Η Ήπειρος είναι φημισμένη για την ποικιλία και τη μοναδική ποιότητα των γαλακτοκομικών και τυροκομικών της προϊόντων. Οι Δημήτρης και Γιώργος Μπούμπας φέρνουν τα καλύτερα τυροκομικά προϊόντα (και κάποια αλλαντικά) απευθείας από το παγωμένο Μέτσοβο. Για αυτούς είναι οικογενειακή υπόθεση. Έχουν κληρονομήσει την επιχείρηση «Βασίλειος Μπούμπας και υιοί» και την τεχνική από τις προηγούμενες 6 γενιές της οικογένειάς τους. Εκτός από τα τυροκομικά εμπορεύονται και κρασιά, ζυμαρικά και κάποια άλλα γαλακτοκομικά. Πριν από 50 χρόνια η ασχολία τους απέκτησε και εγκαταστάσεις. Το 1967 η επιχείρηση βραβεύθηκε για την άριστη ποιότητα των τυροκομικών της στην Ισπανία. Όλοι ξέρουν το ξακουστό παραδοσιακό μετσοβόνε, το καπνιστό τυρί και φυσικά τη φέτα Δωδώνης. Αυτά όμως που πρέπει οπωσδήποτε να πάρεις φεύγοντας από το συγκεκριμένο μαγαζί είναι 2: το τυρί με μπούκοβο και το τυρί με ρίγανη (12,80 το κιλό, τζάμπα πράμα για τέτοιο τυρί, δεν το συζητώ) και το γιδοτύρι (7,60 το κιλό, δεν πρόκειται να το βρεις αλλού στη Ήπειρο).

Τυροκομικά Προϊόντα Μετσόβου Βασίλειος Μπούμπας και Υιοί, Καλλάρη 37, τηλ: 2651035945

Η Ήπειρος συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Πολλά τα αγαθά που μπορεί να εξασφαλίζει κανείς από τον πλούτο της γης της. Για αυτό και ο Θωμάς Θαυμαστός εμπορεύεται βότανα (μελισσόχορτο, μέντα, βάλσαμο, άγριο μύρτιλο, άγριο τριαντάφυλλο, λουΐζα κ.α.). Από το κατάστημά του δεν λείπουν τα χειροποίητα ζυμαρικά, γλυκά του κουταλιού αλλά και τα κρασιά που λέγεται ότι είναι τα καλύτερα της Ηπείρου, τα κρασιά Ζίτσας. Τέλος, τα είδη λαϊκής τέχνης έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί είναι και αυτά χειροποίητα. Η Ήπειρος είναι, αν όχι το μόνο, από τα λίγα μέρη της Ελλάδας που μπορείς να βρεις προϊόντα από μανιτάρια. Ειδικά το γλυκό του κουταλιού είναι από τους πειρασμούς που πρέπει κάποιος να ενδώσει αν επισκεφθεί τα Γιάννενα.

Παραδοσιακά προϊόντα Θαυμαστός, Καραμανλή 41, τηλ: 6946839047

tip: Στη Βίτσα [περίπου 40 χλμ. από τα Γιάννενα] στο εστιατόριο Κανέλα και Γαρύφαλλο μαγειρεύουν μόνο συναταγές με μανιτάρια. Εκεί θα βρεις λικέρ μανιτάρι και μανιτάρι σε γλυκό του κουταλιού.

Ο Δημήτρης είναι φοιτητής στα Γιάννενα και είχε την ιδέα να φέρει το funbike στην πόλη η οποία, δυστυχώς, δεν προσφέρεται για ποδηλασία λόγω της ιδιόμορφης ρημοτομίας της και των όχι και τόσο υπομονετικών οδηγών της. Ένα θετικό στοιχείο είναι ότι τα περισσότερα αξιοθέατα της πόλης βρίσκονται γύρω παλιό κάστρο όπου υπάρχει ποδηλατόδρομος και ο γύρος του με ποδήλατο είναι μία πάρα πολύ απολαυστική εμπειρία, ιδιαίτερα τις ηλιόλουστες ημέρες. Με ένα πολύ μικρό ποσό κάποιος μπορεί να μοιραστεί ένα ποδήλατο (από 3 έως και 6 ατόμων) και να κάνει αυτή τη βόλτα βλέποντας μια πολύ ξεχωριστή πλευρά των Ιωαννίνων. Ξεκινώντας από το πάρκο Κατσάρη της Γαριβάλδη έχεις την επιλογή να κάνεις δύο βόλτες. Η μία είναι να πάρεις την ευθεία έχοντας ως προορισμό το Παραλίμνιο πάρκο (όπου υπάρχει ο μεγαλύτερος κινηματογράφος της πόλης, ένα μεγάλο κέντρο bowling, γηπεδάκια 5×5, μέρη για φαγητό και καφέ αλλά και πισίνες για τις ζεστές καλοκαιρινές ημέρες). Στο ενδιάμεσο θα βρεις το Du Lac, ένα από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία αλλά και το Κέντρο Παραδοσιακής Βιοτεχνίας Ιωαννίνων. Η άλλη είναι να κατευθυνθείς προς το μόλο έχοντας παράλληλα για θέα τη λίμνη και το εξωτερικό του κάστρου φτάνοντας στην πύλη του τελευταίου και μπαίνοντας μέσα. Μέσα στο κάστρο θα δεις το Δημοτικό Εθνογραφικό Μουσείο και αν δεν τα φτύσεις με το ποδήλατο μπορείς να βρεις στην πλατεία Κατσαντώνη το πιο ιστορικό καφέ του κάστρου, το Ιτς Καλέ (στην ακρόπολη με θέα τη λίμνη και τα Γιάννενα από ψηλά) και το Βυζαντινό Μουσείο.

