Τέσσερις κούροι, ένας παπαγάλος, μία Αφροδίτη και δυο αδέλφια: αυτή είναι η ιστορία του Face

Η Λάουρα είναι γύρω στα 40. Είναι όμορφη, έξυπνη και σπιρτόζα, αρκετά κοινωνική και με τρόπους. Η πρώτη εντύπωση που σου δίνει βέβαια, είναι πως πρόκειται για φωνακλού, δικαιολογείται όμως, λόγω της εξωτικής της καταγωγής. Είναι ο παπαγάλος Αμαζονίου που στέκεται αγέρωχα στον ώμο του κυρίου Τάσου Φλουτσάκου, τσιμπολογώντας ένα αράπικο φιστίκι και μασκότ του Face Bar, ενός ιδιαίτερου μαγαζιού στον Νέο Κόσμο, στην οδό Μπακνανά.

Ο Τόλης (58 ετών) και ο Τάσος Φλουτσάκος (52 ετών), δύο αδέρφια που αποκαλούν ο ένας τον άλλο «το alter ego μου», άνοιξαν το Face Bar πριν από 32 χρόνια και συγκεκριμένα, τον Νοέμβρη του 1985. Το μαγαζί παλαιότερα λειτουργούσε σαν καφέ – ζαχαροπλαστείο, με την ονομασία «Νούφαρα» και τα δύο αδέρφια, που σύχναζαν εκεί μετά το σχολείο, αποφάσισαν να το πάρουν, όταν ο ιδιοκτήτης του θέλησε να το πουλήσει.

Με τη Λάουρα* στον ώμο, σαν άλλος πειρατής, ο κύριος Τάσος, με την γκροτέσκ όψη, μπαίνει πίσω από την μπάρα. Από πίσω του αναδύεται μια Αφροδίτη. Πρόκειται για ένα από τα αγάλματα που κοσμούν το Face Bar. Άλλοι τέσσερις κούροι την συντροφεύουν, δύο πάνω στην μπάρα και δύο στον τοίχο, δεξιά του μπαρ. Φουρούσια, διονυσιακές παραστάσεις, προτομές της θεάς Αθηνάς και του θεού Αίολου, όλα στο χρώμα του κεραμιδιού, που είναι άλλωστε και ο βασικός διάκοσμος του μαγαζιού (όλοι οι τοίχοι είναι κτισμένοι με ένα ιδιαίτερο τούβλο) συμπληρώνουν την ιδιαίτερη διακόσμηση.

Παρά τις ιστορικές ασάφειες και τη μίξη διαφόρων περιόδων της ελληνικής ιστορίας, δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς, πως τα αδέρφια Φλουτσάκου, με την αυθεντικότητα που τους χαρακτηρίζει, έχουν στήσει ένα μαγαζί – «σουρεαλιστικό σύμπαν», που όμοιο του, δεν υπάρχει στην Αθήνα. Άλλωστε, αυτός ήταν ο στόχος τους

«Αυτό εδώ είναι το πρώτο άγαλμα που μπήκε ποτέ στο μαγαζί. Είμαστε για βόλτα με τον Τόλη και πηγαίναμε προς Βάρκιζα. Λίγο πιο κάτω από την Τρύπα του Καραμανλή, πέσαμε πάνω σε μια κυρία που πουλούσε ζαρντινιέρες και αγάλματα. Μόλις είδαμε την Αφροδίτη, μαγευτήκαμε και την πήραμε αμέσως. Ήταν το 1985. Δεν το αγοράσαμε όμως όπως το βλέπεις τώρα. Γύψινο ήταν και το έβαψε ο Κώστας Πριόβολος, σχεδιαστής μόδας που είχε τα Void», διηγείται ο κύριος Τάσος.

Ο Τόλης και ο Τάσος Φλουτσάκος, δύο αδέρφια που αποκαλούν ο ένας τον άλλο «το alter ego μου», άνοιξαν το Face Bar πριν από 32 χρόνια. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Κανείς δεν περιμένει ότι πίσω από την ξύλινη πόρτα του μπαρ, που θυμίζει πόρτα εισόδου διαμερίσματος, βρίσκεται ένας τόσο περίεργος χώρος. Δεν είναι όμως παρά μόνο όταν ο κύριος Τάσος πλησιάσει τον πίνακα του ηλεκτρικού, που ο ήδη πρωτότυπος διάκοσμος, απογειώνεται. Με το σήκωμα ενός διακόπτη, τα μάτια όλων των αγαλμάτων και των προτομών, φωτίζονται με μικρά μπλε led λαμπάκια. «Αυτό ήταν μια ιδέα ενός φίλου μας, ηλεκτρολόγου. Παρατηρούσε μια μέρα τα αγάλματα και μας λέει: Θέλετε να τους κάνουμε τρύπες στα μάτια και να βάλουμε φωτάκια; Στην αρχή το σκεφτήκαμε, καθώς τα μόνα χρώματα που υπήρχαν τότε ήταν πράσινο και κόκκινο, όπως στις κονσόλες. Κόκκινα φυσικά δε θα βάζαμε με τίποτα! Όταν στο μαγαζί που πήγαμε μας είπαν ότι διαθέτουν και μπλε, ενθουσιαστήκαμε και τα πήραμε χωρίς δεύτερη σκέψη! Τόσα χρόνια, μόνο μια κυρία μας είχε πει ότι την τρομάζουν τα μάτια που ανάβουν. Ο υπόλοιπος κόσμος εντυπωσιάζεται αμέσως».

