Χάσαμε την Ευφροσύνη Δοξιάδη. Στοπ.

Γράφαμε την περασμένη εβδομάδα για την καλή αρχή του Γιώργου Καμίνη / κι επειδή λείπω τις τελευταίες ημέρες από την Αθήνα δεν έχω δικαίωμα να αμφισβητήσω σήμερα τις καλές προθέσεις / η αφορμή ήταν η φουριόζικη καμπάνια για την παράνομη στάθμευση / στην ιστοσελίδα του δήμου η καταγραφή του αριθμού των παραβάσεων σταματάει στην περασμένη Τρίτη / η απουσία στοιχείων για τις επόμενες ημέρες εύχομαι να μην οφείλεται σε απότομο ξεφούσκωμα της όλης ιστορίας, αλλά σε έλλειψη καλού συντονισμού με τους υπεύθυνους του site / η Ευφροσύνη Δοξιάδη, εικαστικός και άνθρωπος που η αγάπη για την πόλη της τιμά την Αθήνα και είναι παράδειγμα για όλους μας / κατά την προεκλογική περίοδο έκανε αίσθηση με το άρθρο της στη LifO «Άκου Νικήτα» / στις ίδιες τις εκλογές βγήκε με τα τσαρούχια / τις τελευταίες εβδομάδες είχε διαρρεύσει ότι προορίζεται για τη διεύθυνση του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων / φαίνεται, όμως, ότι υπάρχει μια ανατροπή της τελευταίας στιγμής / τη σημαντική θέση φαίνεται ότι παίρνει η Άννα Φιλίνη / σε σχέση με τη Δοξιάδη η συμπαθέστατη Φιλίνη θεωρείται «παλιά καραβάνα» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με αλλεπάλληλες επανεκλογές στο δημοτικό συμβούλιο / αγαπάει την Αθήνα με πάθος, είναι καλλιτέχνις η ίδια και, αν δεν είχαμε ακούσει για τη Δοξιάδη, θα έμοιαζε το πιο φυσικό γεγονός / και το πιο δίκαιο από πολλές απόψεις, αφού η Φιλίνη αναδείχτηκε πρώτη σε σταυρούς (3.850), με αρκετούς περισσότερους από την «πρωτάρα» Δοξιάδη (2.511) / η μοναδική σκέψη που τώρα κάνω φωναχτά είναι ότι η Φιλίνη, ως «παλιοσειρά», ίσως δεν έχει την ορμή της Δοξιάδη / αλλά αυτό μένει να το δούμε / το μόνο σίγουρο είναι ότι τα πολιτιστικά του δήμου θέλουν ολική επαναφορά σε όλους τους τομείς / αυτό δεν σημαίνει ότι σε μια νύχτα θα πρέπει να πάμε από το ένα άκρο στο άλλο / έχω πάντα αυτό το μικρό «κράτημα» όταν έρχονται στα πράγματα αριστερό- στροφοι ή, τέλος πάντων, «κοσμοπολίτες» πολιτικοί / το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η πόλη δεν έχει ανάγκη από ένα δεύτερο Φεστιβάλ Αθηνών σε συνέχειες / δεν υποννοώ κάτι αρνητικό για τη δουλειά του Γιώργου Λούκου / καθόλου, καμία αιχμή / απλώς, στην Αθήνα είμαστε των άκρων / ή θα βομβαρδιζόμαστε από σκουπίδια ή θα πείθουμε τους εαυτούς μας ότι ένα πειραματικό χοροθέατρο από το Βερολίνο με κάποιον που κουνάει τα χέρια του περίεργα αφορά χιλιάδες κόσμου / ενώ αφορά τους 2.000, που πια αναγνωρίζονται από χιλιόμετρα μακριά, ακόμα κι αν δεν έχουν πει ούτε μισή «καλησπέρα» / ας υπάρχουν όλα, τα έχουμε ανάγκη, απλά μην το παρακάνουμε / το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να βρούμε μια ισορροπία ανάμεσα στο καλό mainstream, το οποίο συχνά σνομπάρουμε, και σε καινούργια πράγματα στις σωστές δόσεις.