ΑΠΩΛΕΙΕΣ
Απώλειες Η δίκη του Αδόλφου Άιχμαν
Πριν 56 χρόνια, άρχιζε η δική του πρώην συνταγματάρχη των SS και κύριου εκτελεστή του σχεδίου της εξόντωσης του Εβραϊκού λαού στις χώρες του ΙΙΙ Ράιχ, Αδόλφου Άιχμαν. Η πολύκροτη αυτή δίκη που ονομάστηκε "δεύτερη Νυρεμβέργη", κράτησε 8 μήνες και κατέληξε στην θανατική καταδίκη του Άιχμαν. Ήδη από το 1939, ο Άιχμαν είχε αποδείξει τις ικανότητες του στη μαζική εκτόπιση των Εβραίων της Αυστρίας. Από το 1942 μέχρι το 1945, ορίστηκε "αρχιτέκτονας της τελικής λύσης", σχεδιάζοντας και οργανώνοντας τη μεταφορά των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Υπερηφανευόταν ότι είχε οδηγήσει στο θάνατο πέντε εκατομμύρια Εβραίους. Μετά τον πόλεμο, βρήκε καταφύγιο στην Αργεντινή χάρη στη συνενοχή εκκλησιαστικών κυκλωμάτων και αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών. Εκεί τον εντόπισε το 1959 η Μοσσάντ που οργάνωσε και την απαγωγή του, δίνοντας έτσι στην κυβέρνηση του Μπεν Γκουριόν την ευκαιρία να επιχειρήσει μια "κάθαρση" που θα ενίσχυε την εθνική ενότητα του κράτους του Ισραήλ.
Η είσοδος του στρατοπέδου του Birkenau (Auschwitz II).
H "Ράμπα του Θανάτου". Στο βάθος, οι καπνοδόχοι ανήκουν στα κρεματόρια ΙΙ και ΙΙΙ.
"Ήμουν στο στρατόπεδο του Bergen-Belsen όταν είδα αυτό το ραχητικό ανθρωπάκι που κούτσαινε και ήταν σφιγμένο μέσα στη στολή του, να έρχεται και να επιθεωρεί το στρατόπεδο. Τον είδα, αυτόν τον τρομερό δήμιο, να περπατάει περήφανος και να κοιτάει με ένα βλέμμα γεμάτο περιφρόνηση τους εξουθενωμένους ηλικιωμένους και τους ημιθανείς εφήβους" (από την κατάθεση του Ivo Goldberg).
Η δίκη άρχισε στην Ιερουσαλήμ στις 11 Απριλίου του 1961.
Στιγμιότυπο από τη δίκη του Άιχμαν
Λιποθυμία του μάρτυρα Yehiel Dinur Katzetnik στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Η φιλόσοφος Hannah Arendt παρακολούθησε τη δίκη ως απεσταλμένη του αμερικανικού περιοδικού New Yorker. Εκεί θα διατυπώσει την άποψη της περί "κοινοτοπίας του κακού", εστιάζοντας στη γραμμή υποστήριξης του Άιχμαν που παρίστανε μέχρι το τέλος τον ιδεαλιστή που εκτελούσε διαταγές.
Ο Άιχμαν στο κελί του. Οι 22 φρουροί που επιλέχθηκαν δεν έπρεπε να έχουν καμία συγγένεια με θύματα των στρατοπέδων προς αποφυγή εκδικητικών πράξεων εις βάρος του κρατουμένου.
Ιατρική εξέταση στη φυλακή.