Funbike Ioannina, Γιοσέφ Ελιγιά 27Α και Γαριβάλδη 13, τηλ: 6937383764

Τα Γιάννενα έχουν τεράστια παράδοση στην επεξεργασία του ασημιού και η λαϊκή τέχνη στην περιοχή ξεχωρίζει. Ο γλυκύτατος κύριος Νίκος Χαρίτος κατάγεται από το Σούλι. Είναι 54 ετών και ασχολείται με τη γιαννιώτικη παραδοσιακή τέχνη εδώ και 40 χρόνια! Έμαθε την τέχνη από μάστορα. Στο μαγαζί που είναι ιδιοκτήτης εδώ και 25 χρόνια φτιάχνει ειδικές κατασκευές και γενικά χειροτεχνήματα. Εμπορεύεται και κοσμήματα, χειροποίητα και αυτά, από άλλους Γιαννιώτες τεχνίτες.

Τα χειροποίητα δαχτυλίδια είναι εκπληκτικά τεχνήματα στο μαγαζί του κυρίου Νίκου. Όλα από ασήμι με σκαλισμένη λεπτομέρεια και σε τεράστια ποικιλία. Μπορείς να τα βρεις από 10 ευρώ (εντάξει, αγοράζεις τέχνη) έως και 50! Καθόλου άσχημα.

Εργαστήριο Παραδοσιακής Λαϊκής Τέχνης, Χαρίτος Νικόλαος, Ανεξαρτησίας 2, τηλ: 2651029200

Ένα όνομα, χίλιες γεύσεις! Μία ειδική κατηγορία από μόνο του. Δεν υπάρχει φοιτητής ή ντόπιος που να έχει καταφέρει να αντισταθεί στα ανεπανάληπτα γλυκά του Motley. Χρώματα, μυρωδιές που σου σπάνε τη μύτη, γεύσεις που σε εθίζουν.

Από 3 ευρώ take away και κάτω των 4 ευρώ για να τα απολαύσεις εκεί. Δεν είναι παραδοσιακά, αλλά αξίζουν.

Motley Coffeesweet, Μουλαϊμίδου 3, τηλ: 2651038310

Παρόλο που ο τόπος φημίζεται για τα κρασιά του, άλλο είναι το ποτό που φέρνει τους νέους πιο κοντά και τους ζεσταίνει τα παγωμένα και (επί μονίμου βάσεως) βροχερά βράδια του χειμώνα. Το τσίπουρο. Δεκάδες τα τσιπουράδικα στα Γιάννενα. Κάποια με ζωντανή μουσική, κάποια με πολύ στενούς χώρους, άλλα με θέα την όμορφη λίμνη. Αλλά όλα τους γεμάτα. Σχεδόν κάθε βράδυ. Και σχεδόν ασφυκτικά γεμάτα. Η κατανάλωση τσίπουρου, ούζου, ρακής, ρακόμελου και οινόμελου έχουν πρώτη θέση στις προτιμήσεις των θαμώνων. Όλα τους τα ποτά συνοδεύονται πάντα από τους δωρεάν μεζέδες που όλα σχεδόν τα τσιπουράδικα προσφέρουν. Βρίσκονται παντού. Στη Λεωφόρο Δωδώνης, επί του πλακόστρωτου στενού της οδού Ανεξαρτησίας, στη λίμνη, περιφερειακά του κάστρου και πίσω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στην Πλατεία Πάργης. Το Αμβραγώνιο, ειδικά όταν έχει καλό καιρό, βγάζει τα τραπεζάκια του έξω και επικρατεί ένας πανικός εμπνευσμένος από το αλκοόλ και το φαγητό.