«Αυτό εδώ το κεφάλι, το αποκαλώ "ο ρουφιάνος του μαγαζιού", γιατί τον έχω τοποθετήσει εδώ πάνω από το μπαρ και τους εποπτεύει όλους», λέει ο κύριος Τόλης Φλουτσάκος, ξεσπώντας σε γέλια. Έχοντας σπουδάσει μηχανικός αεροσκαφών, διατείνεται πως πιάνουν τα χέρια του και αυτά έχουν φροντίσει οτιδήποτε βρίσκεται στο μαγαζί. Από τα ράφια του μπαρ, μέχρι τα τραπέζια και φυσικά την επιλογή των αγαλμάτων που έγινε όταν αποφάσισαν να ανακαινίσουν το μαγαζί, το 2001. «Δεν είμαι ούτε δωδεκαθεϊστής, ούτε τίποτα τέτοιο. Μην πάει το μυαλό σου αλλού που βλέπεις τόσα αρχαιοελληνικά αγάλματα. Απλώς μου αρέσει πάρα πολύ η ιστορία και δη αυτή της αρχαίας Ελλάδας. Άσε που το 2001, που έγινε η ανακαίνιση και προστέθηκαν όλα τα αγάλματα, ήταν κοντά και η Ολυμπιάδα. Θεώρησα πως ο Νέος Κόσμος θα είναι ένα πέρασμα για τους τουρίστες και ήθελα να βλέπουν κάτι ιδιαίτερο», θυμάται με μια ευδιάκριτη πικρία.

«Μπαρ είμαστε, άρα τι καλύτερο από παραστάσεις που δείχνουν χορό, ποτό και διασκέδαση;» Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«Όλα βρίσκονται εδώ για κάποιο λόγο. Για παράδειγμα, όλες οι παραστάσεις απεικονίζουν διονυσιακά έθιμα. Κοίτα εδώ, οι κοπελίτσες χορεύουν και πίνουν κρασί», λέει δείχνοντας μια παράσταση στη βάση της μπάρας, «Μπαρ είμαστε, άρα τι καλύτερο από παραστάσεις που δείχνουν χορό, ποτό και διασκέδαση; Οι κούροι, από την άλλη, θεωρούνταν φύλακες των ψυχών. Όσοι μπαίνουν στο μαγαζί μας τι είναι, ψυχές που διασκεδάζουν και ήθελα κάποιον να τις προστατεύει. Τα πρόσωπα είναι ψυχές κι αυτά, για αυτό και ονομάσαμε και το μαγαζί Face», εξηγεί ο ενθουσιώδης κύριος Τόλης και σηκώνεται πάνω για να δείξει και τα υπόλοιπα αγάλματα του χώρου. «Περιμετρικά του μαγαζιού υπάρχουν αυτές οι μικρές προτομές του θεού Αίολου, για να "φυσάει" θετική αύρα στο μπαρ. Στις δύο γωνίες εδώ, έχω βάλει τη θεά Αθηνά, επειδή είμαστε στην Αθήνα και από πάνω έχω βάλει και την κουκουνάρα, σύμβολο σοφίας. Μετά έψαχνα πλακάκια για το πάτωμα. Βρίσκω αυτό εδώ, που μου είπαν ότι είναι Βυζαντινού ρυθμού. Ξετρελάθηκα. Τέλος, πήρα αυτές εδώ τις κορινθιακού ρυθμού κολώνες και έφτιαξα μόνος μου τα τραπέζια». Παρά τις ιστορικές ασάφειες και την μίξη διαφόρων περιόδων της ελληνικής ιστορίας, δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς, πως τα αδέρφια Φλουτσάκου, με την αυθεντικότητα που τους χαρακτηρίζει, έχουν στήσει ένα μαγαζί – «σουρεαλιστικό σύμπαν» που όμοιο του, δεν υπάρχει στην Αθήνα. Άλλωστε, αυτός ήταν ο στόχος τους.

