[ΓΝΩΜΕΣ] «Μην στεναχωριέστε» ή «Στεναχωρηθείτε γι’ αυτό που θέλουμε εμείς». Από τον Άρη Οικονόμου.

Κρίση; Ποιά κρίση;

Απίστευτος ήλιος, ζεστός. Πρέπει να έχει πάνω από 25 βαθμούς. Δεξί χέρι μπύρα,  Chimay bleu (για τους γνώστες) αριστερό χέρι τσιγάρο και θέα μπροστά ο Πύργος της   Porte de Halle (ένας ντεμέκ λευκός πύργος, μέρος του παλιού τείχους της πόλης) και ένα μίνι έλος με χελωνίτσες.  Παντού πρασινάδα, ξαπλώστρες, κόσμος που αράζει, πιτσιρίκια που τρέχουν και φοιτητές που διαβάζουν λόγω εξεταστικής (να κάτι που είναι πραγματικά κοινό παντού αυτή την εποχή). Όλα αυτά με φόντο τους ρυθμούς της jazz συναυλίας που γίνεται λίγο πιο πέρα στο POTEMKIN, με αφορμή το τρίημερο JAZZ marathon…

Την ίδια εβδομάδα η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση ανακοίνωσε περαιτέρω περικοπές ύψους 25 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα πρέπει να γίνουν μέχρι το 2013, ένα ευρύτερο πακέτο «δίκαιης αυστηρότητας» που στοχεύει την  τελική κατάργηση του δικαιώματος της πρόωρης σύνταξης και την ακύρωση της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής των μισθών. Δεν άνοιξε ρουθούνι.  Ζήτω η καρδιά της Ευρώπης...

Το Βέλγιο είναι μια χώρα στο κέντρο της Ευρώπης που έχει, φαινομενικά, έναν φιλήσυχο και φιλειρηνικό λαό. Εκεί επικρατεί το “compromis à la belge” (η συναίνεση α λά βελγικά), όλα συζητιούνται και άμα λάχει κάνουν τα πάντα για να είναι όλοι χαρούμενοι. Ιστορικό παράδειγμα, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την τελική μορφή που θα πάρει το ομοσπονδιακό κράτος στα τέλη των ’80s.  Όταν έφτασε η συζήτηση για το όνομα της Περιφέρειας των Βρυξελλών,  οι Φλαμανδοί (η  πλειοψηφική γλωσσική κοινότητα της χώρας) ήθελαν να ονομαστεί «Bruxelles - Capitale», ενώ οι Γαλλόφωνοι ήθελαν να ονομαστεί «Région Bruxelles» και απλά την ονόμασαν «Région Bruxelles- Capitale». Ε, τι πιο εύκολο από το να τα βάλουμε και τα δύο... ε; Ό,τι αντίφαση υπάρχει, απλά την καλύπτουμε. Γιατί να χαλάμε τις καρδιές μας;

Χαζεύω τον λευκό τους πύργο.  Και βλέπω ένα σύνθημα... Ni dieu Ni maitre (Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης)... Καλάφίλε, σχολιάζωπαραδίπλα, πούφτάσαμε, τελικά το  Saint Gilles (που θεωρείται η, και καλά, πολιτικοποιημένη γειτονιά) τα κατάφερε κι  έγινε Εξάρχεια...

H συγκάλυψη είναι κανόνας για το πιο ευαίσθητο όργανο  της ΕΕ, το Βέλγιο, και αυτό δεν έχει κανένα όριο. Πέρα από την επιφανειακή δήθεν θέληση σεβασμού του Κράτους δικαίου, οι κρατικοί φορείς, οι αντιπρόσωποι των κομμάτων, η αυλή του Βασιλιά και γενικά αυτό το ιστορικό μόρφωμα που ονομάζεται Βελγικό κράτος κάνει και ανέχεται τα χειρότερα: την εκτέλεση του Λουμούμπα (του πρώτου προέδρου του τότε Ανεξάρτητου Κονγκό) την δολοφονία Ζουλιέν Λαό (Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος  Βελγίου, το 1953) που μέχρι και σήμερα παραμένει ανεξιχνίαστη και πιο πρόσφατα το κύμα παιδοφιλίας που έφτανε μέχρι την βασιλική οικογένεια - μέχρι και ποια είναι η πραγματική ταυτότητα του παραγωγού των πραλινών Leonidas (lol). Πάντως σοβαρά, η λίστα είναι ατελείωτη...