Από τους παλιούς μέχρι και τους σύγχρονους Γιαννιώτες υπάρχει η παράδοση της απόσταξης του τσίπουρου. Το τοπικό τσίπουρο φτιάχνεται σαν τη γνήσια παραδοσιακή κρητική ρακή με τη διαφορά ότι η απόσταξη του γίνεται σε χαμηλότερη θερμοκρασία. Κατά κανόνα είναι χωρίς γλυκάνισο. Στο μεζεδοπωλείο του κυρίου Χρήστου το τσίπουρο είναι δικής του παραγωγής (και είναι κόλαση).

“Αμβραγώνιο”, Χρυσοστόμου Σμύρνης 1, τηλ: 2651034040

Το νέο αίμα των Ιωαννίνων μαζεύεται στις πλατείες και στα σχολεία για να επιδοθεί στο skating και να αναπτύξει τις δεξιοτεχνίες του στις φιγούρες με ποδήλατα. Κι όμως, υπάρχουν πάρα πολλοί skaters στα Ιωάννινα. Οι οποίοι όμως αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Δεν έχουν ένα δικό τους χώρο για να εκφραστούν με αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Από το να το αναδείξουν μέχρι και να το εξελίξουν. Θέλει ιδιαίτερη όρεξη και υπομονή για να μάθεις να skateάρεις! Τα παιδιά την έχουν. Αλλά έχουν το παράπονο ότι οι φορείς του Δήμου δεν τους δίνουν σημασία και δεν δίνουν βάση σε ό,τι τους ζητάται. Υπάρχουν πολλοί χώροι στα Γιάννενα οι οποίοι θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη δημιουργία ενός ειδικού χώρου. Αλλά δεν αξιοποιούνται. Το αποτέλεσμα είναι τα παιδιά αυτά να γυρνούν τις πλατείες και τα σχολεία και ο εξοπλισμός τους να υφίσταται φθορές (καθότι οι χώροι αυτοί δεν προσφέρονται) που οικονομικά είναι αρκετά βαριές για τους ίδιους.

Θα τους βρεις στην πιο κεντρική πλατεία της πόλης, την πλατεία Πύρρου, απέναντι από τη Νομαρχία, ο αντίστοιχος Μπακάκος των Ιωαννίνων. Επίσης μέρη που προσφέρονται για “κόλπα” είναι η Πανεπιστημιούπολη, διάφορα σχολεία με πιο δημοφιλές αυτού της Ζωσιμαίας σχολής και στην είσοδο της κωπηλασίας στη Λιμνοπούλα (λίγο πιο έξω από το κέντρο).

Ο άνθρωπος που δεν έχει δοκιμάσει γιαννιώτικα σιροπιαστά δεν έχει γνωρίσει την πραγματική ευτυχία της ζωής (!) και πρέπει να αποπειραθεί άμεσα. Εμείς επισκεφθήκαμε το κατάστημα Κολιονάσιος όπου υπάρχουν από τα πιο παραδοσιακά σιροπιαστά γλυκά των Ιωαννίνων. Το καλό με τα συγκεκριμένα είναι ότι μπορεί κάποιος να τα προμηθευτεί από τα καταστήματα Κολιονάσιος των Ιωαννίνων, από το κατάστημα στο metro mall των Αθηνών αλλά ακόμη και από το εξωτερικό. Η χάρη του παραδοσιακού γιαννιώτικου γλυκού έχει φτάσει πλέον σχεδόν σε όλη την Ευρώπη αλλά και στην Αμερική.

Δεν έχει σημασία το τι γλυκό θα έχεις στη σακούλα σου φεύγοντας από τον Κολιονάσιο αν η σακούλα σου δεν περιλαμβάνει τον παραδοσιακότατο Γιαννιώτικο μπακλαβά. Είναι μεγάλα ρολά τυλιχτού μπακλαβά που περιέχουν κανταΐφι, καρύδι και αμύγδαλο. Η παράδοση θέλει ο μπακλαβάς αυτός να βγαίνει στα σαλόνια των σπιτιών για τα Χριστούγεννα και για τους γάμους των ντόπιων. Μπορείς να τον βρεις σε ποικιλίες χωρίς βούτυρο γύρω στα 8 ευρώ το κιλό και σε άλλες με βούτυρο (γράφω και λιγώνομαι, μιλάω σοβαρά) σε τιμές από 10 ευρώ το κιλό.

“Κολιονάσιος”, τηλ: 2651096300, www.baklavas.gr

ΣΚι άλλο finger food! Σε γλυκάκι, αυτή τη φορά. Ένα, επίσης, πολύ μικρό μαγαζάκι από το οποίο μπορείς να γευθείς την αξία ενός λουκουμά φτιαγμένου με τα πιο αγνά υλικά. Λουκουμάδες με μέλι, με σοκολάτα γάλακτος ή υγείας, με λευκή σοκολάτα ή με φράουλα. Λουκουμάδες με παγωτό, μηχανής ή φρέσκο! Λουκουμάδες με γέμιση. Γαρνιτούρα στους λουκουμάδες. Οι πάστες και οι καφέδες είναι το λιγότερο σε σχέση με τους λουκουμάδες για τους οποίους ο κόσμος κάνει ιδιαίτερο ντόρο όταν λιγουρεύεται γλυκό.

