21.01 Τρίτη
Το κακό πρέπει να έχει ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια. Ένα -δυο από τα καλά εστιατόρια της πόλης ενέταξαν στον κατάλογό τους το αυγό ποσέ. Δεν είναι τυχαίο, ούτε ξεκρέμαστο. Όλη η υφήλιος έχει ξαναερωτευτεί τα αυγά. Ολόκληρα βιβλία γράφονται. Οδηγίες και συνταγές για να βράσεις/ποσάρεις/τηγανίσεις ένα αυγό, να φτιάξεις τη σωστή ομελέτα, τη σωστή μπεαρνέζ κ.λπ. Ούτε τα βιβλία είναι τυχαία, αφού ανά την υφήλιο έχει ανάψει για τα καλά η μόδα με τα brunches στα εστιατόρια. Ακόμα και στην Αθήνα είμαστε πλέον ευτυχείς γιατί στην πόλη υπάρχουν αρκετά μέρη για να φας ένα καθωσπρέπει πιάτο με αυγά μπένεντικτ ή λίγα αυγά scrambled, ωραία, κρεμώδη, σωστά ψημένα πάνω σε δύο φέτες φρυγανισμένου ψωμιού ή και τηγανητά, ακόμα και σε στάκα. Πρώτα, λοιπόν, τα αυγά έκαναν την εμφάνισή τους δειλά, σε ένα δύο μέρη. Μέσα σε μαντεμένια τηγανάκια, με κάποιο αλλαντικό, ή πάνω από ωραίες ρεβιθάδες. Στο Scala Vinoteca θυμάμαι να έχω δοκιμάσει πρώτη, φορά αν δεν κάνω λάθος, και φυσικά στο Base Grill, το οποίο, εκτός από το κρέας του, έγινε διάσημο και για το πιάτο με πατάτες και αυγά. Σήμερα, νομίζω ότι δεν υπάρχει εστιατόριο, καντίνα, ταβέρνα, περίπτερο που να μη σερβίρει αυγά. Αλήθεια λέω! Την εβδομάδα που πέρασε έτρωγα έξω μεσημέρι- βράδυ. Πήγα σε δέκα εστιατόρια. Από top-notch μέχρι ταβέρνες. Είχα παντού την επιλογή να πάρω ένα πιάτο με ένα αυγό από πάνω. Τίγκα τα μενού των εστιατορίων με αυγά που ξαπλώνουν νωχελικά, φρεσκοτηγανισμένα ή φρεσκοποσαρισμένα πάνω σε βουναλάκια με άλλες τροφές. Είναι σαν αυτονόητο πια. Έχεις ένα φαγητό στον κατάλογο; Κότσαρε και ένα αυγό στην κορυφή, να το κάνεις τρέντι! Δεν ξέρω αν φταίει ο κορεσμός του να βλέπεις το ίδιο πράγμα συνεχώς (αυγό πάνω σε μπιφτέκι, αυγό πάνω σε ρεβίθια, αυγό πάνω σε χόρτα, αυγό πάνω σε μακαρόνια, αυγό πάνω σε αυγό κ.λπ.) ή αν ισχύει αυτό που νομίζω εγώ, πως τα αυγά είναι πολύ βαριά, ρε παιδιά! Σίγουρα κάτι έχει αρχίσει να μου φταίει. Χειρότερο απ' όλα θεωρώ τα μαντεμένια «τηγανάκια» με τα απάκια τα τηγανητά και τα αυγά. Δηλαδή, πώς μπορείς να το σερβίρεις αυτό για βραδινό μεζέ; ι άλλο πρέπει να παραγγείλει ο καημένος ο πελάτης για να μην πάει νοσοκομείο από χοληστερόλη εκείνο το βράδυ; Συγγνώμη που τη σπάω σε όλους του φίλους των αυγών, αλλά νομίζω πως πρέπει να μετριάσουμε λίγο τη συγκεκριμένη μόδα στα εστιατόρια. Eίναι ένα παράξενο τρεντ. Δεν είμαι ιστορικός φαγητού και αν το διαβάζει κάποιος αυτό το κείμενο, ας μας πει, όμως η ελληνική κουζίνα δεν νομίζω να κάνει τόσο εκτεταμένη χρήση αυγών. Και διεθνώς να το πάρουμε το θέμα, άλλα προστάζουν οι μόδες. Πιο λάιτ, παιδιά, πιο αέρινα να είναι τα πιάτα μας. Άγρια χόρτα, ρίζες, όσπρια, αρωματικά, φρούτα, ελαιόλαδο και αρώματα από εσπεριδοειδή – εγώ αυτά πεθυμώ. Αυτά θέλω να δω να αξιοποιούνται. Τα αυγά και τα κοψίδια τα έχουμε χορτάσει. Άσε που αρχίζει να γίνεται και λίγο βάρβαρο όλο αυτό το σπορ. Πόσα αυγά μπορεί, τελικά, να παράξει αυτή η χώρα;
Και πάνω στο ίδιο μοτίβο, να γκρινιάξω και με άλλη μια μόδα. Καλές οι νέες δίαιτες. Η Άτκινς, η Ντουκάν, η Παλέο. Δουλεύουν! Φεύγουν τα κιλά γρήγορα και λιώνει το λίπος όχι μυϊκός ιστός– και έτσι το σώμα γίνεται ωραίο και σφριγηλό. Όμως, φίλοι, κάθε μπιφτέκι που τρώμε, κάθε φιλέτο που μασάμε κι έχουμε στο μυαλό μας το καλοκαίρι και τα μπικίνι, κάποιο ζώο σφάζεται. Άρα, δεν αρκεί να είναι αποτελεσματική μια δίαιτα! Πρέπει να είναι και φιλική. Ειλικρινά, παιδιά, έχει παραγίνει το θέμα με τις δίαιτες και τα κοψίδια. Στη Μεσόγειο, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να τρώμε κρέας πάνω από δύο φορές την εβδομάδα. Και έχω και άλλη γκρίνια. Αγαπητοί σερβιτόροι, εστιατορίων και ειδικά των ακριβών εστιατορίων, ένας βασικός κανόνας. Κάποια στιγμή πρέπει να βρείτε μια ισορροπία στη συμπεριφορά σας. Το ακραία σνομπ ή το ακραία φιλικό δεν είναι επιλογές. Υπάρχει και η μέση οδός, αυτή που δεν που χρειάζεται να κάνετε τον καημένο τον πελάτη που ήρθε να ξοδέψει τα λεφτάκια του να αισθάνεται μειονεκτικά, σαν πατημένη πεπονόφλουδα μπροστά στο μεγαλείο σας, ούτε όμως πως είστε κολλητάρια και από λεπτό σε λεπτό θα συζητήσετε και τα γκομενικά σας. Και επίσης, δεν ανοίγουμε καμία συζήτηση με τον πελάτη, εκτός και αν είμαστε απολύτως σίγουροι πως γνωρίζουμε πολύ καλά τον πελάτη και τις πληροφορίες που πρόκειται να δώσουμε. Αλλιώς, λίγα λόγια, παιδιά. Σας φιλώ!
