Ο Γιάννης Σκουρλέτης διαβάζει Μπασδέκη και Le Nonce

                                                                  Επιμέλεια: Χρήστος Παρίδης

Ο Γιάννης Σκουρλέτης λέει για τις επιλογές του: 

«Τα ποιήματα που επέλεξα, τα αγαπώ γιατί με αγαπούν κι αυτά. Έτσι πάνε αυτά τα πράγματα-μεγάλες αμοιβαίες αγάπες που αλληλοεπιλέγονται».

Ασκούμενες κομμώτριες στη Λέσβο             Γλυκερία Μπασδέκη

δε  διάβασαν

ποτέ τους

λυρική

γυμνάσιο με το

ζόρι-μετά

κομμωτική και μανικιούρ

για δες τες, όμως

έτσι καθώς

στεγνώνουνε μαλλιά

μαζί

και στάζουν σάλια

φτυστή Γογγύλα μες στο γάλα η μια

κι η άλλη σα Σαπφώ  με πιστολάκι

DON’T SMOKE IN BED                              Γλυκερία Μπασδέκη

εννιά  Μαρτίου

πέθανες

κανονικά

με έμφραγμα,

εντατική,

νεκρώσιμα,

σαράντα

απ’ τη Μαρί  το έμαθα

πάει ο Πανούλης, κλαίγαμε ,

πέφταν  σακούλες, σαμπουάν,

χαρτιά υγείας

έβγαινα, βλέπεις, απ’ τον Μαρινόπουλο

-ώρα που βρήκα

Ή βροχή                                             George Le Nonce

Ἡ βροχὴ ὅλο καὶ πιὸ πυκνὴ

ἀλλὰ ἐσὺ στὴ μέση τοῦ δρόμου

χωρὶς ὀμπρέλα, πάντα χωρὶς ὀμπρέλα.

“Δὲν εἶμαι ἀπὸ ζάχαρη”

ἔλεγες χαμογελώντας

“δὲν λιώνω”.

Ἀλλὰ δὲν ἔχει σημασία ἡ βροχή.

Κι ἂς ἔγιναν μούσκεμα τὰ μάρμαρα

κι ἂς ἔγινε μούσκεμα ἡ φωτογραφία σου

ἐσὺ οὕτως ἢ ἄλλως λιώνεις.

Tὸ πένθος                                       George Le Nonce

Θὰ ἦταν πενηντάρης πιά.

Οἱ πρῶτες ρωγμὲς θὰ ἔσκιζαν ἤδη τὴ φωνή του,

μιὰ πρώτη ὀμίχλη θὰ κάλυπτε ἤδη τὸ βλέμμα του.

Ἀλλὰ δὲν θὰ ἀπωθοῦσα τὴν ἀνάμνησή του

δὲν θὰ ντρεπόμουν τὴν ἀρρώστια του

καὶ κυρίως

θὰ ἦταν ζωντανός.