τίποτε άλλο.
Μην ανησυχείς όμως, αγαπητή Αθήνα, τώρα είμαι σε πολύ καλύτερη κατάσταση και υπόσχομαι μια υπέροχη βραδιά, τα μόνα δάκρυα που θα αναβλύσουν θα είναι από το γέλιο!
— Για ποιο πράγμα δεν θα αστειευόσουν ποτέ;
Για την περούκα μου.
TV's Best Comedians Meet The Chatty Man
Alan Carr - Regional Trinket
The Hub Events
Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός
22/10, 20:00
Εισιτήρια στο viva.gr
