Όσο κι αν μεγαλώσει ο Ρότζερ Γουότερς, όσο πασέ κι αν θεωρείται σήμερα από πολλούς, όσα χρόνια κι αν περάσουν από την κυκλοφορία του πιο διάσημου άλμπουμ των Pink Floyd και του ομώνυμου ντοκιμαντέρ του Άλαν Πάρκερ, μόλις πέφτουν οι πρώτες νότες, τα συναισθήματα θα είναι πάντα ίδια.
Το The Wall του 1979 δεν είναι μόνο ένας από τους καλύτερους και πιο εμπορικούς δίσκους όλων των εποχών, είναι σύμβολο για πολλές γενιές. Ειδικά για την Ελλάδα της δεξιάς, των δύο ταχυτήτων, που δεν μετρούσε πάνω από δέκα χρόνια μεταπολίτευσης... Σε εκείνη την Ελλάδα, η ροκ επανάσταση μόλις είχε αρχίσει να τραβάει κόσμο έξω από τις μπουάτ και ο «τοίχος» κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι.
Έκτοτε, σε κάθε αυταρχική εκπαίδευση, το «We don' t need no education» φτύνεται από τα χείλη κάθε άγριου νιάτου που δεν γουστάρει να του ελέγχουν τη σκέψη... Κι εμείς, οι μεταγενέστεροι, μόλις το ακούμε φανταζόμαστε τόνους ιδρώτα να έχουν χυθεί στην ιδεολογία που πρεσβεύει και απλά ανατριχιάζουμε.
We don't need no education
We don't need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! teachers! leave the kids alone!
All in all you're just another brick in the wall.
=====
Ο Ρότζερ Γουότερς σήμερα στο ΟΑΚΑ.