“Loukoumania”, Αβέρωφ 97, τηλ: 2651302842

Σαν βγεις στον πηγαιμό για το νησάκι προετοιμάσου ψυχολογικά να φας βατραχάκι. Παίρνεις το καραβάκι, λοιπόν, από το μόλο και με ένα πάρα πολύ μικρό αντίτιμο, σε λιγότερο από δέκα λεπτά είσαι στο νησάκι των Ιωαννίνων. Κατά τη διάρκεια της πλεύσης σου προς τα εκεί θα δεις στη λίμνη Παμβώτιδα βουτηχτάρια -παπάκια που βουτάνε με το κεφάλι σε ένα σημείο και μετά από λίγο τα βλέπεις να αναδύονται από ένα πιο μακρινό σημείο. Είναι διασκεδαστικά. Το τζαμί της ακρόπολης μέσα από το κάστρο φαίνεται καθαρά.

Μόλις φτάσεις θα δεις μπροστά σου ταβέρνες. Ταβέρνες που σε δελεάζουν να φας βατραχοπόδαρα, καραβίδες, καραβιδομακαρονάδα, χέλι, παχιούς κυπρίνους και άλλα λιμνοποταμίσια εδέσματα. Πολύς ο κόσμος που σπεύδει να τα δοκιμάσει, ο περισσότερος από περιέργεια.

Μπαίνοντας στα ενδότερα του νησιού βλέπεις κόσμο μεγάλων ηλικιών, μόνιμοι κάτοικοι που είναι τόσο φιλικοί και πρόσχαροι (γύρω στους 200 στο σύνολο). Μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα ποδήλατα του Δήμου για να κάνεις τη βόλτα σου χαζεύοντας τα τοπία.

Πράσινο, μικρές πλατείες, μαγαζιά αλλά και μνημειακοί χώροι. Έξω από κάθε ταβέρνα υπάρχουν μεγάλα ενυδρεία με όλους τους ζωντανούς οργανισμούς που πρόκειται, ενδεχομένως, να γευτείς.

Τα μαγαζιά συνοψίζουν όλα αυτά για τα οποία τα Γιάννενα φημίζονται. Ασημένια και άλλα μεταλλουργικά τεχνήματα με κύρια πρωταγωνιστικά αντικείμενα τους ναργιλέδες, τα όπλα, τα κοσμήματα, και τα εξαρτήματα για τα ρούχα στα οποία σκαλίζεται με λεπτομέρεια μέχρι και η φιγούρα του προστάτη των Ιωαννίνων, Αγίου Γεωργίου του Στρατηλάτη. Παραδοσιακά γλυκά (σιροπιαστά, του κουταλιού, από μούστο και καρπούς) και αλκοόλ που ρέει άφθονο στους δρόμους όλου του νησιού. Βγαίνεις γκολ με μία και μόνο βόλτα αφού όλοι οι μαγαζάτορες σε τρατάρουν (από γλυκά μέχρι τσίπουρα και λικέρ, κυρίως με κανέλα). Η ξυλουργική τέχνη έχει και αυτή το ρόλο της στο νησί. Όλα αυτά είναι αρκετά οικονομικά αν αναλογιστείς την αξία του παραδοσιακού.

Στην άκρη του νησιού με θέα τη λίμνη Παμβώτιδα μπορείς να κάνεις μια περιήγηση στο μουσείο του Αλή Πασά. Εκεί βρίσκεται το εξοχικό του, ένα εικονοστάσιο, το μουσείο επαναστατικής περιόδου, κρύπτες στη φύση όπου οι κάτοικοι κατέφευγαν για να σωθούν από τους βομβαρδισμούς των Γερμανών και εκθέματα από τα οποία μπορεί κάποιος να καταλάβει από πού προέρχεται η έκφραση “Πασάς στα Γιάννενα”. Λοιπά εκθέματα είναι οι παραδοσιακές στολές του τόπου και της περιφέρειας, οπλισμός και κοσμήματα της εποχής καθώς και η αυθεντική στολή της Κυρα Βασιλικής, της συζύγου του Αλή. Δυστυχώς, η αυθεντική φορεσιά της κυρά Φροσύνης βρίσκεται στην Αθήνα. Οι τουρίστες έμοιαζαν να είναι εντυπωσιασμένοι από τον κήπο και τη θέα του εξωτερικού χώρου του Μουσείου.

Πηγαίνεις, χαζεύεις, τρως, πίνεις, αγοράζεις σουβενίρ, γλυκά και ποτά για προσωπική χρήση ή δώρα και παίρνεις το καραβάκι του γυρισμού. Αλλά σίγουρα θα θέλεις να γυρίσεις κάποια στιγμή!