«Δε θα βρεις αλλού τέτοιο μαγαζί και ανθρώπους σαν εμάς», λένε σχεδόν εν χορώ τα δύο αδέρφια. Οι ιστορίες που έχουν από τα 32 χρόνια λειτουργίας τους, είναι αναρίθμητες και πάντα έχουν ως πρωταγωνιστές τους ίδιους που τρέχουν για να βοηθήσουν κάποιον που έχει ανάγκη στην γειτονιά ή τυχαίνει να περνά έξω από το μαγαζί τους. Μέχρι και χρέη συμβούλων γάμου εκτελούν. «Πολλά παιδιά που γνωρίστηκαν εδώ, παντρεύτηκαν και έχουν κάνει οικογένειες. Κάποιους τους έχουμε παντρέψει ή τους έχουμε βαφτίσει τα παιδιά. Σε άλλους βέβαια, που ο γάμος δεν πέτυχε, τους το λέγαμε από την αρχή. "Βρε αυτός ή αυτή, δεν κάνει για 'σένα!". Έτσι είναι, εσύ που είσαι απ' έξω και ειδικά στη νύχτα, βλέπεις πράγματα που ο ερωτευμένος δεν τα βλέπει».

Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Η τηλεόραση πίσω από το τραπεζάκι που κάθονται τα δύο αδέρφια – ο κύριος Τάσος, άλλοτε διακόπτει άδολα τον αδερφό του, για να μην ξεχάσει αυτό που θέλει να πει, και άλλοτε τον «μαζεύει» σκόπιμα, καθώς θεωρεί πως έχει την τάση να πλατειάζει – παίζει ένα μουσικό κανάλι. Πλέον το Face Bar δεν έχει ξεκάθαρη μουσική ταυτότητα. «Έχουμε μια μεγάλη συλλογή από cd και ό,τι γουστάρεις θα στο βάλουμε, αλλιώς παίζουμε ραδιόφωνο. Το '11, μας έκλεψαν όλο τον μουσικό εξοπλισμό. 7.000 ευρώ ζημιά, που δυστυχώς δεν καταφέραμε να αντικαταστήσουμε ποτέ. Προτιμήσαμε να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας και να αφήσουμε τη μουσική στη διάθεση του κόσμου. Κάποτε ήμαστε το πρώτο μαγαζί στον Νέο Κόσμο που έφερε live μουσική. Είχαμε μια μπάντα που έπαιζε ελληνικό και ξένο ροκ Παρασκευές και Σάββατα και την Κυριακή ρεμπέτικο. Μετά όσο εξελίσσονταν οι εποχές, εξελισσόμαστε κι εμείς. Είχαμε ένα φοβερό πικάπ ΜΚ2 και είχαμε Djs που έπαιζαν και house και techno».

Ο Τάσος κάνει την αρχή και περνάει από τον καφέ, στο ουίσκι. Άλλωστε, η ώρα έχει πάει πια οκτώ και η νοσταλγική κουβέντα έχει συγκινήσει τα δύο αδέρφια, που πλέον δεν έχουν τόσο κόσμο στο μαγαζί τους. «Έχουμε θαμώνες, αυτοί είναι άλλωστε και ο λόγος που το Face υπάρχει ακόμα και αυτό γιατί, αν και λίγοι, τους πελάτες μας τους διαλέγουμε πάντα και μας διαλέγουν και αυτοί. Κάποτε είχαμε και αρκετό προσωπικό, τώρα το κρατάμε οι δύο μας. Ο Τόλης έρχεται από τις 8μιση το πρωί, κι εγώ έρχομαι να τον αλλάξω κατά τις 5 και κάθομαι μέχρι τις 2μιση τουλάχιστον. Παλιά είχαμε μέχρι και 150 άτομα κόσμο. Τα ξημερώματα, αν ξεμέναμε 30 – 40 άτομα, όπως είμαστε, έκλεινα το μαγαζί και τους έπαιρνα όλους και πηγαίναμε ή για φαγητό ή στα μπουζούκια. Όπως και να 'χει όμως, το Face, είναι αυτό που ήταν πάντα. Ένα μαγαζί παρεΐστικο, που θα έρθει ο άλλος και θα μιλήσει και μαζί μας, θα έρθει με την παρέα του και θα παίξει βελάκια, εδώ στο στόχο που έχουμε». Όσο ο κύριος Τάσος διηγείται το Face του χθες και του σήμερα, ο κύρος Τόλης έχει χαμηλώσει το βλέμμα. Όταν το σηκώνει, είναι φανερό πως έχει δακρύσει. «Με συγχωρείς που συγκινούμαι, αλλά να, τα σκέφτομαι όλα αυτά που λέμε τώρα και λέω " Τι ζωή έχουμε ζήσει;"».

Με το σήκωμα ενός διακόπτη, τα μάτια όλων των αγαλμάτων και των προτομών, φωτίζονται με μικρά μπλε led λαμπάκια. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

*Η Λάουρα, ο παπαγάλος του Face Bar, πέθανε λίγες μέρες πριν δημοσιεύσουμε το ρεπορτάζ. Της αφιερώνουμε αυτό το κείμενο.