Οι εικόνες της Αθήνας δεν είναι τίποτα παραπάνω από την εμπειρία μου μέσα σε αυτή. Περνάω πολύ χρόνο με τους φίλους μου και μ' αρέσει να κρατάω ημερολόγιο από όσα ζούμε μαζί. Από 'κει και πέρα τα τελευταία χρόνια τρέχω ένα πρότζεκτ πόλεων που ονομάζεται «The city is like nowhere» και παίρνει το όνομα του από την εκάστοτε πόλη που ζω ή ταξιδεύω (π. χ Belgrade is like nowhere). Το πρότζεκτ αυτό βασίζεται στις αντιφατικές εμπειρίες που βιώνουμε στις μεγαλουπόλεις και στην πληθώρα εικόνων που αντικρίζουμε
Στην Αθήνα αγαπάω ακριβώς το πως καταφέρνει να είναι πολύ όμορφη και άσχημη την ίδια στιγμή. Νιώθω πολύ κοντά μου αυτήν την αντίφαση με κάνει και αισθάνομαι άνετα. Περπατάω πολύ και αρκετές φορές μόνη μου και με εξιτάρει το πώς μπορεί από εκεί που βρίσκομαι κάπου μαγευτικά ξαφνικά να με πνίξει η μουντίλα των πολυκατοικιών. Η Αθήνα έχει μια αίσθηση αχρονικότητας. Το "nowhere" που προσπαθώ να αποτυπώσω στα πρότζεκτ μου εδώ το νιώθω όσο πουθενά. Κάποιες φορές οι μέρες εδώ είναι πολύ βαριές. Αλλά ταυτόχρονα είναι η «Αθήνα πόλη χαμόγελο» όπως είναι ο τίτλος της ομώνυμης ταινίας του Λιαρόπουλου.
Μου αρέσει να τραβάω φωτογραφίες χρησιμοποιώντας φιλμ. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν μ 'αρέσει να φωτογραφίζω και ψηφιακά. Μάλιστα η καθημερινή καταγραφή της Αθήνας γίνεται πιο πολύ με το κινητό μου παρά με τις κάμερες μου.
Ιnfo:
H Μυρτώ Τζίμα είναι εικαστική καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει κάνει σπουδές γραφιστικής και εικαστικών στην Σχολή Βακαλό. Έχει εργαστεί ως γραφιστρια και visual artist αλλά και ως βοηθος σκηνοθετη. Αυτή την περίοδο εργάζεται κυρίως ως φωτογράφος. Δείτε περισσότερες δουλειές της εδώ.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 9.6.2017
