Ο Θανάσης Βέγγος ίσως είναι η μόνη προσωπικότητα που, ακόμα και στην τοξική εποχή μας, δεν θα είχε ποτέ «haters». Το πολύ ίσως να άφησε κάποιους αδιάφορους ή και στενοχωρημένους την περίοδο που οι ταινίες του θύμιζαν «βιντεοταινίες». Παρότι καταγράφηκε ίσως σε μερίδα του κόσμου και ως «γραφικός», η επιδραστικότητα και η αποδοχή του ήταν καθολική. Αγαπήθηκε βαθιά, κυρίως από καθημερινούς ανθρώπους, αλλά απέκτησε διαταξικό σεβασμό.
Ήταν η μοναδική περίπτωση ηθοποιού που δημιούργησε την πεποίθηση ότι ήταν ακριβώς ίδιος και στη σκηνή και στη ζωή, χωρίς αυτό να εκλαμβάνεται ως έλλειψη ταλέντου – ακριβώς το αντίθετο. Παρότι, επίσης, θα μπορούσε να του αποδοθεί ότι είχε μανιέρα, μια και όλοι οι ρόλοι του, ακόμα και οι δραματικοί, έχουν κοινά χαρακτηριστικά, δεν εμπίπτει στην κατηγορία αυτή. Ο Θανάσης Βέγγος ήταν «one of a kind» και δοξάστηκε γι' αυτό.
Ο ίδιος απέφευγε τη δημοσιότητα και έδειχνε αμήχανος στα κολακευτικά λόγια και ενοχικός με τους επαίνους. Η πορεία της ζωής του δεν του έδωσε εκείνα τα στοιχεία της φιλοδοξίας που επιθυμεί τη δόξα αλλά εκείνα της επιθυμίας να ξεφύγει από μια δύσκολη μοίρα και να αναγνωριστεί ως κάτι επιτυχημένο. Γι' αυτό, φαίνεται, δεν άντεχε τη δόξα και του ήταν οικείο να την εισπράττει μόνο από τον κόσμο ως αγάπη.
Μιλούν:
• Θανάσης Γεντίμης, δημοσιογράφος
• Κάκια Ιγερινού, σεναριογράφος, συγγραφέας, ηθοποιός
• Γιώργος Κωνσταντίνου, ηθοποιός
• Γιάννης Σολδάτος, συγγραφέας
• Άννα Φόνσου, ηθοποιός
• Παντελής Βούλγαρης, σκηνοθέτης
• Φοίβος Δεληβοριάς, τραγουδοποιός
Συνεργάτις περιεχομένου: Ελένη Καλέση
*Μουσική επένδυση: Pan Pan / New*Deal / Epidemic Sound
**Τα αποσπάσματα απ' την ΕΡΤ προέρχονται απ' το Αρχείο της ΕΡΤ, το οποίο ευχαριστούμε θερμά για την άδεια χρήσης