*Ευχαριστούμε την ταβέρνα Κυρά Βασιλική για τη φιλοξενία

Εντυπωσιακό τόσο από έξω όσο και από μέσα. Το αγκαλιάζει ένα μεγάλο μέρος της λίμνης και ένα μέρος του απόκεντρου της πόλης. Μέσα στο κάστρο θα περιπλανηθείς σε στενάκια, θα χαθείς, θα πατάς μόνο σε πέτρα και γύρω σου θα βλέπεις σπίτια χτισμένα με πέτρα. Από τα πιο παλιά μέχρι και τα πιο σύγχρονα. Πράσινο παντού, άτομα κυρίως μεγάλων ηλικιών (έχουν να σου πουν ένα σωρό ιστοριών), πύλες που σε οδηγούν στην άλλη άκρη της πόλης χωρίς να μπορείς να καταλάβεις το πώς έφτασες εκεί. Όλα τα μαγαζάκια παραδοσιακά διακοσμημένα.

Χειρόγραφες ταμπέλες φτιαγμένες από ξύλο με χρώμα και ζωηράδα. Γύρω από τους κορμούς πολλών δέντρων υπάρχουν τυλιγμένα χειροποίητα πλεκτά (αρκετά πρωτότυπο και διασκεδαστικό) δίνοντας μια πινελιά ζωντάνιας στη βόλτα σου.

Φυσικά, υπάρχει και το στοιχείο του μουσείου. Το ένα μουσείο είναι το Δημοτικό όπου βρίσκεται τζαμί του Ασλάν Πασά μαζί με το Μαυσωλείο, τα λουτρά και την Εστία. Βρίσκεται στην άτυπη ακρόπολη του κάστρου από όπου η θέα είναι μοναδική. Όλα τα Γιάννενα πιάτο! Με τη λίμνη να δίνει το τελειωτικό χτύπημα του οφθαλμόλουτρου.

Ένα ακόμη μουσείο είναι το Βυζαντινό. Βρίσκεται στην οφίσιαλ ακρόπολη. Με το που διασχίσεις την πύλη της ακρόπολης βλέπεις ένα μέρος καταπράσινο με παλιά κτίρια τα οποία τώρα έχουν γίνει μουσεία, το Φετιχέ τζαμί του Αλή Πασά αλλά και τον τάφο του και μπορείς να απολαύσεις τον καφέ σου στο ιστορικό Ιτς Καλέ έχοντας θέα όλα τα Γιάννενα (με καλύτερο οπτικό πεδίο από ότι από την ακρόπολη του Δημοτικού Μουσείου).

Το “Riza”, το πρώτο άλμπουμ των Villagers of Ioannina City ήταν από τις πιο όμορφες μουσικές εκπλήξεις του. Εμφανίστηκε απρόσμενα τον Απρίλιο του 2014 στο bandcamp και απέκτησε αμέσως φανατικούς οπαδούς. Πλέον οι συναυλίες τους είναι sold-out όπου και να παίξουν. Ο λόγος βρίσκεται στο γεγονός ότι είναι από αυτά τα σπάνια υβριδικά άλμπουμ που ξεπηδούν κάθε λίγο και λιγάκι από το πουθενά ή στην συγκεκριμένη περίπτωση από την βορινή Ήπειρο.

Οι Villagers of Ioannina City ή πιο σύντομα VIC είναι ο Αλέξης [κιθάρα/φωνή], ο Άκης [μπάσο], ο Κωνσταντής [κλαρίνο, φωνητικά] και ο Αχιλλέας [πλήκτρα]. Οι περισσότεροι ζουν στα Γιάννενα εκτός από τον Κωστή που μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Αθήνας και Κόνιτσας. Παίζουν μουσική μαζί από παιδιά και ως VIC από το 2007.

«Όταν ήμασταν πιο μικροί και παίζαμε μουσική (ήμασταν οι VICROYAL τότε) σκεφτόμασταν πως να πούμε το συγκρότημα. Κάποιος είπε VIC. Το κρατήσαμε, μετά είπε να βάλουμε τελείες ανάμεσα. Τι θα λένε οι τελείες; Villagers of Ioannina City. Είμαστε και από χωριά αλλά μένουμε στα Γιάννενα. Έτσι έγινε. Είναι παιδική σκέψη, δεν κρύβει κάποια μεγάλη ανάλυση και αναζήτηση», λέει ο Αλέξης.

Το “Riza” είναι το πρώτο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ –είχε προηγηθεί ένα πρόμο το 2010- και τους πήρε 4 χρόνια για να τελειώσει.

