— Το Από Μηχανής Θέατρο κλείνει 5 χρόνια πορείας υπό την καλλιτεχνική σας διεύθυνση. Ποιες στιγμές ξεχωρίζετε μέσα σε αυτό το διάστημα;
Κάθε παράσταση, κάθε παραγωγή είναι η στάση μιας διαδρομής που για να έχει ουσία πρέπει να έχει διάρκεια και έκταση. Όμως κι εκείνες οι στιγμές της φουρτούνας ήρθαν για να κάνουν ακόμα πιο ισχυρό τον προορισμό. Δεν θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε κάποια στιγμή, καθώς ακόμα και οι δύσκολες μάς έκαναν πιο σοφούς. Το θέατρο άλλωστε είναι ένας μαραθώνιος και στο τέλος της ημέρας εκείνο που μετράει είναι το να καταφέρεις να χτίσεις ισχυρούς δεσμούς με το θεατρόφιλο κοινό. Για εμάς το γεγονός ότι το Από Μηχανής Θέατρο κρατά μία από τις πρώτες θέσεις στις επιλογές των θεατών είναι ακριβώς ο φάρος που αναδεικνύει τη μέχρι σήμερα διαδρομή μας, ενώ ταυτόχρονα φωτίζει τα βήματα που ακολουθούν.
— Πώς αντιδράσατε στην πρόκληση της πανδημίας; Πιστεύετε ότι αυτή η συγκυρία έχει αφήσει πληγές στον θεατρικό χώρο που δεν έχουν επουλωθεί;
Η πανδημία ήταν για όλους μια εμπειρία πρωτοφανής. Ειδικά για τον κλάδο του θεάτρου, μιας τέχνης που προϋποθέτει τον συγχρωτισμό, η πληγή ήταν βαθύτατη και σε πολλές περιπτώσεις παραμένει ανοιχτή. Όμως η έναρξη της φετινής σεζόν μάς έκανε να χαμογελάμε ξανά! Ο κόσμος αφήνει στο σπίτι του τον δικαιολογημένο, κατά τα άλλα, φόβο του και επιστρέφει στις πλατείες των θεάτρων. Ευχόμαστε πραγματικά αυτό το ραντεβού κοινού και δημιουργών, χωρίς το οποίο η θεατρική πράξη είναι αδύνατο να ολοκληρωθεί, να συνεχιστεί με τον ίδιο παλμό.
Μας ενδιαφέρει να παρουσιάζουμε στο κοινό ένα ρεπερτόριο πολυσυλλεκτικό με σημαντικά έργα, πολλά από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά, αξιόλογες συνεργασίες και υψηλή αισθητική.
— Η ανταπόκριση του κοινού στις παραστάσεις που παρουσιάζετε είναι αξιοσημείωτη. Αν θα έπρεπε να ιεραρχήσετε τους λόγους που συμβαίνει αυτό, από πού θα ξεκινούσατε;
Από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Από Μηχανής Θεάτρου στόχος μας ήταν η εξωστρέφεια και η πολυφωνία. Μας ενδιαφέρει να παρουσιάζουμε στο κοινό ένα ρεπερτόριο πολυσυλλεκτικό με σημαντικά έργα, πολλά από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά, αξιόλογες συνεργασίες και υψηλή αισθητική. Για την υλοποίηση αυτού του οράματος φροντίσαμε να προχωρήσουμε σε πλήρη ανακαίνιση του θεάτρου, το οποίο έχει πλέον δύο σκηνές. Με λίγα λόγια, δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ το Από Μηχανής ως ένα «μικρό» θέατρο περιορισμένων δυνατοτήτων αλλά θελήσαμε μέσω του προγράμματος, της υψηλής αισθητικής των παραστάσεων και των αξιόλογων καλλιτεχνών που τις υπογράφουν να τιμήσουμε την έννοια του θεάτρου ρεπερτορίου.
— Κύριε Μυλωνά, φέτος σκηνοθετείτε το «Όπου κι αν πας να μη χαθείς» και το «Καλιφόρνια Ντρίμιν 2, 20 χρόνια μετά» και πρωταγωνιστείτε στο «Σλουθ». Τρία εντελώς διαφορετικά έργα που καθένα μεταφέρει τον θεατή σε ένα διαφορετικό ταξίδι. Πείτε μας δυο λόγια για καθεμία από αυτές τις εμπειρίες.
