Μόνο μια λέξη: Θύελλα

Μόνο μια λέξη: Θύελλα. Θύελλα αποδοκιμασιών. Ηταν αναμενόμενο, αλλά όχι τόσο. Ακόμα και οι προετοιμασμένοι, ψύχραιμοι ηθοποιοί του  Φρανκ Κάστορφ, ελαφρώς συνηθισμένοι σε τέτοιες εκδηλώσεις,  κοκκάλωσαν επί σκηνής. Οσοι παρακολουθούν επί χρόνια το φεστιβάλ του Μπάϊρόιτ γράφουν στις ανταποκρίσεις τους ότι τέτοιο πράγμα δεν έχει ξανασυμβεί.

Ακόμα και αν το μουσικό μέρος βρισκόταν στα χέρια του Πετρένκο,  η τετραλογία του Βάγκνερ την οποία ο ανατολικογερμανός σκηνοθέτης και διευθυντής της Volksbühne του Βερολίνου Φρανκ Κάστορφ,  "βάφτισε" με τέσσερα νέα ονόματα, Texas (Ο Χρυσός του Ρήνου), Μπακού (Βαλκυρίες), Ανατολική Γερμανία (Ζίγκφριντ) και της Wall Street (Λυκόφως των Θεών), για να δείξει την πορεία του μαύρου χρυσού και του χρήματος, που ήταν και ο κύριος άξονας της σκηνοθεσίας του,  κατέληξε σε ένα πρώτου βαθμού καλλιτεχνικό κραχ.

Από τις πρόβες ακόμα υπήρχε η οσμή του σκανδάλου και της σύγκρουσης με το κοινό.

"Γιατί, αφού περιφρονεί κάποιος τόσο πολύ τον Βάγκνερ να δεχτεί να σκηνοθετήσει το έργο του;", αναρωτιούνται οι κριτικοί.

Και συνεχίζουν ακάθεκτοι: " Και τέσσερα χρόνια προετοιμασίας να είχε στη διάθεσή του πάλι τίποτα δε θα καταλάβαινε. Και γι αυτό δε φταίνε οι κροκόδειλοι που συνουσιάζονται, η αρκούδα που φορά νυφικό, οι πανκ τύπου Νίνα Χάγκεν που εμφανίζει επί σκηνής. Φταίει το ότι δεν έχει δυνατότητα να εμβαθύνει. Συνεπώς αραδιάζει προκλητικές εικόνες, αγνοώντας τους ήρωες, όσο για την κριτική του στον καπιταλισμό και το πετρέλαιο, αυτά εμφανίζονται φευγαλέα".

Ο Κάστορφ σε συνέντευξή του δήλωσε ότι "δεν πρέπει να πάρουν την παράστασή του στα σοβαρά", πράγμα που δε συγκίνησε κανέναν. 

"Αυτή είναι μια παράσταση για το κοινό που έχει βγει μόλις από ταινία του Ταραντίνο", έγραψε κάποιος άλλος κριτικός.

Το φινάλε: Ο Κάστορφ από σκηνής αποδοκίμασε και εκείνος, με τη σειρά του το κοινό,  σφυρίζοντας. Είναι αυτό που λέμε: τελικά δε συναντήθηκαν πουθενά.