«Είναι αρκετά προφανές το όνομα πιστεύω. Έχει να κάνει με τις μουσικές μας ρίζες, αλλά είναι και η δική μας ρίζα, μιας και είναι ο πρώτος μας δίσκος».

Μέσα σε αυτό συνδυάζουν το stoner rock με την ελληνική παραδοσιακή μουσική, συγκεκριμένα τα Ηπειρώτικα. Το πετυχαίνουν με τον πιο απλό τρόπο στον κόσμο. Εισάγουν τον ήχο του κλαρίνου σε αμιγώς ροκ κομμάτια και διασκευάζουν μερικά κλασικά παραδοσιακά τραγούδια με ηλεκτρικές κιθάρες.

Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι παίζουν ροκ μουσική, «απλά χρησιμοποιούμε στη μουσική μας και παραδοσιακά όργανα. Στο δίσκο, βέβαια, έχουμε πατήσει πάνω σε κάποια παραδοσιακά ηπειρώτικα τραγούδια, ρυθμούς και μελωδίες, αλλά η μουσική μας είναι ροκ. Ο συγκεκριμένος δίσκος έχει ένα συγκεκριμένο ύφος, μια “θεματική” αν θες, την Ήπειρο σαν ήχο και ατμόσφαιρα. Από τα τραγούδια που παίζαμε βάλαμε μέσα αυτά που ακουμπούσαν αυτή τη “θεματική” περισσότερο. Το ότι πήρε 4 χρόνια να βγει, εξαρτήθηκε από πολλούς παράγοντες. Οικονομικούς, διαθέσιμου χρόνου, τυχαίους λόγους, γενικά βγήκε με τους ρυθμούς μας. Τότε νιώσαμε ότι ο δίσκος είναι ολοκληρωμένος».

Το αποτέλεσμα όμως δεν φαίνεται να θέλει να ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο είδος από τα δύο. Δίνει μια φρέσκια ματιά στο κουρασμένο stoner μουσικό ιδίωμα αλλά ταυτόχρονα το κλαρίνο χρησιμοποιείται με μοναδικό τρόπο χωρίς να χάνει τον εξωτισμό του και χωρίς να εντάσσει το άλμπουμ στην κατηγορία του έντεχνου ή της τζαζ ή ακόμη και του μέταλ.

Σίγουρα, όμως, δεν αποσκοπούν σε κάποιου είδους παρθενογένεση. Πριν από αυτούς υπήρχαν π.χ. οι Mode Plagal, αν πρέπει να αναφερθεί κάποιο όνομα. Αν και οι VIC δεν τζαζίζουν. Αλλά ακόμη κι αν θέλουμε να το πάμε πιο πίσω, υπήρχαν άφθονα παραδείγματα μουσικών και συγκροτημάτων την δεκαετία του ’60 που επιχείρησαν το ίδιο πράγμα, να ενώσουν δηλαδή την δημοτική παράδοση με δυτικούς μοντέρνους ήχους, κυκλοφορώντας μερικούς από τους πιο σημαντικούς δίσκους της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Αν κάπου όμως πρέπει να τοποθετηθεί, ίσως είναι καλύτερα δίπλα σε έργα όπως ο Μπάλος του Σαββόπουλου. Κρύβει το ίδιο πνεύμα πειραματισμού σε κομμάτια όπως το “Tabourla” με τον άναρχο χαρακτήρα του. Μια πρωτότυπη σύνθεση τους και όχι διασκευή, που τραγουδάει ο Ηρακλής Κακαβός με το ψευδώνυμο «Ιωαννιτών Κανείς» ή Ioanninas nobody και που το συγκρότημα δεν θέλει να σχολιάσει.

Για να γυρίσουμε στο κλαρίνο, όμως, που είναι ο κύριος πρωταγωνιστής τoυ “Riza”, η ιδέα τους ήρθε ξαφνικά «Πιο πριν που ήμασταν κιθάρα-μπάσο-τύμπανα και τζαμάραμε υπήρχε στη μουσική μας αυτό το ηπειρώτικο στο ρυθμό, στις μελωδίες, στην όλη ατμόσφαιρα γενικά. Μετά από κάποιο καιρό είπαμε “δεν βάζουμε και κλαρίνο;” Πιστεύαμε ότι θα ταιριάξει. Και τελικά βάλαμε. Από την πρώτη κιόλας πρόβα ήταν ωραία. Όσον αφορά τα ηπειρώτικα, ίσως τα διαλέξαμε επειδή είναι πιο μελαγχολικά, πιο βαριά, επειδή είμαστε από την Ήπειρο. Σίγουρα τα ακούγαμε και περισσότερο. Δεν ξέρω, μας βγήκε.Ροκ και μέταλ, είναι η μουσική που μας αρέσει να παίζουμε και να ακούμε από παιδιά που είμαστε μαζί».