Αχ ρε γαμώτο, μου τελείωσε η μπύρα. Ρε συ Ερνέστο, τράβα φέρε μια Chimay bleu... Ναι ναι ρε, αυτή την ΣΙΜΑΙ ΒΛΕ… Ε, ναιαφούβλέπειςέχωλιώσει... Παίζειτο καλοκαίρι να είναι αυτές οι τρεις μέρες - και απόμεθαύριοφθινόπωρο… So,άσε με να το ευχαριστηθώ. Εσύ είσαι όλο κάτω... ήλιο, φραπέ κοκ... Tρέχα τώρα για μπύρα...γατάκι χααχαχα (αυτό το είπα από μέσα μου).

Μέσα  σ’ αυτό το πλαίσιο είναι «αυτονόητο» πως οτιδήποτε μπορεί να αναπαράγει αυτή την ψευδαίσθηση σταθερότητας και status quo είναι ευπρόσδεκτο. Και ο,τι λειτουργεί προς την αντίθετη κατεύθυνση απλά δεν υπάρχει ή απλά τρεμοπαίζει σαν το κερί που πάει να σβήσει.  Υπάρχουν μόνο τρεις εφημερίδες ανά γλωσσική κοινότητα (κοινώς 6 εφημερίδες), τρεις βασικοί τηλεοπτικοί σταθμοί και ένα κεντρικό πρακτορείο ειδήσεων. Σε γενικές γραμμές, όλα αναπαράγουν την επίσημη εκδοχή...του «Μην στεναχώριεστε» ή «Στεναχωρηθείτε γι’ αυτό που θέλουμεεμείς».  Το αστείο της κατάστασης είναι ότι τα πιο πληροφορημένα κομμάτια της Βελγικής κοινωνίας ξέρουν παραπάνω για την γειτονική γαλλική ή ολλανδική πραγματικότητα παρά για την βελγική (thank you digital channels!). Όσο για την πρόσβαση στον πολιτισμό και στην παιδεία, οι Βέλγοι μαθητές είναι από τους χειρότερους στην Ευρώπη, συμφώνα με τον ΟΟΣΑ.

Έτσι, είναι πιο τώρα κατανοητό γιατί ο βελγικός λαός, ενώ δεν είχε ομοσπονδιακή κυβέρνηση για ενάμιση χρόνο, βγήκε μονό μια φορά στο δρόμο για να ζητήσει μια οποιαδήποτε κυβέρνηση φωνάζοντας SHAME –ΝΤΡΟΠΗ (σε φάση που δεν θα μας χάλαγε κάτι πιο φασιστικό...α ρε βέλγικε λαέ).  Ενώ η άκρα δεξιά και οι τοπικιστές που σπέρνουν το μίσος ενάντια στους κλέφτες γαλλόφωνους,  όπως τους αποκαλούν, και τους μετανάστες είναι οι δύο πρώτες πολιτικές δυνάμεις, κανένας δεν αντιδρά. Γιατί, ενώ τους κλαδεύουν ένα ένα τα κλαδιά του δέντρου των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων, κάνουν απεργία μια φορά στα 20 χρόνια ή κινητοποιούνται  σπανίως. 

