Διαβάζω καθημερινά ότι εκδότες και διευθυντές εφημερίδων συναντιούνται με τον Καραμανλή και συζητούν. Η λέξη «συζητώ» σημαίνει κάτι ψάχνω να βρω μαζί με κάποιον άλλο. Έχω ένα κοινό στόχο κι ένα κοινό συμφέρον.
Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιο κοινό συμφέρον συνδέει τους εκδότες και τον πολιτικό.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τους συνδέει το εθνικό συμφέρον. Αλλά μεμονωμένα και οι μεν και ο δε έχουν αποδείξει ότι το εθνικό συμφέρον δεν τους εμπνέει ιδιαίτερα.
Οι μεν έχουν σχεδόν απαιτήσει και κατορθώσει να ευνοούνται σκανδαλωδώς από το κράτος εις βάρος του αφελούς «λαού»: χρέη να τους χαρίζονται, ταμεία να μένουν απλήρωτα, επιχειρήσεις τους να λειτουργούν με πλαστά τιμολόγια, φωτογραφικές διατάξεις να τους απαλλάσσουν από εγκλήματα, που άλλους θα τους έστελναν φυλακή. Η ελληνική τέταρτη εξουσία έχει γίνει κάτι ελαφρώς μαφιόζικο, που προωθεί τα ιδιωτικά της συμφέροντα και την ομερτά της τη βγάζει στο σφυρί, σαν ένα οποιοδήποτε «αγαθό». Το τι δημοσιεύεται και τι όχι είναι περίπου προϊόν πλειστηριασμού. Τα δημόσια έργα και άλλα, παράλληλα οφέλη, συμπληρώνουν την εικόνα.
Ο δε πρωθυπουργός είναι σαφές ότι προσπαθεί να διασώσει την τρύπια εξουσία του - και μόνον. Οι τελευταίες ψευδαισθήσεις (μήπως και είναι μια μωρά παρθένα που την εξηπάτησαν οι αλητόβιοι γαμπροί) καταρρίφθηκαν ολικά στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης, όταν συνειδητά βγήκε και υπερασπίστηκε τη διαφθορά και τα ψέματα των υπουργών του. Όχι, ο πρωθυπουργός δεν συναντά τους εκδότες για να βρουν μια διέξοδο στη νοσηρή φάση. Τους συναντά για να παίξει τα ρέστα του. Για να διαιωνιστεί η μπίζνα. Για να εξασφαλίσει τη σιωπή μπροστά στις αποδεδειγμένες μειοδοσίες της κυβέρνησής του. Τους συναντά για να τους ευνουχίσει δημοσιογραφικά, αντιδωρίζοντας το αναλογούν παλάτι (οι ευνούχοι ζουν σε παλάτι, όπως οι βασιλιάδες: τι παράδοξο!).
Το παλιό αξίωμα ότι στην κηδεία του καλού δημοσιογράφου δεν πατάει κανείς έχει ξεπεραστεί. Τώρα οι δημοσιογράφοι κηδεύονται στον προεδρικό κήπο και ακολουθεί κοκτέιλ. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι αυτοκτονούν αντικριστά, όπως οι αυτόχειρες σαμουράι (χωρίς την περηφάνια).
σχόλια