Katherine Reilly: Είμαι περήφανη τρανς γυναίκα

Η Katherine Reilly δηλώνει περήφανη τρανς γυναίκα αλλά παραδέχεται πως έχει βιώσει ρατσισμό σε χώρους εργασίας, όπου «υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψη ότι τα τρανς άτομα είναι υποδεέστερα όντα, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου ή ικανοτήτων». Αντίληψη την οποία θέλει οπωσδήποτε να αλλάξει, γι’ αυτό και συνεχείς μάχες για σεβασμό στον χώρο εργασίας, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου. Και όπως δηλώνει, η αλλαγή ξεκινάει αλλαγή από τα απλά καθημερινά- αποβάλλοντας τους αρνητικούς ανθρώπους από την ζωή της, εμπνέοντας τους μαθητές της να αυτοεκφράζονται όπως επιθυμούν και τώρα μέσα από την καμπάνια #HairHasNoGender του Pantene.

«Αγαπώ τα μαλλιά μου. Μου παρέχουν μια αίσθηση ελευθερίας, ωστόσο στη δική μου περίπτωση είναι θέμα επιλογής αλλά και επιβίωσης», λέει η Katherine Reilly, που μιλά για τη σχέση με τα μαλλιά της και την τρανσφοβία, ενώ μοιράζεται μαζί μας το τι συμβουλεύει τους μαθητές της αλλά και το πώς μπορούν οι γονείς να γίνουν πιο υποστηρικτικοί απέναντι στα παιδιά τους πάνω σε ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα.

—Πόσο εύκολο ήταν το coming out σου στο εργασιακό σου περιβάλλον; Ποιες ήταν οι πρώτες εμπειρίες σου;

Δεν έκανα ποτέ coming out. Λόγω της τρανς ταυτότητάς μου, δεν μπορούσα να το κρύψω εμφανισιακά και ούτε θα έπρεπε. Είμαι περήφανη τρανς γυναίκα. Το γεγονός ότι γίνομαι αποδεκτή όσο επιλέγω (προσωπική μου επιλογή) να «θηλυκοποιώ» την εμφάνισή μου, με έχει βοηθήσει, αλλά είναι ένα στερεότυπο το οποίο θα πρέπει να καταργηθεί.

—Υπάρχουν do's και don'ts όταν μιλάμε για σεξουαλικότητα και ταυτότητα φύλου στον χώρο εργασίας; Τι πρέπει να αλλάξει για να συζητάμε πιο ελεύθερα;

Επαγγελματικά, μια τρανς γυναίκα δεν έχει περιθώρια να κάνει κάποιο σφάλμα εν ώρα υπηρεσίας και είναι υποχρεωμένη να διατηρεί συγκεκριμένη εμφάνιση για να μπορέσει να στεριώσει σε ένα χώρο εργασίας. Αυτό ισχύει φυσικά και για τα cis άτομα, αλλά σε έναν κόσμο που πολλοί εργοδότες ψάχνουν αφορμή να λύσουν τη συνεργασία τους με τρανς άτομα, ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψη ότι τα τρανς άτομα είναι υποδεέστερα όντα. Χαμηλού μορφωτικού επιπέδου ή ικανοτήτων.

Έχει συνδεθεί λανθασμένα το πρόσωπο των τρανς ατόμων με την σεξεργασία – ένα επάγγελμα σεβαστό ως προς την επιβίωση του εκάστοτε ασκούμενου. Η κοινωνία όμως, συνδέει τα πρόσωπά μας με κακόβουλες πρακτικές, ανικανότητα και το χειρότερο, τη διαφθορά. Εάν το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία γινόταν σωστά (σε κάποιες περιπτώσεις δεν γίνεται και καθόλου), θα ήταν πιο ενήμερος ο κόσμος. Δεν θα μας έβλεπαν ως κάτι το διαφορετικό αλλά ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Και μιας που μιλάμε για εκπαίδευση, αυτό συνεπάγεται και εκπαίδευση σε χώρους εργασίας, συλλόγους γονέων και όλα τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

Υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην αγορά, εταιρείες πολυεθνικές που θεωρούν ότι η συμπερίληψη τρανς ατόμων στο ανθρώπινο δυναμικό μιας εταιρείας θα αποτρέψει τους καταναλωτές των προϊόντων ή των υπηρεσιών τους. Σε περίπτωση πρόσληψης ενός τρανς ατόμου, πολλές φορές θα το κρύψουν. Την εμπειρία αυτή την έχω ζήσει και εγώ. Η προσβλητική και άκρως ρατσιστική αντιμετώπιση αυτή θα έπρεπε να διώκεται ποινικά και να υπάρχει σεβασμός στο χώρο της εργασίας ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου.

