Το προηγούμενοτεύχος της LifO έκανε αληθινήαίσθηση. Μέχρι από το γραφείο του Προέδρουτης Δημοκρατίας μας πήραν (για καλάλόγια). Πήραμε ικανοποίηση που κράτησεπερίπου πέντε λεπτά. Μετά ήρθαν οιεπόμενες έγνοιες. Και οι επόμενεςπροσπάθειες.
Παρακολουθώτα χρηματοοικονομικά και προσπαθώ ναμάθω παραμέτρους που δεν ξέρω. Θαδιαλυθούν όλα; Πώς θα επηρεαστούν ταfree press;Kαθένας κάνει τις μικρέςαναγωγές του, μαζεύει σπόρους για τοχειμώνα - πού και πού ακούγεται κάναςμεθυσμένος από το δρόμο. Ωραίος ψυχρόςκαιρός, καιρός για μέσα, ανακαλύψαμεκαι τη διαύγεια των blu raydiscs. Άντε ξανά η Criterionαπό την αρχή.
Αυτές είναιοι αβέβαιες νύχτες - εκεί που το φθινόπωροχοντραίνει και κάθε ίχνος από τηνξένοιαστη καλοκαιριά χάνεται. Δεν ξέρειςκαν πώς να ντυθείς. Το απόγευμα ψιχαλίζει,το βράδυ σε τρώνε τα κουνούπια. Έχω μιαάρνηση στο γράψιμο - αισθάνομαι ότιγράφω ανοησίες, ένα φορτικό ψιλόβροχοκοινοτοπιών. Οφείλεται νομίζω και στηνεποχή. Όταν συμβαίνουν αληθινά γεγονότακαμιά γνώμη δεν είναι αρκετή, εάν δενεμπεριέχει ειδική γνώση και πρωτογενέςρεπορτάζ. Στις τρεις προηγούμενεςδεκαετίες (οι οποίες επανεφηύραν τοπασοκικό πρότυπο της χυδαίας κατανάλωσηςκαι παραλυσίας) γεννήθηκαν μυριάδεςκούφιες εντυπώσεις που κούρασαν καιμάδησαν τη μαργαρίτα εντελώς, με σαχλάδιλήμματα και απορίες ψυχαναλυτικούνηπιαγωγείου. Το δωμάτιο είναι άδειο.Νομίζαμε ότι ήμαστε πλούσιοι, αλλά απλώςκουνιόμασταν πολύ! Καλύτερα να τοβουλώσουμε.
Κι όμως. Τοπρωί, στο πεζούλι του Φωκά καθόντουσαντρία παιδιά στα όρια του emoκαι διάβαζαν ευλαβικά ένα κουτσομπολίστικοπεριοδικό. Έδειχναν τους σελέμπριτιςμε το χέρι και σχολίαζαν - ολόδροσα καισύγκορμα! Τόση εξέλιξη στο λουκ (το οποίοείναι, υποτίθεται, μια ηθική δήλωση) γιανα δαχτυλοδείχνουν εκ νέου τη ΒάναΜπάρμπα και την Αλεξανδράτου; Κάτι θααγνοώ.
Ούτε γιατα ταξίδια μου θέλω πια να γράφω. Πρώτον,δεν ζω τίποτα συγκλονιστικό. Δεύτερον,είναι ξιπασιά να λες τέτοια - ειδικάαυτή την εποχή που στερείται ψευδαισθήσεων.Το μόνο που με βοηθάει είναι οι λίγοιάνθρωποί μου, οι φίλοι μου και οι παλιέςταινίες. Με συνεπήρε πάλι χθες το μοναχικό(στυλιστικά) αριστούργημα του ΚουροσαβαHigh and Low- η αιώνια διαφιλονικία πλούσιων καιφτωχών και το πλήθος από ηθικά διλήμματαπου συσσωρεύονται στους πέντε δρόμουςπου χωρίζουν τις συνοικίες τους. Οφθόνος, η απληστία και ο κόπος πουχρειάζεται να πετυχαίνεις χωρίς ναχάνεις την ανθρώπινη ιδιότητά σου.
Ακούω τονΤζούμα το πρωί που σπρώχνει την κατάστασηκαι να προσπαθεί να δημιουργήσει έναστανικό ρίγος σε μια πόλη αρθριτική. Τοίδιο προσπαθούμε κι εμείς στη LifΟ.Nα συμμαζέψουμε το ζωτικόυλικό και τη σκόρπια δύναμη αυτής τηςπόλης, μήπως και δημιουργηθεί κάτι πουνα μας εκπλήξει. Γι' αυτό και ετοιμάσαμε(ο Μ. Hulot δηλαδή) δυο νύχτεςμε ελεύθερες συναυλίες και φτηνά ποτάστο Bios αυτή την Παρασκευήκαι το Σάββατο. Προσπαθούμε.
Και καλόείναι να προσπαθούμε, αλλά καλύτερο ναλέμε την αλήθεια: Τίποτα αληθινάκαινούργιο δεν συμβαίνει. Τουλάχιστοναυτό το φθινόπωρο. Γιατί τα νέα πράγματαδεν θα ‘ρθουν από έξω, αλλά από μέσα.Μας. Κάτι έχει συμβεί κι έχουμε χάσειόμως επαφή. Η μέσα ζώνη είναι ακατοίκητη- ο εαυτός μας είναι ένας ξένος.
Ένας στάλκερ,ένας καλλιτέχνης, ένας φίλος - ίσως έρθειμια μέρα για να μας οδηγήσει πίσω στοπροφανές.
(Λες;)
σχόλια