Αθήνα

Σεπτέμβριος στην οδό Κανάρη / το Κολωνάκι είναι το καλύτερο μέρος για να υποδεχθείς το φθινόπωρο / η μαραμένη κίνηση ξαναζωντανεύει, τα μαγαζιά γεμίζουν κόσμο, φίλοι ξανασμίγουν / κι εγώ παρακολουθώ λίγο έκπληκτος τους βραχυχίτωνες, τα δέντρα που αντικατέστησαν κάπως επεισοδιακά τις νεραντζιές πριν δύο χρόνια, να έχουν θεριέψει για τα καλά / και στη γωνία με την Ακαδημίας οι σκαλωσιές τυλίγουν το Μέγαρο Δεληγιώργη / την ιστορική έδρα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος που μετακομίζει αυτές τις ημέρες στο νέο, ιδιόκτητο κτίριο στην Ιερά Οδό / και το τσιλερικό Μέγαρο θα γίνει σαν καινούργιο για να φιλοξενήσει την Πινακοθήκη της Βουλής / νομίζω ότι κολλάει γάντι στο ύφος και στο στυλ του κτιρίου / να φτιάξουν κι ένα ωραίο καφέ στον κήπο και θα είμαστε πολύ ok / δυστυχώς, το μισό φθινόπωρο θα το φάμε με τα απαίσια εκλογικά κέντρα, τις άθλιες μουσικές τους και τις καλύβες του μπάρμπα-Θωμά / υπομονή / τουλάχιστον είναι γρήγοροι στο μάζεμα / στις 6 Οκτωβρίου θα είναι σαν να μην έγιναν ποτέ εκλογές / εκτός και αν / εκτός και αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία κι έχουμε ξανά τα ίδια σε δύο μήνες / έχει πολύ πλάκα το ποστ στο μπλογκ της Συντονιστικής για την προστασία των λόφων του Φιλοπάππου με τίτλο «Σαλόνι αυτοκινήτου στο λόφο του Φιλοπάππου με την ευγενική αδιαφορία της Α' Εφορίας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων» / ένας χιουμοριστικός τρόπος για να καταγγείλεις την κατά συρροή μετατροπή της περιοχής σε υπαίθριο πάρκινγκ / ενώ θεωρητικά απαγορεύεται και μηχανοκίνητο κουνούπι να περάσει από το λιθόστρωτο Πικιώνη / και δώστου παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην Αποστόλου Παύλου / η δικαιολογία, φυσικά, οι γάμοι και τα βαφτίσια στον Άγιο Δημήτρη τον Λουμπαρδιάρη / να μου πεις, κοτζάμ Μοναστηράκι, κοτζάμ πλατεία που τη χρυσοπληρώσαμε και κάθε Σαββατοκύριακο μετατρέπεται σε ανατολίτικο παζάρι / με τόσο παραεμπόριο σ' αυτή την πόλη και μάλιστα στη μύτη της αστυνομίας απορώ με την υπομονή των κανονικών εμπόρων / καλά, για τον Δήμο Αθηναίων δεν το συζητάω / για γέλια και για κλάματα / μου αρέσει κάθε φορά που τους πιστεύουμε / όταν σε κάτι εγκαίνια αρχίζουν τις υποσχέσεις και λες από μέσα σου «μήπως αυτήν τη φορά τα εννοούν όσα λένε;» / δεν περνάνε τρεις-τέσσερις μήνες και απλά γελάς με όσα πήγες να πιστέψεις / τέρμα / δεν υπάρχει άλλος τρόπος / αν εμείς οι ίδιοι δεν τους υποχρεώσουμε να πάρουν σοβαρά αυτή την πόλη, η Αθήνα είναι χαμένη από χέρι / μαζί της κι εμείς / στη φωτογραφία μια «λοξή» ματιά στον πύργο του ΟΤΕ της Γ' Σεπτεμβρίου από την άξια ομάδα του Look of the city του Αθήνα 2004 / καλό μας φθινόπωρο!

(weloveathens.wordpress.com)