ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΙΙ του Σαίξπηρ (Ο βασιλιάς λένε πώς πέθανε)

«Τι καταλύεται πιο εύκολα; Μια σαιξπηρική σκηνή ή το Σύνταγμα;» αναρωτιούνται οι ηθοποιοί της παράστασης που ερμηνεύουν τους ρόλους χωρίς να χάνουν την ιδιότητα του πολίτη μιας χώρας που ταλανίζεται από το σύνδρομο: «Ο Βασιλιάς λείπει». Στο επίκεντρο της παράστασης, η Μεγάλη Αφήγηση του Σαίξπηρ. Μεσαίωνας, εδώ και τώρα. Η ηθική του. Οι Μηχανισμοί του. Πίνακες της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού ζωντανεύουν, ανοίγοντας το πάντα αναπάντητο ερώτημα της προόδου της Ανθρωπότητας μέσα στον Χρόνο. Οι δομές εξουσίας αλλάζουν; Στοιχεία λαϊκού θεάτρου, μπουρλέσκ, τσίρκου, τραγούδια με μπρεχτική αποστασιοποίηση, αίμα... Οι ηθοποιοί βγαίνουν από το ρόλο τους. Τον σαρκάζουν. Παρατηρούν τον εαυτό τους. Σχολιάζουν το κείμενο του Σαίξπηρ, μάς παροτρύνουν να πάρουμε θέση. Μπορούν, άραγε, οι θεατές να αλλάξουν την Ιστορία;

• Στην παράσταση γίνεται κυρίως χρήση φυσικού φωτισμού • Το στοιχείο του άφυλου και του ερμαφρόδιτου υπογραμμίζεται καθώς οι ρόλοι ερμηνεύονται από ηθοποιούς του αντίθετου φύλου • Τέσσερις ηθοποιοί εναλλάσουν 30 ρόλους επί σκηνής σε μια σκυταλοδρομία ερμηνείας • Ένα κείμενο-ποταμός που μιλάει για το σήμερα "Ο βασιλιάς, λένε πώς πέθανε.

Δε μένουμε. Στον τόπο μας ξεράθηκαν όλες οι δάφνες, και μετεωρίτες τ' ουρανού κάνουν τ' ασάλευτα άστρα να τρομάζουν. Προφήτες με πρόσωπα σβησμένα ψιθυρίζουν γι' απαίσιες αλλαγές. Οι πλούσιοι περπατούν θλιμμένοι, ενώ οι φαύλοι χορεύουν και πηδούν – εκείνοι, από φόβο μήπως χάσουν αυτό που τώρα χαίρονται, και οι άλλοι ελπίζοντας πώς έχουν να κερδίσουν με την βία και τον πόλεμο... Οι πατριώτες μας έχουν όλοι φύγει."

Μετάφραση: Κ. Καρθαίος Σύλληψη/Διασκευή/Σκηνοθεσία: Έλλη Παπακωνσταντίνου Μουσική σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας Βοηθοί Σκηνοθέτη: Πάνος Σβολάκης, Ρωμανός Σιμωνετάτος Σκηνικά/Κοστούμια: Τέλης Καρανάνος/Αλεξάνδρα Σιάφκου Φωτισμοί: Adrian Frieling/Έλλη Παπακωνσταντίνου Φωτογραφίες: Alex Kat Προβολές: Παναγιώτης Λάμπης Παραγωγή: ΟΔC Παίζουν οι ηθοποιοί: Μελέτης Ηλίας, Βάλια Παπαχρήστου, Αγλαΐα Παππά, Adrian Frieling