Και όσο κι αν φαίνεται περίεργο, δεν έχουν επηρεαστεί από τα πανηγύρια της περιοχής τους όπως θα περίμενε κανείς. Ή, μάλλον, έχουν επηρεαστεί με διαφορετικό τρόπο. Όπως αναφέρει ο Αλέξης, «σίγουρα μας επηρέασαν, από την απέναντι. Τα ακούγαμε και λέγαμε τι χάλια ήχος και προσέγγιση είναι αυτή πάνω σε ωραία τραγούδια (γέλια). Αναφέρομαι στο 90% τον πανηγυριών, γιατί από την άλλη, κάποιες άλλες παραδοσιακές κομπανίες μας έχουν διδάξει μουσικά με τον τρόπο που παίζουν αυτή τη μουσική, και θα θέλαμε αυτές να ακούμε στα πανηγύρια που πάμε».

Οι VIC όμως το τελευταίο διάστημα φημολογείται ότι κάνουν και μερικά από τα πιο συναρπαστικά live της εγχώριας σκηνής. Δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που κατεβαίνουν στην Αθήνα παίζουν και μεγαλύτερους χώρους και αποκτούν περισσότερους φίλους.

Και όσο για το αν η μουσική τους είναι underground, ο Αλέξης αναφέρει: «Τι να σου πω, πρέπει να ορίσουμε τι εννοείς εσύ underground, τι εννοώ εγώ και τι καταλαβαίνει κάποιος που το διαβάζει. Το σίγουρο είναι ότι πάνω απ’ όλα παίζουμε μουσική που να γεμίζει εμάς, χωρίς να σκεφτόμαστε αν αυτό είναι για λίγους, πολλούς, ή και για όλους. Αρκεί που είναι για εμάς». Και συνεχίζει «Τίποτα δεν είναι απαραίτητο, η μουσική δεν έχει συγκεκριμένους δρόμους που πρέπει να πάρεις. Αυτό που εγώ πιστεύω είναι ότι όσο περισσότεροι μουσικοί και συγκροτήματα παίζουν αυτό που νιώθουν και αυτό που τους βγαίνει χωρίς κόμπλεξ και χωρίς να τους νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι παρά μόνο η δική τους αισθητική, όλο και καλύτερη, πιο ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα μουσική θα έρχεται στα αυτιά όλων μας».

http://vicband.bandcamp.com/album/riza
http://vicband.bandcamp.com/album/zvara-karakolia-ep

Το ipirotakis.gr είναι ένα σύγχρονο διαδικτυακό λεξικό με σκοπό την διάσωση της ηπειρώτικης τοπικής διαλέκτου. Το λεξικό είναι για όλα τα ηπειρωτάκια που θέλουν να θυμηθούν αγαπημένες φράσεις της γιαγιάς και του παππού αλλά και όλους όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν ηπειρώτικα.

Οι γεωγραφικές διάλεκτοι της Ελληνικής γλώσσας χωρίζονται σε δύο κύριες ομάδες, τις βόρειες και τις νότιες. Η Ηπειρώτικη περιλαμβάνεται στις βόρειες διαλέκτους μαζί με τη Ρουμελιώτικη, τη Θεσσαλική, τη Μακεδονικήκαι τη Θρακική. Τα βασικά χαρακτηριστικά της ηπειρώτικης διαλέκτου είναι

α) Aποβολή του άτονων [i] και [u], π.χ. χέρ (χέρι), πηγάδ (πηγάδι), σκλι (σκυλί),τ” Χαρ (του Χάρου), στ” Λαμπ τς μυλ (στου Λάμπου τους μύλους), πλάου(πουλάω), δλεβ (δουλεύει) κλπ. και

β) στένωση των άτονων [e] (ε και αι) και [ο] (ο και ω) σε [i] και [u] αντίστοιχα: π.χ. φιγγάρ” (φεγγάρι), χουράφ” (χωράφι).

Αν ακούς την ηπειρώτικη διάλεκτο και δεν είσαι από εκεί είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις τις λέξεις, αν όμως τις δεις γραμμένες, έχεις υπόψιν σου τα παραπάνω δύο χαρακτηριστικά και αν διαβάσεις προσεκτικά, μπορείς να καταλάβεις σχεδόν τα πάντα. Πίσω από την προσπάθεια του ipirotakis.gr βρίσκεται μία ομάδα Ηπειρωτών που δεν θέλουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους. Το μόνο που θέλουν είναι να μοιραστούν με τον κόσμο την αγάπη τους για την ηπειρώτικη διάλεκτο και να φτιάξουν ένα μεγάλο αρχείο για όλους. Μιλήσαμε με έναν από τα ipirotakia και μας έβαλε κάπως στο κλίμα.

