Η πόλη ανώνυμη. Ίδια με την προηγούμενη. Η κεντρική πλατεία με το σιντριβάνι, το διοικητήριο, το λιμάνι, τα μαγαζιά με τις φωτισμένες βιτρίνες. Πάντα έχει ομίχλη, βρέχει και φυσάει. Εκείνη ισχυρίζεται πως την ξέρει καλά, γεννήθηκε εκεί. Εκείνος αρνείται πως την αναγνωρίζει. Ή μήπως όχι; Ο επισκέπτης, ένας ακόμα, πέφτει στην παγίδα. Οι ρόλοι είναι μοιρασμένοι και το παιχνίδι επαναλαμβάνεται. Όμως η πόλη καίγεται... Το εμβληματικό έργο της Λούλας Αναγνωστάκη «Η Πόλη» σε σκηνοθεσία Στέλιου Μάινα, πιο επίκαιρο από ποτέ, ανεβαίνει ανανεωμένο στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου Επί Κολωνώ για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Η πρεμιέρα είναι προγραμματισμένη για τη Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014.
Περίληψη του έργου: Ο Κίμων κι η Ελισάβετ, ένα παράξενο ζευγάρι, περιφέρονται από πόλη σε πόλη, στην επαρχία μιας κατεστραμμένης χώρας. Ενώ το συνεχές αυτό ταξίδι τους φαντάζει ανούσιο, υπάρχει μια ακατανίκητη τάση που τους ωθεί σ' αυτή την αέναη μετακίνηση. Τα μέρη διαμονής τους που εναλλάσσονται γίνονται οι τόποι μιας μάταιης προσπάθειας να επινοηθούν εμπειρίες που θα παραμερίσουν τις έντονες μνήμες ενός οδυνηρού παρελθόντος. Μέσα στις πραγματικότητες που διαδέχονται η μία την άλλη, αναζητούν εναγωνίως ένα νόημα για να υπάρξουν ή και να συνυπάρξουν. Σε αυτό το ζοφερό παρόν όμως, ελάχιστες ελπίδες υπάρχουν για να επουλωθεί το παρελθόν, που τους έχει στερήσει κάθε ίχνος ζωτικότητας. Η μοναδική ανομολόγητη ελπίδα γι αυτό που αναζητούν είναι να την αντλήσουν από το διαλυμένο κοινωνικό περίγυρο ή μάλλον να την ρουφήξουν από κάποιο αθώο θύμα που θα καταφέρουν να απομονώσουν στον εκάστοτε τόπο. Αμέσως τότε του στήνουν ένα εξοντωτικό ψυχολογικό παιχνίδι που θα τους οδηγήσει να του ρουφήξουν και την τελευταία ικμάδα της αθωότητας και της ζωτικότητάς του. Σε κάποια πόλη ήταν ο φαρμακοποιός, σε μια άλλη ο γιατρός, σ' αυτήν ο φωτογράφος... Ένας φωτογράφος ιδιόρρυθμος που αποτυπώνει ανθρώπους που παριστάνουν τους νεκρούς... Φωτογραφίζει κρεμασμένους, κατακρεουργημένους, δολοφονημένους, θύματα αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων, αλλά και νεκρούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης από ασιτία... Αποτυπώνει τον ψεύτικο θάνατο, ένα ψεύτικο θάνατο που οι άνθρωποι του ζητούν για να ξορκίσουν τον αληθινό. Μα ο φωτογράφος θα γίνει ο ίδιος θέμα μιας δικής του δημιουργίας, ένα θύμα της ίδιας της μηχανής του....
Σκηνοθεσία: Στέλιος Μάινας Σκηνικά/Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος Μουσική: Lost Bodies Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Μπότση Φωτογραφίες: Νικολέτα Γιαννούλη Διανομή Βαγγέλης Ρόκκος, Κάτια Σπερελάκη, Γιώργος Ψυχογιός
