Ο βιομηχανικός πολιτισμός πιθανότατα έχει ήδη ξεπεράσει και το έβδομο από τα εννέα πλανητικά όρια για τη ζωή στη Γη, σύμφωνα με επιστήμονες που συνέταξαν την τελευταία έκθεση για την κατάσταση των συστημάτων του πλανήτη, στο πλαίσιο της κλιματικής κρίσης.
«Η οξίνιση των ωκεανών πλησιάζει σε ένα κρίσιμο όριο και μπορεί να το έχει ήδη ξεπεράσει», ιδιαίτερα σε περιοχές με υψηλότερο γεωγραφικό πλάτος, λέει η τελευταία έκθεση για τα πλανητικά όρια. «Η αυξανόμενη οξίνιση αποτελεί αυξανόμενη απειλή για τα θαλάσσια οικοσυστήματα».
Η έκθεση, από το Potsdam Institute for Climate Impact Research (PIK), βασίζεται σε χρόνια έρευνας που δείχνει ότι υπάρχουν εννέα συστήματα και διαδικασίες - τα πλανητικά όρια - που συμβάλλουν στη σταθερότητα των λειτουργιών υποστήριξης της ζωής του πλανήτη.
Τα όρια πέρα από τα οποία δεν μπορούν πλέον να λειτουργήσουν σωστά έχουν ήδη παραβιαστεί σε έξι περιπτώσεις. Η κλιματική αλλαγή, η εισαγωγή νέων οντοτήτων, η αλλαγή στην ακεραιότητα της βιόσφαιρας και η τροποποίηση των βιογεωχημικών ροών κρίνεται πως βρίσκονται σε ζώνες υψηλού κινδύνου, ενώ τα πλανητικά όρια ξεπερνιούνται επίσης στην αλλαγή του συστήματος της Γης και στην αλλαγή του γλυκού νερού, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Όλες οι ενδείξεις έχουν επιδεινωθεί, σύμφωνα με τα στοιχεία.
Η καταστροφή του όζοντος στη στρατόσφαιρα παρέμεινε σταθερή, ωστόσο, και υπήρξε μια ελαφρά βελτίωση στη φόρτωση του ατμοσφαιρικού αεροζόλ, λέει η έρευνα.
Σε μια ενημέρωση που περιγράφει τα ευρήματα, ο Levke Caesar, ένας κλιματικός φυσικός στο PIK και συν-συγγραφέας της έκθεσης, είπε ότι υπάρχουν δύο λόγοι που τα επίπεδα οξίνισης των ωκεανών είναι ανησυχητικά. «Το ένα είναι ο δείκτης για την οξίνιση των ωκεανών, που είναι η τρέχουσα κατάσταση διαχωρισμού του αραγωνίτη, ενώ εξακολουθεί να βρίσκεται στον ασφαλή χώρο λειτουργίας, πλησιάζει το κατώφλι της υπέρβασης του ασφαλούς ορίου», εξήγησε.
«Το δεύτερο είναι ότι υπάρχουν στην πραγματικότητα αρκετές νέες μελέτες που δημοσιεύθηκαν τα τελευταία χρόνια που δείχνουν ότι ακόμη και αυτές οι τρέχουσες συνθήκες μπορεί να είναι ήδη προβληματικές για μια ποικιλία θαλάσσιων οργανισμών, υποδηλώνοντας την ανάγκη να επανεκτιμηθούν ποια επίπεδα μπορούν πραγματικά να είναι ασφαλή».
Η οξίνιση των ωκεανών επιδεινώνεται παγκοσμίως, με τις επιπτώσεις πιο έντονες στον Νότιο Ωκεανό και στον Αρκτικό Ωκεανό, πρόσθεσε.
Οξίνιση των ωκεανών είναι το φαινόμενο αύξησης της οξύτητας (μείωση του pH) στο νερό της θάλασσας λόγω της απορρόφησης του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα. Η διαδικασία όχι μόνο βλάπτει τους ασβεστοποιητικούς οργανισμούς, οδηγώντας δυνητικά σε διάσπαση του τροφικού ιστού, αλλά μειώνει επίσης την αποτελεσματικότητα του ωκεανού να λειτουργεί ως ζωτικής σημασίας δεξαμενή άνθρακα.
«Αυτό δείχνει τη σύνδεση μεταξύ της οξίνισης των ωκεανών… και της ακεραιότητας της βιόσφαιρας», είπε ο Caesar. «Πράγματι, ένα από τα κύρια μηνύματα της έκθεσής μας είναι ότι και τα εννέα πλανητικά όρια είναι πολύ διασυνδεδεμένα. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε ανθρώπινη διαταραχή του παγκόσμιου περιβάλλοντος που παρατηρούμε αυτή τη στιγμή... δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν να ήταν ξεχωριστά ζητήματα, όπως είναι ο κύριος τρόπος αντιμετώπισης της αυτή τη στιγμή. Επειδή αυτός ο τύπος προσέγγισης αγνοεί ότι τα στοιχεία του συστήματος της Γης αλληλεπιδρούν συνεχώς σχηματίζοντας ένα μεγάλο δίκτυο όπου οι αλλαγές σε μια περιοχή επηρεάζουν τις άλλες».
