Το συγκεκριμένο «ενεργειακό» ποτό έχει όλα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να προκαλέσει αίσθηση στους καταναλωτές. Εντυπωσιακός σχεδιασμός, τολμηρή γραμματοσειρά και πιασάρικη ονομασία («Release»). Όμως, στο εσωτερικό του, κάθε μπουκάλι ήταν γεμάτο με ούρα που υποτίθεται ότι συλλέχθηκαν από πεταμένα πλαστικά μπουκάλια στην άκρη του δρόμου από τους μεταφορείς της Amazon.
Αυτό δεν εμπόδισε την Amazon να τα διαθέσει προς πώληση. Το Release κατάφερε να φτάσει στο νούμερο ένα των μπεστ σέλερ στην κατηγορία ποτών «Bitter Lemon». Όλο αυτό το παραλήρημα δημιουργήθηκε από τον Oobah Butler για το νέο του ντοκιμαντέρ «The Great Amazon Heist», το οποίο προβάλλεται από το Channel 4 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Butler είναι δημοσιογράφος, παρουσιαστής και γνωστός για τις φάρσες του. Έγινε διάσημος αφού μετέτρεψε το υπόστεγο του σπιτιού του στο Λονδίνο, το οποίο μάλιστα κατείχε την πρώτη θέση στο Tripadvisor.
«Νόμιζα ότι η αδειοδότηση τροφίμων και ποτών θα με εμπόδιζε να το καταχωρίσω, οπότε ξεκίνησα καταχωρώντας το στην κατηγορία Refillable Pump Dispenser. Στη συνέχεια, ο αλγόριθμος το μετέφερε στα ποτά».
Το ντοκιμαντέρ «The Great Amazon Heist» ξεκινά με τον ίδιο να διεισδύει σε ένα κέντρο διανομής της Amazon στο Coventry με μια κρυφή κάμερα και να μιλάει με εργαζόμενους που παραπονιούνται για τους πόνους στα πόδια και στην πλάτη, τις δυνητικά επικίνδυνες συνθήκες εργασίας και την σχεδόν συνεχή παρακολούθηση που υφίστανται. Την πρώτη του μέρα εκεί ο Butler ξεφορτώνει ένα φορτηγό μέσα στον καύσωνα, χωρίς κάποιον ανεμιστήρα ή σύστημα κλιματισμού.
Ο εκπρόσωπος της Amazon, James Drummond, λέει ότι «τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό» από την ασφάλεια και την ευημερία των εργαζομένων και ότι η εταιρεία παρέχει προστατευτικό ρουχισμό και υποδήματα και παρέχει «ειδικές ομάδες υγείας και ασφάλειας στον χώρο εργασίας».
Ο Butler αναγνωρίζεται μέσα σε λίγες μέρες και έτσι αναγκάζεται να καταφύγει σε συνεντεύξεις με τους οδηγούς διανομής, οι οποίοι δηλώνουν ότι τιμωρούνται για τις αργές παραδόσεις σε βαθμό που αναγκάζονται να ουρούν μέσα σε μπουκάλια επειδή δεν προλαβαίνουν να βρουν πουθενά να σταματήσουν για διάλειμμα στην τουαλέτα.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τιμωρούνται επίσης επειδή έχουν αυτά τα γεμάτα με ούρα μπουκάλια στο φορτηγό τους όταν επιστρέφουν στην αποθήκη. Προκειμένου να αποφύγουν τις ποινές, καταλήγουν να πετούν τα μπουκάλια στην άκρη του δρόμου. Ο Butler ψάχνει τις άκρες των δρόμων κοντά στις αποθήκες της Amazon από το Coventry μέχρι τη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες και καταφέρνει να βρει υγρό χρυσό.
Από εκεί και πέρα, ο Butler καταφέρνει να προωθήση το Release προς πώληση στην ιστοσελίδα της Amazon εξαιρετικά εύκολα, με πολύ λίγους ελέγχους για να διασφαλιστεί από πλευράς της εταιρίας ότι το προϊόν που πουλάει είναι ασφαλές και νόμιμο.
«Η πώληση του ποτού ήταν εκπληκτικά εύκολη», δηλώνει ο Butler. «Νόμιζα ότι η αδειοδότηση τροφίμων και ποτών θα με εμπόδιζε να το καταχωρίσω, οπότε ξεκίνησα καταχωρώντας το στην κατηγορία Refillable Pump Dispenser. Στη συνέχεια, ο αλγόριθμος το μετέφερε στα ποτά».
Μάλιστα ένας εκπρόσωπος της Amazon επικοινώνησε με τον Butler προκειμένου να αναλάβει την συσκευασία, την μεταφορά και τα logistics για το «ενεργειακό» ποτό. Φυσικά δεν στάλθηκαν πραγματικά ούρα σε κανέναν. Ο Butler ζήτησε από μια ομάδα φίλων του για να κάνουν τις αγορές. Ο ίδιος αρχικά ένιωσε ενθουσιασμένος και το βρήκε πολύ αστείο. Ωστόσο, όταν άσχετοι άνθρωποι άρχισαν να παραγγέλνουν το Release ένιωσε φόβο.
Αν το ντοκιμαντέρ καταφέρνει να αποκαλύψει κάτι, αυτό είναι το πόσο εξαιρετικά απλό είναι να ξεγελάσεις μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου. Για το επόμενο κόλπο του, ο Butler βάζει τις ανιψιές του - ηλικίας 4 και 6 ετών - να αγοράσουν προϊόντα που προορίζονται να πωληθούν μόνο σε ενήλικες. Σε τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις, τα νομικά απαιτούμενα μέτρα επαλήθευσης της ηλικίας δεν εφαρμόστηκαν ούτε στο σημείο πώλησης ούτε στην παράδοση.
Κάνοντας παραγγελίες με φωνητικό έλεγχο μέσω της Alexa, τα κορίτσια μπόρεσαν να παραγγείλουν μαχαίρια, πριόνια και ποντικοφάρμακο, τα οποία έφτασαν κανονικά στην πόρτα τους. Ορισμένα από αυτά τα πακέτα παραδόθηκαν σε θυρίδες της Amazon, καθιστώντας φυσικά αδύνατο για τον οδηγό παράδοσης να ελέγξει αν το άτομο που παραλάμβανε το αντικείμενο ήταν ενήλικο.
Μπορεί το «The Great Amazon Heist» να μην μας λέει κάτι ιδιαίτερα καινούργιο. Ο εκπρόσωπος της Amazon, Drummond, δηλώνει ότι το ντοκιμαντέρ είναι μια «έντονα διαστρεβλωμένη εικόνα των διαδικασιών και των λειτουργιών της εταιρίας που δεν την αντικατοπτρίζει». Ωστόσο, τοποθετώντας όλα αυτά τα στοιχεία το ένα δίπλα στο άλλο σε μια τηλεοπτική ώρα, σχηματίζεται μια σκληρή εικόνα.
Οι οδηγοί και οι εργαζόμενοι στις αποθήκες της Amazon ανέχονται τις άθλιες συνθήκες επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή. Επικίνδυνα προϊόντα καταχωρήθηκαν και πωλήθηκαν σε παιδιά χωρίς να υπάρχει κανένας έλεγχος. Μπορεί η Amazon να δηλώνει ότι «προσπαθεί να είναι η πιο πελατοκεντρική εταιρεία της Γης, ο καλύτερος εργοδότης της Γης και το ασφαλέστερο μέρος εργασίας της Γης», όμως απ’ ότι φαίνεται, τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει.
Με στοιχεία από το Wired.
