Εκ πρώτης όψεως (και δεύτερης, και τρίτης...) είναι μια θαυμάσια είδηση: σε μια εξαώροφη πολυκατοικία στην οδό Μπουμπουλίνας 36 θα βρουν σύντομα στέγη περίπου 70 άστεγοι της Αθήνας /
πίσω από την πρωτοβουλία αυτή βρίσκεται η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Ανθρώπινοι Άνθρωποι» που συστήθηκε για την ανεύρεση και επισκευή χώρων κατάλληλων για τη στέγαση άστεγων και άπορων οικογενειών /
και ήδη η οργάνωση έχει απευθύνει έκκληση για προσφορά οικιακού εξοπλισμού (κρεβάτια, τραπέζια, καρέκλες, ηλεκτρικά είδη, κουβέρτες κ.ά.) για να εξοπλιστούν τα διαμερίσματα που θα φιλοξενήσουν τους αστέγους, ενώ κάνει γνωστό ότι προτεραιότητα θα δοθεί σε οικογένειες με παιδιά και ηλικιωμένους /
η κίνηση είναι περισσότερο από αξιέπαινη και ο πυρήνας της ιδέας σωστός και ρεαλιστικός /
δίπλα, όμως, σε αυτή την πραγματικότητα συνυπάρχει και μία άλλη, αρκετά διαφορετική, που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά και ο καθένας μας ξεχωριστά έχουμε την τάση να υποτιμούμε /
πιθανότατα γιατί το θέμα έχει από μόνο του μια δεδομένη συναισθηματική φόρτιση και θεωρούμε καθήκον μας να διατηρούμε τη φόρτιση αυτή όσο πιο ψηλά γίνεται /
δεν ξέρω αν είχατε κι εσείς την ίδια αίσθηση, αλλά τον περσινό χειμώνα έβλεπα λιγότερους αστέγους στους δρόμους /
φαίνεται πως η κινητοποίηση Δήμου και ΜΚΟ το δύσκολο 2011-2012, με τις χαμηλές θερμοκρασίες και την απότομη αύξηση των νεόπτωχων, δημιούργησε ένα πρώτο δίχτυ προστασίας για τις πιο δοκιμαζόμενες ομάδες της ελληνικής κοινωνίας /
όμως άστεγοι συνεχίζουν να υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και τον χειμώνα που αρχίζει σε λίγες εβδομάδες /
έχω την εντύπωση πως το «σύστημα» έχει φτάσει στα όριά του /
πολλοί από τους αστέγους που βλέπετε σε μόνιμα «στέκια» δεν θέλουν να πάνε σε κανένα ξενοδοχείο, σε καμία κοινωνική υποδομή, σε κανένα νοσοκομείο /
άντρες και γυναίκες του ΕΚΑΒ έχουν να σας αφηγηθούν πολλές ιστορίες με αστέγους που αρνούνται να μπουν στο ασθενοφόρο ή, ακόμα κι αν συναινέσουν στη διακομιδή τους, την κοπανάνε με την πρώτη ευκαιρία από το νοσοκομείο κι επιστρέφουν στο «σπίτι» τους, δηλαδή στον δρόμο /
θεωρητικά, οι σχετικές κοινωνικές δομές βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα αδιέξοδο: πώς να προσεγγίσουν αυτούς τους ανθρώπους που αρνούνται να «συνεργαστούν» με την «Πολιτεία», όχι εξαιτίας κάποιου καπρίτσιου αλλά επειδή τυχαίνει να είναι άρρωστοι; /
γιατί η μοναδική επιλογή που έχουμε είναι να αφήνουμε αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους στον δρόμο; /
σκέφτομαι, συγκεκριμένα, τους αστέγους έξω από τον σταθμό του μετρό στο Μοναστηράκι /
είχα ακούσει ότι η Αττικό Μετρό σχεδίαζε την απομάκρυνσή τους /
πολλοί θα διαμαρτυρηθούν /
όμως οφείλουμε να συμφωνήσουμε ότι αυτή η εικόνα δεν μας τιμάει /
δεν γνωρίζω την κατάσταση των ανθρώπων που κοιμούνται εκεί, τη σωματική ή την ψυχική τους υγεία, αλλά ένα υπεύθυνο κράτος έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί και τις πλειονότητες και τις μειονότητες /
στην περίπτωσή μας, να προσαρμόσει τις υποδομές του έτσι ώστε να συμπεριλάβει και τους αστέγους που θέλουν να μείνουν άστεγοι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους /
σηκώνοντας τα χέρια ψηλά απέναντι σε ένα υπαρκτό και παλιό πρόβλημα δεν βοηθάει ούτε τους μεν ούτε τους δε.
σχόλια