Κρατούμενος - πρότυπο στη φυλακή της Χάιφα. Καταδικάστηκε σε θάνατο στις 11 Δεκ. του 1961 και απαγχονίστηκε την 1η Ιουνίου του 1962. Ο Shalom Najar, ο δήμιος του, περιέγραψε αργότερα τις τελευταίες στιγμές του Άιχμαν στην αυλή της φυλακής : "Ήμασταν εκεί μόνο ο Άιχμαν κι εγώ. Στεκόμουν στο ένα μέτρο απέναντι του και τον κοιτούσα στα μάτια. Αρνήθηκε να του καλύψω τα μάτια και φορούσε ακόμη τις συνηθισμένες καρό παντόφλες του. Τράβηξα το μοχλό και έπεσε, αιωρούμενος στην άκρη του σχοινιού". Οι στάχτες του σκορπίστηκαν, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία, στη Μεσόγειο, αλλά έξω από τα χωρικά ύδατα του Ισραήλ, για να μην τα "μολύνουν".
Το 1948, όταν κρυβόταν στη Γερμάνια με την ιδιότητα του κτηνοτρόφου.
To έγγραφο που του προμήθευσε το δίκτυο του επισκόπου Alois Hudal -ένα από τα κύρια δίκτυα φυγάδευσης Γερμανών εγκληματιών πολέμου- για να κρυφτεί με το όνομα Riccardo Klement στην Αργεντινή.
Στο κατάστρωμα του πλοίου, ταξιδεύοντας προς Αργεντινή (1950).
Ο "Riccardo Klement" στο Buenos Aires.
Στη Βιέννη το 1939, προγραμματίζοντας τον εκτοπισμό των Εβραίων της Αυστρίας με τον ανώτερο του Herbert Hagen και τον Εβραίο δικηγόρο Joseph Lowenherz. Ο Άιχμαν συνέλαβε τότε την ιδέα της απελευθέρωσης των Εβραίων προυχόντων για να εξασφαλίσει τη συνεργασία τους.
Απόβαση από ένα τρένο."Alle heraus (όλοι έξω)!" "Alles dort lassen (όλα τα πράγματα να μείνουν στο βαγόνι)!" "Η πρώτη διαταγή μας άρεσε, γιατί θα μπορούσαμε επιτέλους να αναπνεύσουμε. Η δεύτερη όμως μας άφησε εμβρόντητους. Τι σήμαινε αυτό το "όλα"; Όλες τις αποσκευές ; Και τα ζεστά ρούχα για το χειμώνα ; Και τα φάρμακα; Και τις οικογενειακές φωτογραφίες ;"
Γυναίκες με τα παιδιά τους. Από τότε που ένα μεγάλο μέρος του ανδρικού εβραϊκού πληθυσμού προοριζόταν για καταναγκάστηκα έργα -κυρίως στην Ουκρανία, οι γυναίκες επωμίζονταν το καθήκον να οδηγήσουν την οικογένεια τους στο γκέτο κι από εκεί στα στρατόπεδα του θανάτου.
Οι άνδρες, οι γυναίκες και οι ηλικιωμένοι χωρίζονται σε ξεχωριστές ομάδες από τη στιγμή της άφιξης τους.
"Με χώρισαν από τη μητέρα μου χωρίς να μπορέσω να τη φιλήσω, ούτε εκείνη, ούτε τα δίδυμα αδέρφια μου, ούτε το μικρό μου αδερφό Valentin. Πώς να φανταστώ την ώρα που την έβλεπα να απομακρύνεται, ότι την παρακολουθούσα να οδεύει προς το τελευταίο της ταξίδι."
Ομάδα γυναικών που επιλέχτηκαν για την καταναγκαστική εργασία.
"Η τελευταία στάση της ζωής τους". Λίγες δεκάδες μέτρα πιο μακριά, πίσω από τα δέντρα, τους περιμένουν τα κρεματόρια. Κάθε μέρα, 10.000 άνθρωποι οδηγούνταν στο θάνατο.
Η "κοινοτοπία του κακού".
Μια ανάπαυλα διπλά στους θαλάμους αέριων.
Οι φωτογραφίες του στρατοπέδου Auschwitz-Birkenau προέρχονται από την έκδοση του Birkenau State Museum και τα σχόλια απο τη διήγηση του Oliver Lustig, ενός από τους επιζώντες.
test
ΘΕΜΑΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
