Μήπως χθες οι Foo Fighters έδωσαν μία από τις καλύτερες συναυλίες της δεκαετίας στο Ηρώδειο;
Στη σκιά του ιερού βράχου φώτισαν τη νύχτα και μας χάρισαν μοναδικές ροκ στιγμές, σεβόμενοι τον χώρο, αλλά χωρίς να κάνουν εκπτώσεις στο ροκ συναίσθημά τους
Οι λάτρεις των Foo Fighters δέχθηκαν στις αρχές του καλοκαιριού ένα απρόσμενο δώρο. Η αγαπημένη ροκ μπάντα ανακοίνωσε την άφιξή της στην Αθήνα για μια συναυλία στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο της νέας σειράς του PBS, Landmarks Live, όπου ο παρουσιαστής και ντράμερ των Red Hot Chili Peppers, Chad Smith, μυεί τον θεατή στην ιστορία του εκάστοτε μνημείου ενώ προχωρά και σε προσωπικές συνεντεύξεις με τους καλλιτέχνες.
Ο απροσδόκητος χαρακτήρας της συναυλίας και η περιορισμένη διάθεση εισιτηρίων, πυροδότησαν πολλές εικασίες και αρκετή γκρίνια. Ο ιδιαίτερα αυστηρός έλεγχος ασφαλείας, κατανοητός λόγω της ιδιαιτερότητας του χώρου και της μαγνητοσκόπησης του, δημιούργησε μια άνευ προηγουμένου ουρά στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου και ήταν εμφανές πως όλοι όσοι περίμεναν είκοσι χρόνια για να δούνε τους Foo Fighters στην Ελλάδα δεν είχαν καμία διάθεση να περιμένουν ούτε λεπτό ακόμα.
Η αλήθεια είναι πως το ελληνικό κοινό έχει πολλάκις κακοπάθει από live στα οποία η απόκλιση μεταξύ της ανακοινωθείσας ώρας έναρξης και της στιγμής που ο καλλιτέχνης ανεβαίνει στη σκηνή είναι τεράστια. Τηρουμένων των αναλογιών λοιπόν οφείλουμε να πούμε πως είναι προς τιμήν της παραγωγής το ότι δεν μας είχε στημένους επ’ αόριστον και το θέαμα ξεκίνησε με μόλις είκοσι λεπτά καθυστέρησης.
Μετά την απαραίτητη χαιρετούρα του Chad, εμφανίστηκε ο Grohl λέγοντας πως άργησαν πολύ να έρθουν. Στο άκουσμα της υπόσχεσης “Θα παίξουμε για 20 χρόνια” το Ηρώδειο σείστηκε και ξεκίνησε ένα χειροκρότημα που δεν ατόνησε στιγμή για τα επόμενα περίπου 140’.
Με 8 άλμπουμ γεμάτα επιτυχίες και δεξιοτέχνες μουσικούς - Nate Mendel στο μπάσο, Pat Smear και Chris Shiflett στις κιθάρες, Rami Jafee στα πλήκτρα και Taylor Hawkins στα ντραμς - που έχουν θητεύσει και σε άλλες σπουδαίες μπάντες, η συγκλονιστική μουσική ήταν δεδομένη. Εκείνο όμως που μετέτρεψε αυτή τη συναυλία σε μία από τις σπουδαιότερες ροκ εμφανίσεις των τελευταίων 20 χρόνων, ήταν η ικανότητα των Foo Fighters να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα οικειότητας, συνενοχής και να σε κάνουν να νιώσεις πως όλα προκύπτουν αβίαστα και αυθόρμητα σε ένα live όπου τα πάντα ήταν προσχεδιασμένα μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας.
Παρότι βρέθηκαν σε ένα θέατρο που δεν είναι ο φυσικός τους χώρος, το ομολόγησε άλλωστε και ο frontman τους όταν στάθηκε, κοίταξε το κοινό και είπε «Δεν έχω ξαναπαίξει απέναντι σε ένα τείχος ανθρώπων» και παρά το εμφανές δέος που τους προξένησε η ιστορία και η αρχιτεκτονική του Ηρωδείου, οι Foo Fighters σεβάστηκαν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του χώρου χωρίς να προδώσουν ούτε στο ελάχιστο τη φύση της ροκ συναυλίας κάνοντας εκπτώσεις στην ένταση του συναισθήματος και τις ξέφρενες εκδηλώσεις προς χάριν ενός επιτηδευμένου καθώσπρεπισμού.
Ξεκίνησαν δυνατά προσφέροντας απλόχερα megahits όπως τα Times Like These, All My Life και Learn to Fly, πριν καν περάσουν στην παρουσίαση των μελών του συγκροτήματος, η οποία ξέφυγε από την παράθεση ονομάτων και το τυπικό διεκπεραιωτικό σόλο, αποδεικνύοντας ακόμα κι εκεί πως ξέρουν να κάνουν τον κόσμο να αντιδρά ως ένα σώμα που γελά, κουνιέται ρυθμικά και χειροκροτά ξέφρενα, όπως όταν πχ ο Chris Shifflet επέλεξε να παίξει στην κιθάρα του το Dead or Alive των Bon Jovi και ο Dave τον συνόδευσε ακομπλεξάριστα τραγουδώντας τους στίχους «I'm a cowboy, on a steel horse I ride...», καταλήγοντας αστειευόμενος πως ίσως θα έπρεπε να το συμπεριλάβουν στις συναυλίες τους αφού ενθουσιάζει τόσο το κοινό.