Γιατί, ενώ στις Βρυξέλλες και στην Βαλλωνια (νότια περιοχή Βελγίου, Γαλλόφωνη Περιοχή) ένας στους τρεις κάτω των 25 χρόνων και τουλάχιστον ένα 11% είναι άνεργο τα τελευταία 10 χρόνια, δεν κουνιέται φύλλο. Γιατί, ενώ η δημόσια υγειά, παιδεία, μέσα μαζικής μεταφοράς εξαφανίζονται και περνάν στα χέρια των ιδιωτών που ξεδιάντροπα αυξάνουν κατά 50% τις τιμές μειώνοντας έτσι την πρόσβαση, κανένας δεν διαμαρτύρεται. Γιατί, ενώ οι πολυεθνικές που βγάζουν πολλαπλά δις καθαρό κέρδος απλά πληρώνουν μερικές δεκάδες ευρώ σε φόρο, χάρη στις τεράστιες φοροαπαλλαγές, μόνο μια ελάχιστη μειοψηφία πολιτών έχει εναντιωθεί.

Πω ρε συ, δεν θα μπορούσε να είναι έτσι κάθε μέρα; Να αράζουμε, να πηγαίνουμε στις εκθέσεις, στις συναυλίες... Τι ωραίες που είναι οι Βρυξέλλεςότανέχεικαλόκαιρό... αααχχ.... αλλά δεν είναιέτσι... Η σύμβασηλήγει σ’ έναμήνα... Έχω πακετωθει για να είναι η δεύτερητρίμηνη και τώραστάνταρντ δεν πρόκειται να μου την ανανεώσουν… Ναι δούλευα 10ωρα και τα λεφτάήτανκαλά... αλλά τι άγχος και αυτό... Θα μου την ανανεώσουν ή όχι;. Τεσπα, enjoy the sun…Νατ, γιαφέρε το ΑGENDA (τοπικό free press σε τρεις γλώσσες με τα πολιτισμικάδρώμενα της εβδομάδας) μπας και πάμεκάναθέατρο...

Στην πρωτεύουσα του Ευρωπαϊκού Βασιλείου αλλά και της Νατοϊκής αυτοκρατορίας και εφόσον η κινητικότητα και η κριτική σκέψη είναι άκρως περιορισμένες, μπορεί να φανταστεί κανείς τι λέγεται για τους Έλληνες και την Ελλάδα.«Καλά είστεπολύτεμπέληδες, όλο διακοπές και γλέντια είστε», «δεν πληρώνετεφόρους», «ήσασταν σπάταλοι και ζούσατε ζωάρα, πρέπει να πληρώσετε..» λες και όλος ο Ελληνικός λαός φταίει για την τωρινή κατάσταση, τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης.  «Γιατί αντιδράτε και κάνετε συνεχώς πορείες; Εξαιτίας σας μας απειλούν με λιτότητα και εμάς».

Είμαι αραχτός στην ξαπλώστρα, σ’ αυτή την ασυνήθιστα καυτή μέρα, πίνω μια γουλιά από την δεύτερη μπύρα μου,  Chimay bleu -εάν θυμάστε- και κοιτώντας αυτό το καταθλιπτικό έλος και το επαναστατικό σύνθημα γραμμένο με  μωβ ηλεκτρίκ γράμματα, ακούω έναν χιπστερά που αράζει και αυτός, να λέει : «Ε ναι, αναγκάστηκα να δεχτώ ελαστικοποίηση ωραρίου στο γραφείο που δουλεύω...Ναι ναι, μειώθηκε η ζήτηση... Όχι ρε τι λες… σιγά μην είναι η κρίση. Ο Μαρκ μας είπεείναιένα  μάινορ σετ μπακ, ε, ναι... έτσι είναι...» Anyway…

Είμαι στις Βρυξέλλες, αραχτός στην ξαπλώστρα σ’ αυτή την ασυνήθιστα καυτή μέρα, πίνω μια γουλιά από την δεύτερη μπύρα μου,  Chimay bleu -εάν θυμάστε- και κοιτώντας αυτό το καταθλιπτικό έλος και το επαναστατικό σύνθημα γραμμένο με  μωβ ηλεκτρίκ γράμματα, σκέφτομαι «Κρίση; Ποια κρίση;»

Α ρε Βρυξέλλες, αθάνατη πόλη του ψέματος και της επιφάνειας. Είσαι η περηφάνια του Γκέμπελς: «Πες πες, κάτι θα μείνει»... ή στην τοπική βερσιόν «Πες πες, κάτι σίγουρα δεν θα μείνει».