Για μένα είναι πραγματικά μια ιδιαίτερα ευτυχής στιγμή καθώς επιστρέφω μετά από κάποια χρόνια στη μεγάλη μου αγάπη, την υποκριτική, και μάλιστα με ένα εμβληματικό έργο, το Σλουθ, του Άντονι Σάφερ, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, το οποίο, μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε πέρσι, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά. Σπουδαίο έργο, υπέροχος ρόλος, απερίγραπτη χημεία επί σκηνής με τον Σωτήρη Χατζάκη, ο οποίος επίσης παίζει, και μια πλατεία γεμάτη κόσμο να μας αγκαλιάζει απλόχερα από την πρώτη παράσταση.
Το Όπου κι αν πας να μη χαθείς βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Νίκου Σκορίνη, το οποίο και μας εμπιστεύθηκε για να το μεταφέρουμε στη σκηνή. Ένα δύσκολο εγχείρημα, καθώς το κείμενο της παράστασης προέκυψε μέσα από τη διαδικασία των προβών. Μια συνεργασία μεταξύ εμού, της Άννας Ελεφάντη, που ανέλαβε τη δραματουργική επεξεργασία, και του ίδιου του θιάσου. Το έργο, μέσα από τον κεντρικό του ήρωα, τον Ορέστη, φωτίζει σημαντικές στιγμές της νεότερης Ιστορίας του τόπου από τη δεκαετία του ’50 έως τις μέρες μας.
Για το τέλος άφησα τη νέα μας παραγωγή που θα κάνει πρεμιέρα στις 2 Νοεμβρίου, το Καλιφόρνια Ντρίμιν 2, 20 χρόνια μετά. Πρόκειται για το σίκουελ της μεγάλης επιτυχίας του Βασίλη Κατσικονούρη Καλιφόρνια Ντρίμιν που είχε γραφτεί και παρουσιαστεί πριν από είκοσι χρόνια και τώρα έρχεται για να μας θυμίσει ή για να μας συστήσει μια παρέα 2 αγοριών και 2 κοριτσιών, εικοσάρηδων τότε, σαραντάρηδων πλέον, στη μετά-Covid εποχή. Πόσο προχώρησαν στη ζωή τους τα 20 χρόνια που μεσολάβησαν; Έχουν πετύχει ή έχουν αποτύχει; Έχουν πραγματοποιήσει τα όνειρά τους ή έχουν μείνει στάσιμοι σε ένα απροσπέλαστο τέλμα; To Καλιφόρνια Ντρίμιν 2, 20 χρόνια μετά είναι ένα σαρκαστικό σχόλιο για την κρίση που δεν τελειώνει ποτέ, μια τραγελαφική κωμωδία για μια γενιά που ακόμα κι αν και θεωρείται «χαμένη», δεν σταματά να κυνηγά το όνειρο.
— Κυρία Ελεφάντη, πρωταγωνιστείτε στο «Καλιφόρνια Ντρίμιν2, 20 χρόνια μετά». Μιλήστε μας για τον ρόλο σας στο έργο αυτό που έγραψε 20 χρόνια μετά το αρχικό κείμενό του ο Βασίλης Κατσικονούρης.
Ο ρόλος που υποδύομαι είναι η Βουβού, μια γυναίκα γύρω στα σαράντα, η οποία τα τελευταία 20 χρόνια δουλεύει μανικιουρίστ στο ίδιο συνοικιακό κομμωτήριο, τα έχει με τον ίδιο άντρα και εναγωνίως προσπαθεί να κινήσει γη και ουρανό ώστε να αποκτήσει μαζί του ένα παιδί, μια και πλέον, όπως λέει και η ίδια, «τα περιθώρια στενεύουν». Μια γυναίκα εξωστρεφής, καπάτσα, διαχυτική, ζωντανή, που αγαπάει αλλά και θυμώνει στο εκατό τοις εκατό, που ζει τις καταστάσεις στον υπερθετικό βαθμό και, ακόμα κι αν πολλές φορές δεν αντέχει τους δυο άντρες της παρέας, δηλαδή τον σύντροφό της, τον Άρη, και τον Ντίνο, την ίδια στιγμή τους νοιάζεται και τους αγαπά απόλυτα.
Δείτε εδώ πληροφορίες για την παράσταση «Σλουθ».
«Όπου κι αν πας να μη χαθείς» του Νίκου Σκορίνη
Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Θεοδόσης Σκαρβέλης, Δημήτρης Μπούρας, Δήμητρα Μάζη, Δάφνη Δίγκα, Θανάσης Κορλός
Δείτε εδώ πληροφορίες για την παράσταση «Καλιφόρνια Ντρίμιν 2».
- Facebook
- Twitter
- E-mail
0