Μα ποιος είναι ο ipirotakis.gr;
Ο ipirotakis ίνι ιένα πιδί μάλαμα, απ΄τνΉπειρο. Νέου, ουραίου δε ξέρω αλλά η θειάτ η Νούλα τ΄λέει πως ίνι τουμορφότερου! Τονίνε στ’φούριατ λόγω τσ’ηλικίασ΄τ.

Τι θέλει να πετύχει;
Τίποτις, τι να πετύχ. Ζει και μεγαλών όπους όλ. Με τσ’λεξούλεστ τσ’ωραίες, τς’φράις απ’τη γιαγιούλατ .

Πώς τα καταφέρνει;
Τα φέρν τσαδώθε τσακίθε, μίνια καλά μίνια ζαβά.

Θα τα καταφέρει τελικά;
Αμτί θα καν! Έχ αγάπες πουλλές ολούθε. φιλς καλούς!

Υπάρχει κανένα κόλπο για να καταλάβεις τη διάλεκτο;
Τι κόλπο μάναμ, έτς γεννήθκε! ίνι στ’καθημερνότητάτ.

Μένουν πολλοί νέοι στην Ήπειρο;
Ιεεεεε, τίγκα νιούδια! Ξερς τι όμορφα ίνι δώϊας; Χάνς αν δε ξερς. Θανάρθς καμίνια βουλτίτσα;

Οι νέοι στην Ήπειρο την μιλάνε τη διάλεκτο;
Άλ ναι, άλ όχ. Ξέρς οι νέοι τώραϊας έχουν παρ του δρόμς, σπουδάσνε, φίφκαν απ’τα χωριά. τι νόμσες; Αλ γύρσαν κι αλ έμναν στα ξένα.

Τι κάνει ο ηπειρωτάκης στον ελεύθερό του χρόνο;
Διασκεδάζ, φοράει τσ’τεννούλεσ’τ να βγει για βουλτίτσες με το σκλί, μπαίν” φεισμπούκ, καν αθλήματα, βγαιν για πουτάκια, αλωνίζ βασκά. Γκιζερέει ολ μέρα σαν σοκακιάρς.

Πώς την πέφτει σε γκόμενες;
Οι τσούπρες ίνι του ατού’τ. Βλέπς έχ κ μστάκ παλκαρίσιο! χαλεύ” κάργα! Όλο λούσια τονίνε μπας κι βρει νύφ.

Πώς διασκεδάζει;
Άμα σπού δε θα πστεύς! Νομίιιζς οτ θανάνε μι ένα κλαρίνο στ’αυτί; Κανς λάθους!

Πώς τσακώνεται;
Ούι! Τσακώνεται ο ipirotakis ωρέ κοπέλα;

Πώς στεναχωριέται;
Περιμένς να βάζ τα κλάματα σα κούτσκό; Να σκούζ; Κάθεται στ’γωνίτσα’τ ήσχος κι ωραίους κι σκέπτειτι! Τ’βρίσκ τ’λύσ μόνοστ.

Πώς τρολάρει;
Δε κάν τέτοια! Αυτού που’σι συ στν’Αθήνα κάντι όλο μπαγαμποντιές! Ο ipirotakis ίνι αυθεντκός! Αστέρ κι παλκάρ!

Ποια θεωρούνται τα καλά και ποια τα κακά του Ηπειρώτη;
Α σ’δώκω μίνια ορμίνια. Οι Ηπειρώτες ίνι ψχούλες να ξερς! Αν σ’τύχ καϊένας γαμπρός, τύλξτον να σουθείς!

Οι Ηπειρώτες τι γνώμη έχουν για τους Αθηναίους;
Tσ’πρωτευουσιάνς όπως τσ’λέμε ιμίς, ααα; Μια χαρά πιδιά. Γέμσαν με μούσια κι ζουγραφιές στα χέρια! ετς ίνι κ του πιδί τσ’Μήτσαινας που γύρσε προψές. Πίρι πτυχίου. Ετς είπι τλάχιστον. πστεύες ισί οτ” πήρε; Αμτί!

Ποιο είναι το πιο όμορφο μέρος στην Ήπείρο;
Τήρα! Πστεύου πως η Ήπειρος τν’ίνι ευλογημέν! Θες βνα; Θες να πας ζντ’παραλία; Ιστουρία κι κληρουνουμιά; Πουτάμια; Δάσια; Χουριά; Πόλς; Οτ’θες ισί! Τα’χ όλα μπιτ! Δε μασ’λειπ τίποτα!

Και ποιο είναι το πιο νόστιμο φαγητό;
Μπλατσάρα με γιαγούρτ… Αλλά κι μια πρατίνα ντ’τσάκζα τώραϊας μι μια κοακόλα!

Εάν χρειάζεστε μετάφραση στείλτε στον ipirotaki να σας βοηθήσει:

[email protected]
https://www.facebook.com/ipirotakis
http://www.ipirotakis.gr/