 

—Άλλαξε κάτι στον τρόπο που σε βλέπουν πλέον οι άλλοι μετά την τηλεοπτική σου εμφάνιση το 2021, που έκανε ευρέως γνωστή την ιστορία σου;

Ευτυχώς και δυστυχώς ναι. Λέω «ευτυχώς» καθώς η εμφάνιση μου στη μικρή οθόνη «επαλήθευσε» την επαγγελματική μου ιδιότητα ως εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Η ζωή μου έχει γίνει πλέον πιο υποφερτή καθώς με σέβονται. Από την άλλη όμως, λέω «δυστυχώς» καθώς είναι λάθος να με σέβονται λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας και έπρεπε να φτάσω στις οθόνες των ακροατών για να γίνει αυτό. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε το δικαίωμα – ή θα έπρεπε να έχουμε το δικαίωμα – του αμοιβαίου σεβασμού ως προς το πρόσωπό μας, ανεξαρτήτως κοινωνικής ή επαγγελματικής ταυτότητας.

—Ποια είναι η σχέση σου με τα μαλλιά σου; Με ποιον τρόπο σε βοήθησαν να νιώσεις μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για την ταυτότητα φύλου σου;

Αγαπώ τα μαλλιά μου. Μου παρέχουν μια αίσθηση ελευθερίας. Με αυτά εκφράζομαι αλλά υπάρχει και ένας ακόμη λόγος. Με «γλίτωσαν» αρκετές φορές από κακόβουλους ανθρώπους που είχαν υποψίες για την ταυτότητα φύλου μου. Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να φροντίζει τα μαλλιά του με όποιο τρόπο επιθυμεί. Στη δική μου περίπτωση είναι μεν θέμα επιλογής αλλά και επιβίωσης. Κάποιοι λένε, «είναι τρανς, αλλά τουλάχιστον είναι όμορφη. Έχει υπέροχα μαλλιά». Άλλοι με πιο ύπουλες προθέσεις που μπορεί να συμπεριλαμβάνει και άσκηση σωματικής βίας, συνδέουν την γυναικεία ταυτότητα με μακριά μαλλιά και έχουν αμφιβολίες για το πρόσωπό μου. Είναι τραγικό που η αξία που δίνουν σε μια γυναίκα, να βασίζεται στην εσφαλμένη τους αντίληψη του τί θεωρείται «γυναικεία» κόμμωση.

—Πόσο έχει επηρεάσει τη ζωή σου η τρανσφοβία; Ποιοι μηχανισμοί μέσα σου θεωρείς ότι σε βοήθησαν περισσότερο;

Έχω κουραστεί να ζω καθημερινά μέσα στο φόβο. Σαρώνω τα πρόσωπα των παρευρισκόμενων μου για τυχόν ανασφάλειες, μίσος ως προς το πρόσωπό μου και φυσικά οποιαδήποτε κακή πρόθεση μπορεί να έχουν. Έχω νιώσει ρατσισμό σε χώρους εργασίας. Μου έχουν στερήσει επαγγελματικές ευκαιρίες για προαγωγή και αναγνώριση, κάτι που μου συνέβη και πολύ πρόσφατα. Αυτά κυρίως στην Ελλάδα επειδή τέτοια θέματα δεν αντιμετωπίζω με τους συνεργάτες μου σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Αποβάλλω τους αρνητικούς ανθρώπους από την ζωή μου. Ναι, θα κλάψω κάθε φορά που θα αδικηθώ. Αλλά θα σταθώ και πάλι γερά στα πόδια μου και θα συνεχίσω ανένδοτη.

 

—Πώς σε αντιμετωπίζουν οι μαθητές σου; Ποια συμβουλή τους δίνεις για να αυτοεκφράζονται όπως επιθυμούν;

Οι μαθητές μου με αγαπούν για αυτό που είμαι. Είμαι η κυρία τους. Η κυρία Κάθρην. Πιστεύω η παρουσία μου και μόνο έχει εμπνεύσει πολλούς μαθητές μου να εκφραστούν όπως θέλουν. Νιώθουν ασφάλεια στην αίθουσά μου. Δεν είναι υποχρεωμένα να υποκριθούν.

Δυστυχώς πολλοί γονείς δεν είναι υποστηρικτικοί απέναντι στα παιδιά τους όταν πρόκειται για ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα. Πώς πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει αυτό;

Εκπαίδευση και επιμόρφωση. Το έχω αναφέρει άπειρες φορές αυτό. Δεν είχαν οι γονείς τη δυνατότητα σε μικρή ηλικία να ενημερωθούν για θέματα ταυτότητας ή έκφρασης φύλου, για σεξουαλικό προσανατολισμό και για το ευρύτερο φάσμα των ΛΟΑΤΚΙ+ εννοιών. Ναι μεν έχουν γίνει βήματα με επιμορφωτικά σεμινάρια, το πρόβλημα όμως εναπόκειται στην προθυμία του ίδιου του γονέα να τα παρακολουθήσει - μια ευθύνη που την αγνοούν ως επί των πλείστων.