Η Κρήτη γίνεται θέμα στο πιο πρωτοποριακό γαστρονομικό περιοδικό της Αμερικής

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το Lucky Peach είναι μια νέα περιοδική έκδοση από την Αμερική η οποία έχει μια εναλλακτική αντίληψη για τον κόσμο της γαστρονομίας και παρά το γεγονός πως εκδίδεται μόνο για ένα χρόνο έχει ήδη προκαλέσει αίσθηση στους γαστρονομικούς κύκλους κυρίως για τον τρόπο που προβάλει τα θέματά του αλλά και για τα ίδια τα θέματα που επιλέγει τα οποία είναι συνήθως εντελώς αντισυμβατικά. 

Στο τεύχος Νο. 7 το οποίο είναι αφιερωμένο στα ταξίδια ο Καναδός συγγραφέας Adam Gollner προσκεκλημένος από το ζεύγος Γιάννη και Νατάσας Οικονόμου, των Οινοποιείων Οικονόμου στη Σητεία, επισκέπτεται την Κρήτη.

Το εξαιρετικό και τελείως απρόσμενο κείμενο του συγγραφέα περιγράφει μια ειδυλλιακή και καθόλου τουριστική Κρήτη. Κάτι που σπάνια βλέπουμε πια στον τύπο όταν αναφέρεται στην Ελλάδα, είτε από Έλληνες είτε από ξένους δημοσιογράφους. Ο Gollner ξεκινά το ταξίδι του στην Ιεράπετρα. Σε ένα μεζεδοπωλείο με τραπέζια κάτω από οπορωφόρα δέντρα ο συγγραφέας δοκιμάζει για πρώτη φορά την Κρητική κουζίνα.Εντυπωσιάζεται από το Ντάκο, τη φάβα, το Κρητικό γιαούρτι, τα χωριάτικα λουκάνικα και την ποσότητα του ελαιολάδου που χρησιμοποιούν οι Κρητικοί στα φαγητά τους. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του για ένα πιάτο με άγρια χόρτα που έρχεται στο τραπέζι και ο οικοδεσπότης του τον καλεί να ρίξει αυτός το λάδι στη σαλάτα. Ο συγγραφέας ρίχνει μια κανονική ποσότητα και ο οικοδεσπότης του εξηγεί πως πρέπει να βάλει πολύ περισσότερο. «Τόσο, που αν ρίξει μέσα μια ελιά, να ακούς τον ήχο του καρπού όταν συναντάει το λάδι».

Η πιο λαμπερή στιγμή του κειμένου αυτού είναι όταν ο συγγραφέας επισκέπτεται ένα χωριό το βράδυ όπου βγαίνει η πρώτη ρακή της χρονιάς. Εκεί ο Καναδός επισκέπτης γίνεται μάρτυρας ενός Διονυσιακού γλεντιού με τους κατοίκους του χωριού να μαζεύονται γύρω από ένα τραπέζι προσκομίζοντας στη γιορτή τα πιο εκλεκτά εδέσματα για να δοκιμάσουν το ποτό που θεωρούν ανώτερο όλων. Κολοκυθανθοί γεμιστοί, πίττες με τυρί και μέλι, εντόσθια γεμιστά, ελιές που όμοιές τους δεν είχε ξαναδοκιμάσει και όλο το χωριό να χορεύει στους ήχους των Κρητικών τραγουδιών και της Κρητικής λυράς. Μουσική που ο συγγραφέας χαρακτηρίζει πολύ εύστοχα «πρωτόγονο, υπέροχη, με Αραβικές επιρροές και το αμετάφραστο «Garage – rock, snake charmer, Folk Music”.

Το ταξίδι συνεχίζεται με δοκιμές κρασιών, μελιού από τον εκλεκτότερο παραγωγό της Κρήτης, τυριών, ακόμα και σουμάδας που φτιάχνεται με αμύγδαλα άριστης ποιότητας, με φίνο άρωμα όπως περιγράφει ο συγγραφέας.

Ένα κείμενο – υπόδειγμα κατά τη γνώμη μας για το πώς πρέπει να προβάλεται η Ελλάδα στο εξωτερικό. Μπράβο στο Lucky Peach και στους Έλληνες που πήραν την πρωτοβουλία για όλο αυτό το εγχείρημα.