[Απόδοση: Δημήτρης Κυριαζής]
Στις 9 Μαΐου 1950, ο Robert Schuman κάθησε στο γραφείο του στο Υπουργείο Εξωτερικών της Γαλλίας και μπροστά από ένα πλήθος καμερών απευθύνθηκε στους Ευρωπαίους. Τα λόγια του έγιναν γνωστά ως η «Διακήρυξη της 9ης Μαΐου», η ιδρυτική στιγμή της ευρωπαϊκή ενοποιητικής διαδικασίας που επρόκειτο να ξεκινήσει. 9 Μαΐου είναι η «Μέρα της Ευρώπης» -η μέρα που η ήπειρός μας ξεκίνησε να ενώνεται οικονομικά και πολιτικά. Αυτή η διαδικασία, που ξεκίνησε από τις κυβερνήσεις έξι κρατών, επεκτάθηκε με το χρόνο. Οδήγησε στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 28 κρατών που ξέρουμε σήμερα.
Στις 9 Μαΐου 1950 η Ευρώπη ήταν διαιρεμένη. Το κάλεσμα για ενότητα του Robert Schuman δεν μπορούσε να ακουστεί πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα. Η Ελλάδα μόλις είχε βγει από τον εμφύλιο πόλεμο. Από τις τρεις χώρες του Νότου που γνώρισαν δικτατορίες μετά το 1945, η Ελλάδα ήταν η πρώτη που προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το 1981. Η Ελλάδα πάντοτε ενέπνεε την Ευρώπη. Μετά το 1974, η Ευρώπη μπορούσε επιτέλους να ξεκινήσει να εμπνέει και την Ελλάδα. Η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και έπειτα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έφερε ανάπτυξη, ευημερία και αυτοπεποίθηση.
Σήμερα οι Έλληνες φοβούνται ότι η Ευρώπη δεν είναι πια δίπλα τους. Σε ολόκληρο το Νότο της Ηπείρου μας, οι λαοί αισθάνονται ότι η Ευρώπη τους απογοητεύει. Και έτσι είναι. Η Ευρώπη που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 63 χρόνια δεν είναι αυτή που πολλοί ονειρεύονταν. Είναι σε μεγάλο βαθμό μια Ευρώπη των αγορών, των οικονομικών, των συμφερόντων. Δεν είναι ακόμα μια Ευρώπη των λαών, όπως ήθελαν οι Ιδρυτικοί Πατέρες και δικαιούνται οι Ευρωπαίοι.
Στον πυρήνα της Ευρώπης υπήρχε εξαρχής η αλληλεγγύη και η αληθινή αλληλεγγύη πρέπει να γίνει ξανά ο κανόνας. Αυτό θα γίνει μόνο αν αφεθούμε να πάρουμε έμπνευση από τη δύναμη και το μεγαλείο μιας ενωμένης Ευρώπης, που κατέχει μια υπερήφανη θέση στον κόσμο. Καμία από τις ευρωπαϊκές χώρες δεν θα μπορούσε να διαδραματίσει τον παγκόσμιο ρόλο που η ενωμένη Ευρώπη μπορεί. Μόνοι μας είμαστε έρμαια της τύχης. Μαζί, ελέγχουμε τη μοίρα μας.
Σήμερα, 63 χρόνια έχουν περάσει από τη διακήρυξη του Robert Schuman. Σε αυτά τα 63 χρόνια η ιδέα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης έχει διανύσει μεγάλη απόσταση. Έχει οπισθοδρομήσει αρκετά, αλλά ως τώρα κάθε κρίση αποτελούσε το αρχικό σημείο μεγαλύτερης προόδου στην ενοποιητική διαδικασία. Αυτό πρέπει να ξαναγίνει. Δεν πρέπει να αφήσουμε την κρίση να κερδίσει την Ευρώπη.
Στην Ελλάδα, είναι καιρός να αλλάξουν οι ρόλοι. Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να είναι -ή να θέλει να είναι- το θύμα. Η Ελλάδα πρέπει να αρχίσει να προτείνει, να συμβάλλει, να εμπνέει ξανά. Η Ελλάδα πρέπει να ξαναγίνει κινητήρια δύναμη στην Ευρώπη. Αυτή είναι η κληρονομιά της. Αυτή πρέπει να είναι η φιλοδοξία της.
[Ο Frank Engel συνεχίζει στα Ελληνικά]
Άρχισα να μαθαίνω ελληνικά γιατί εμπνεύστηκα από την ελληνική κληρονομιά. Πιστεύω σε ένα ανανεωμένο ελληνικό όραμα για την Ευρώπη. Η Ελλάδα είχε πάντα φίλους, σε όλη την ήπειρο, αλλά ήμασταν πολύ σιωπηλοί για πολύ καιρό. Πρέπει να κάνουμε θόρυβο τώρα. Όχι τον άγονο θόρυβο των διαδηλώσεων στη πλατεία Συντάγματος. Αλλά τον δημιουργικό θόρυβο ανθρώπων που στέκονται σταθερά στα πόδια τους και ξέρουν ποιόν δρόμο βαδίζουν. Είναι ο ευρωπαϊκός δρόμος που πρέπει όλοι μαζί να πάρουμε.
σχόλια