Η Ανί Ερνό γεφυρώνει, με τη μυθιστορηματοποίηση της μνήμης, τη μεγάλη λογοτεχνία, από τον Μαρσέλ Προυστ μέχρι τον σύγχρονό μας Εντουάρ Λουί. Δεν είναι τυχαίο ότι το μυθιστόρημά της «Τα χρόνια», που στη Γαλλία κυκλοφόρησε το 2008 (στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση της Ρίτας Κολαΐτη) είναι το τέλειο αρχιτεκτόνημα της αφηγηματικής τέχνης της Γαλλίδας συγγραφέως.
Με αυτό η Ερνό, αρνούμενη τη μυθιστορηματική μυθοπλασία και χρησιμοποιώντας την αυτοβιογραφία, όχι όμως στην παραδοσιακή μορφή της, δημιουργεί ένα καινούργιο, υβριδικό αφηγηματικό είδος, που η ίδια το ονομάζει autobiographie impersonnelle (διαπροσωπική αυτοβιογραφία).
Γεννημένη το 1940, σε μια αγροτο-εργατική οικογένεια της Νορμανδίας, εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1974 για να αλλάξει με τη γραφή της και το στυλ της την αντίληψή μας για την λογοτεχνική αφήγηση.
