Προτελευταία η Ελλάδα στα ευρωπαϊκά δίκτυα φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων
Η Ελλάδα μοιράζεται με την Κύπρο την προτελευταία θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, στις οποίες αναλογεί λιγότερο από ένας φορτιστής ηλεκτρικών αυτοκινήτων ανά 100 χιλιόμετρα οδικού δικτύου, όταν στην Ολλανδία αντιστοιχούν 64,3 συσκευές φόρτισης.
Μπορεί να έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια αρκετά βήματα στην Ελλάδα για την ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης, ωστόσο η χώρα μας παραμένει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ουραγός στο συγκεκριμένο τομέα.
Σύμφωνα με έρευνα που κοινοποίησε ο Σύνδεσμος Ευρωπαίων Αυτοκινητοκατασκευαστών ACEA, η πατρίδα μας περιλαμβάνεται στις 5 χειρότερες χώρες μέλη της Ε.Ε., όσον αφορά τον αριθμό φορτιστών για ηλεκτρικά οχήματα ανά 100 χιλιόμετρα του οδικού δικτύου και μοιράζεται με την Κύπρο την προτελευταία θέση με μόνο 0,4 τέτοιες συσκευές για τη συγκεκριμένη απόσταση.
Τελευταία είναι η Λιθουανία με 0,2 φορτιστές ανά 100 χλμ. δρόμων και τη χειρότερη πεντάδα με ελαφρά βελτιωμένες επιδόσεις σε σχέση με εμάς συμπληρώνουν η Εσθονία με 0,6 συσκευές φόρτισης και η Πολωνία με 0,7.
Στον αντίποδα έχουμε την Ολλανδία, όπου αναλογούν 64,3 φορτιστές ανά 100 χλμ. οδικού δικτύου, με δεύτερο το μικροσκοπικό Λουξεμβούργο (57,9), τρίτη τη Γερμανία (25,8), τέταρτη την Πορτογαλία με 24,9 φορτιστές και πέμπτη τη Σουηδία με 12,2.
Το χάσμα μεταξύ των χωρών με το πυκνότερο δίκτυο φόρτισης και με το αραιότερο είναι συγκλονιστικό, αφού για παράδειγμα στην Ολλανδία αναλογεί μία συσκευή για τη φόρτιση ηλεκτροκίνητων οχημάτων ανά 1,5 χιλιόμετρα και στην κατά οκτώ φορές μεγαλύτερη Πολωνία μία ανά 150 χιλιόμετρα!
Συνολικά υπάρχουν 6 χώρες μέλη της Ε.Ε. με λιγότερο από έναν φορτιστή ανά 100 χιλιόμετρα δρόμων, 17 χώρες διαθέτουν λιγότερες από πέντε τέτοιες συσκευές και σε μόλις 5 υπάρχει ένα πυκνότερο δίκτυο με άνω των 10 φορτιστών για τη συγκεκριμένη απόσταση. Σε απόλυτους αριθμούς, η Ολλανδία και η Γερμανία διαθέτουν μαζί περίπου τους μισούς φορτιστές ηλεκτροκίνητων οχημάτων και όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη τους άλλους μισούς!
Το πρόβλημα δεν είναι όμως μόνο ποσοτικό, αλλά και ποιοτικό όσον αφορά την τεχνολογία των φορτιστών και την ταχύτητα με την οποία εφοδιάζουν με ενέργεια τα ηλεκτροκίνητα οχήματα. Εδώ υπάρχουν επίσης μεγάλες αδυναμίες, καθώς οι ισχυρές συσκευές με απόδοση άνω των 22 kW απαρτίζουν μόνον το ένα έβδομο του συνόλου και οι υπόλοιπες δεν μπορούν να φορτίσουν ένα όχημα σε αποδεκτό χρόνο, αλλά χρειάζονται συνήθως μία…αιωνιότητα.
Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα με τους υπεργρήγορους φορτιστές με απόδοση άνω των 150 kW, που τοποθετούνται συνήθως σε κομβικά σημεία των αυτοκινητοδρόμων και είναι ελάχιστοι.
Όπως επισημαίνει ο ACEA, η κατάσταση χειροτερεύει συνεχώς παρά την ανάπτυξη του ευρωπαϊκού δικτύου φόρτισης, επειδή γίνεται με αργά βήματα και δεν συμβαδίζει με την αλματώδη άνοδο στις πωλήσεις ηλεκτροκίνητων οχημάτων.
Με άλλα λόγια, η ζήτηση για φόρτιση αυξάνεται πολλαπλάσια σε σχέση με την αύξηση του αριθμού των νέων φορτιστών, άρα παρατηρείται ένα άνοιγμα της ψαλίδας, το οποίο λειτουργεί αποτρεπτικά στη μετάβαση στη νέα εποχή της ηλεκτροκίνησης και στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Ο Σύνδεσμος των Ευρωπαίων Αυτοκινητοκατασκευαστών ζήτησε μάλιστα από τις Βρυξέλλες να δρομολογήσουν ένα σχέδιο με ξεκάθαρους στόχους όσον αφορά τη δημιουργία ενός πυκνότερου και καλύτερου δικτύου φόρτισης ανά χώρα μέλος της Ε.Ε.