Αν ήταν να ποντάρει η Ευρώπη τα ρέστα της στην αναγκαιότητα ενός ελληνικούς κράτους, τότε μάλιστα. Θα κατέβαινα κι εγώ. Δεν θα άφηνα να εκτονώθει η όλη φάση με τον οίστρο του Κόκκινου Ντάνυ, τον φιλελληνισμό των πρωτοσέλιδων της Liberation και «μερικές δεκάδες» στο Βερολίνο, δέκα διαδηλωτές στη Λειψία, διακόσιους πενήντα στη Μασσαλία, τριακόσιους σ ενα πάρκο στο Μανχάταν, τερακόσιους στην πλατεία Νταμ στο Αμστερνταμ ή με χίλιoυς plus γύρω απο τον Πύργο του Αιφελ. Τόσους και παραπάνω βρίσκεις στις Γκαλερί Λαφαγιετ εργάσιμη μέρα κι εδώ εξωθήσαμε τα παιδιά μας να βγουν και να καταμετρηθούν σαν κατακαημένοι Κούρδοι που όταν διαδηλώνουν δεν τους λαμβάνει υπ όψιν ούτε ο τροχονόμος. Πουρκουά;
Η δυσκαμψία της ηλικίας που μερικές φορές υποδύεται τη «σοφία», με οδηγεί και σε άλλες παραναγνώσεις τις ίδιας πραγματικότητας. Αν , επί παραδείγματι, ο Ολάντ είναι με το μέρος μας και ο σαλονικιός Σαρκοζί τρέμει μην του σκάσει προεκλογικά το ελληνικό ζήτημα στα χέρια, τότε γιατί δεν αναλαμβάνουν επίσημες δεσμεύσεις παρά σιχτιρίζουν απομέσα τους για τα ελληνικά τοξικά που κόστισαν στις Τράπεζες της Γαλλίας το τρίτο τους Άλφα; Πού ειναι οι μυθικοί Γερμανοί φιλόλογοι που, στη φαντασία μου, θα κατέβαιναν να διαδηλώσουν με τον Όμηρο και τους Λυρικούς στο χέρι και ποιός έκανε τους Ολλανδούς, τους πιο συγκινητικούς υποστηρικτές μας κατά τη διάρκεια της χούντας, να έχουν μετατραπεί σε ανελέητους τοκογλύφους;
Πολύ φοβάμαι ότι ο φιλελληνισμός των ημερών δεν έχει καθόλου καλό μάρκετινγκ κι ότι το brand name αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο. Από την ώρα μάλιστα που ξύπνησαν κι οι ληστές κι αντί για Τράπεζες χτυπάνε τώρα και Μουσεία, ποιά μικροπολιτική να επικαλεστώ και σε ποιον τακτικισμό να ελπίσω; Να παραιτηθεί ο Υπουργός Πολιτισμού, ναι. Είναι κι άλλοι Καλαματιανοί στην ουρά που περιμένουν διορισμό στο Μουσείο της Ακρόπολης.
_________________________
Η Ρούλα Γεωργακοπούλου εργάζεται στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.
σχόλια