Ο Ιππόλυτος περιφρονεί τον έρωτα και όλα όσα ο τελευταίος συνεπάγεται: πανικό του σώματος, παρακμή της λογικής, έκρηξη των συναισθημάτων, απώλεια ελέγχου.
Η εμμονή του στην παρθενική «θέση», όμως, δεν συνεπάγεται ότι θα παραμείνει ανέγγιχτος, σώος και αρτιμελής. Το αντίθετο, μάλλον...
Σε μια τραγική αντιστροφή, ο Ιππόλυτος που αρνείται την επιθυμία, ο Ιππόλυτος που αρνείται την αναπαραγωγή, θα πεθάνει με βίαιους σπασμούς και οξείς πόνους, βιώνοντας την υπέρτατη οδύνη, μια «δαιμονική παρωδία» των εκτινάξεων του έρωτα αλλά και του γυναικείου τοκετού. «Ο άντρας θα πεθάνει μέσα στον πόνο, ανακαλύπτοντας έτσι ότι διαθέτει ένα σώμα. Πεθαίνοντας ο Ιππόλυτος αποκτά σώμα...» λέει η Νικόλ Λορώ.
— Λουίζα Αρκουμανέα