Σαν ξηγημένος φίλος που ξέρει ότι μας χρωστάει τα τραγούδια που αγαπάμε εδώ και χρόνια, ο Grohl θεώρησε καλό να ρωτήσει αν θα θέλαμε να ακούσουμε και κάποια καινούργια κομμάτια από το επερχόμενο Concrete and Gold. Η απάντηση ήταν προφανώς καταφατική και με μια σοφή αναλογία 1/5 στο σύνολο του setlist μας χάρισαν μια πρώτη ακρόαση των La Dee Da, Dirty Water, Arrows και Sunday Rain, πετυχαίνοντας κάτι σπάνιο, το κοινό να ακολουθεί μελωδικά τραγούδια που δεν έχει ξανακούσει. Αν κρίνουμε από αυτό το όχι και τόσο μικρό δείγμα, η επόμενη δισκογραφική κατάθεση τους θα είναι για άλλη μια φορά μεγάλης αξίας.
Πέρα από την αδιαμφισβήτητη μουσική καθαρότητα και δεξιοτεχνία του συγκροτήματος, εκείνο που έδωσε προστιθέμενη αξία στην εμφάνιση τους ήταν ότι ο Dave αποδείχθηκε εξίσου χαρισματικός και ως κονφερανσιέ. Δεν σταμάτησε στιγμή να χαριεντίζεται μαζί μας, να δείχνει πως γνωρίζει πολύ καλά που βρίσκεται, να αστειεύεται αβίαστα και να απευθύνεται με αγάπη τόσο στους συνοδοιπόρους μουσικούς όσο και στον κόσμο. Μια ιδιαίτερα γλυκιά στιγμή που συγκίνησε ακόμα και τους πιο κυνικούς ήταν όταν παρότρυνε τους γονείς να αγοράσουν μουσικά όργανα στα παιδιά τους και μετά κάλεσε την οκτάχρονη κόρη του Harper να παίξει στα ντραμς μαζί του το We Will Rock You των Queen. Η αληθινή πατρική τρυφερότητα και η αφέλεια και συστολή της μικρής που το έβαλε στα πόδια μετά το τέλος της περφόρμανς ήταν εκείνο που δεν άφησε την στιγμή να διολισθίσει σε εκβιαστική γλυκερή cheesiness.
Συνέχισαν την χορταστική εμφάνιση τους με «ύμνους» όπως το Monkey Wrench, Best of You και Run και είμαι βέβαιη πως αυτή είναι η μοναδική φορά που κανείς δεν παραπονέθηκε για τα σκληρά καθίσματα του Ηρωδείου, αφού ήταν όλοι όρθιοι, χτυπούσαν ρυθμικά τα χέρια τους σε ενθουσιώδη sing-along, συνοδεύοντας το συγκρότημα εκστασιασμένοι. Δηλώνοντας ευθαρσώς πως αν ήταν στο χέρι τους θα έπαιζαν για 5 ώρες, οι απολαυστικοί Foo Fighters μας άφησαν με το κλασικό κλείσιμο τους, το Everlong χωρίς να επιστρέψουν για ανκόρ, εξάλλου κατά δήλωση τους δεν το κάνουν ποτέ.
«Ας πούμε πως αυτό είναι ένα πρώτο ραντεβού, για την ακρίβεια ένα ραντεβού στα τυφλά αφού δεν έχουμε ξανασυναντηθεί» είπε στην αρχή ο Dave Grohl και είναι προφανές πως το εννοούσε γιατί οι Foo Fighters συμπεριφέρθηκαν όπως θα θέλαμε να συμπεριφερθεί κάποιος στο ιδανικό πρώτο ραντεβού. Ήρθαν από το σπίτι μας, ήταν ευγενικοί, αστείοι, δεν σκέφτηκαν μόνο τον εαυτό τους αλλά ρώτησαν τι θέλουμε εμείς, μας σύστησαν στους φίλους και την οικογένεια τους, μοιράστηκαν ιστορίες από τα παλιά και μας εμπιστεύθηκαν τα μελλοντικά τους σχέδια. Παρότι το setting δεν ήταν κάτι γνώριμο δεν προσποιήθηκαν πως είναι κάποιοι άλλοι και υποσχέθηκαν πως θα ξανασυναντηθούμε. Τι άλλο να ζητήσουμε;
ΥΓ. Ένα από τα πιο γλυκά στιγμιότυπα ήταν και η επιβράβευση του Κύπριου φαν με την επιγραφή «Taylor, I flew from Cyprus for your sticks" που τράβηξε την προσοχή του Grohl από την αρχή της συναυλίας και φρόντισε να του πετάξει ο Taylor Hawkins τις μπαγκέτες του.
- Facebook
- Twitter
- E-mail
6